พร้อมฉัตรเลือกที่จะขับรถพาเพลงพิณและเทียนกัลยาเดินทางไปภูเก็ต แทนที่จะนั่งเครื่องบิน เพราะเกรงว่าอัลแบร์โต้จะหูไวตาไวล่วงรู้ข่าวสารการเดินทางในครั้งนี้ของพวกเขา แม้จะอ่อนเพลีย เมื่อยล้า แต่ในที่สุดการขับรถติดต่อกันยาวนานกว่าสิบเอ็ดชั่วโมงก็ทำให้เขาเดินทางถึงรีสอร์ทของตนเองที่อยู่ริมหาดกะตะได้โดยสวัสดิภาพ
“วันนี้ค้างที่รีสอร์ทก่อนนะครับเพลง พรุ่งนี้ผมจะพาไปพักที่บ้านผมไม่ไกลจากที่นี่หรอก วันนี้ดึกแล้วผมเลยไม่อยากไปกวนคุณแม่”
“ขอบคุณมากเลยค่ะคุณพร้อม รีสอร์ทที่นี่สวยจังค่ะ เงียบสงบดีด้วย”
เพลงพิณระบายยิ้มออกมา กวาดตามองไปทั่วๆ ด้วยความชื่นชม แม้เวลานี้จะเกือบสี่ทุ่มแล้วแต่หล่อนก็ยังมองเห็นความงดงามที่ถูกความสลัวเร้นเอาไว้อย่างชัดเจน
“พรุ่งนี้ผมจะพาเพลงเดินชมให้ทั่วเลย รับรองว่าจะต้องชอบมากกว่านี้”
เทียนกัลยามองหนุ่มสาวที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกยืนคุยกันอย่างสนิทสนมไม่ผิดแผกจากคู่
