จิวชงหยวนเดินไปนั่งโต๊ะริมระเบียงที่อยู่ชั้นสองทำให้มองเห็นทิวทัศน์ได้ดี ทว่าภายในโรงเตี๊ยมชั้นสองมันดูเงียบวังเวงชอบกล แต่ก็ยังได้ยินเสียงชั้นล่างที่ยังมีการพูดคุยกันบ้าง
“นายท่านรับอะไรดีขอรับ” เสี่ยวเอ้อออกมาต้อนรับด้วยความนอบน้อม
คำถามของเสี่ยวเอ้อทำให้จิวชงหยวนหันไปมองคนที่จะเลี้ยงตนอีกครั้ง และสายตาที่ส่งมาบอกได้ว่าตามใจเขา ใบหน้างดงามภายใต้หน้ากากระบายยิ้มออกมาอย่างยินดี
“ข้าไม่เกรงใจนะ” จิวชงหยวนกล่าวย้ำอีกครั้งเมื่อได้รับการพยักหน้ารับ จึงหันไปสั่งอาหารเสี่ยวเอ้อ อย่างชำนาญ
“เอาไก่ขอทาน ซุปเสฉวน เป็ดย่าง นกพิราบทอดกรอบ พระกระโดดกำแพง ไก่ตุ๋นยาจีน ปลานิลนึ่งเต๋าซี่ ปีกไก่ตุ๋นซอสขิง และขอชาหลงจิ่งด้วย”
“ขอรับ ขอรับ” เสี่ยวเอ้อรีบหายไปอย่างว่องไวแม้จะตกใจกับรายการอาหารที่ราคาแต่ละอย่างแพงๆ ทั้งนั้นและสั่งมาเ
