“คุณเป็นเพื่อนของแม่เลี้ยงรดาจริงหรือเปล่า”
รามเอ่ยถามทำลายความเงียบเมื่อขับรถเข้ามาในไร่ได้สักพัก เขาแอบชำเลืองตามองคนที่นั่งข้างๆ แล้วอมยิ้มอย่างถูกใจขนาดเห็นตอนกลางคืนไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ยังน่ารักขนาดนี้ ถ้าได้เห็นตอนเช้าจะๆ คงน่ารักน่ากินที่สุด
หญิงสาวหันมามองคนเอ่ยถามนิดหนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบอย่างเพลียๆ
“ฉันเป็นคนพาน้องรดาเข้าวงการ น้องรดาไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานแต่เป็นน้องสาวของฉันอีกคนและเป็นน้องสาวที่ฉันรักที่สุด”
รามแอบอมยิ้มพึงพอใจกับคำตอบที่ได้รับ ได้ยินแบบนี้แล้วเขาก็สบายใจเพราะถ้าหากหญิงสาวที่เรียกแทนตัวเองว่าหนูนาเป็นศัตรูกับแม่เลี้ยงก็คงได้เป็นศัตรูกับเขาเหมือนกัน
เขาเหลือบตามองเวลาบนหน้าปัดรถจะเที่ยงคืนแล้วถ้าไปเรียกพ่อเลี้ยงเวลานี้คงได้โดนกระทืบแน่ เขาตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางแทนที่จะขับไปที่เรือนกล้วยไม้ก็ขับมุ่งหน้าไปที่บ้านพักของตนเองแทน รถเก๋งคันเล็กจอดแน่นิ่งหน้าบ้านพัก
