ภาพบิดาโอบกอดปลอบประโลมเพลงพิณที่เห็นจากทางหน้าต่างห้องนอนเมื่อสักครู่ ทำให้คิ้วเรียวที่ถูกตกแต่งมาอย่างประณีตของเพียงเพ็ญเลิกขึ้นสูงด้วยความแปลกใจ พี่สาวต่างแม่ของหล่อนคนนี้หายไปจากบ้านสองสามวัน พอกลับมาก็ร้องห่มร้องไห้ปานจะขาดใจ
“ออเซาะพ่ออีกแล้ว มารยาจัดนักนะพี่เพลง”
หล่อนกัดฟันแน่นก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของตนเองไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนของพี่สาว หล่อนจะต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มือบางกระชากประตูให้เปิดออกโดยไม่คิดจะเคาะเตือนเจ้าของห้องแม้แต่น้อย ก่อนจะก้าวเข้าไปในห้องของเพลงพิณทันทีราวกับเป็นห้องของตัวเองเสียอย่างนั้น
“น้องเพียง...” เพลงพิณที่ตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันร่างกายเอาไว้ผืนเดียวเพราะพึ่งออกมาจากห้องน้ำหันมามองน้องสาวต่างแม่ด้วยความประหลาดใจ
“มีอะไรกับพี่เหรอ”
น้ำเสียงเครือกับดวงตาที่แดงก่ำของพี่สาวทำให้เพียงเพ็ญแค่นยิ้มออกมา ก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตา
