เทียนกัลยาลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของพร้อมฉัตรที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มในทุกจังหวะที่โอกาสอำนวย ตอนนี้เขาช่างต่างจากเมื่อหลายชั่วโมงก่อนนัก ความเคร่งเครียด ความทุกข์ระทมดูจะเหือดหายไปจนหมด รัศมีแห่งความสุขกำลังโอบล้อมรอบตัวของเขาเอาไว้
ใช่สิ... พร้อมฉัตรกำลังจะกลับไปหาคนรัก เขากำลังจะมีความสุข หล่อนควรจะดีใจด้วย แต่ทำไมนะ ทำไมถึงยิ้มไปออกเลย ความสุขใจที่เคยมีอยู่บินหายไปจนหมดสิ้น
พอถึงกรุงเทพฯ หล่อนก็คงจะกลายเป็นส่วนเกินของพร้อมฉัตรอย่างนั้นใช่ไหม แน่นอน... เขาคงไม่มีเวลามาขลุกอยู่กับหล่อนทั้งวันเหมือนหลายวันที่ผ่านมา แล้วหล่อนจะทนได้ไหม จะทนคิดถึงเขาได้ไหมนะ
แม้จะรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ก็ยังหักห้ามใจไม่ได้อยู่ดี รักจนโงหัวไม่ขึ้น ขอแค่ได้รัก ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ หล่อนต้องการแค่นี้ เพียงแค่นี้จริงๆ
“มีอะไรติดหน้าฉันหรือไงเห็นมองจังเลย”
คำพูดคล้ายขบขันที่ดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสวยของชายหนุ่ม
