“กูโกรธพวกมึงนั่นแหละ ตั้งวงกินเหล้าทีไรได้ยืมเงินกูซื้อเหล้าทุกที เท่านั้นยังไม่พอเสือกให้กูเป็นคนออกไปซื้อเหล้ามาให้อีก”
รามเอ่ยตอบเสียงลอดไรฟันเหยียบคันเร่งมิดเท้าโดยไม่สนใจหลุมบ่อที่อยู่ข้างหน้า
“ก็พี่รามแพ้โหวตพวกไอ้ชาญมัน พี่รามก็ต้องออกมาซื้อสิคร๊าบ”
สนยิ้มเผล่ให้คนขับพร้อมกับจับรถไว้แน่นกลัวจะหลุดออกไปนอกรถ รามกลอกตาขึ้นบนอย่างเซ็งจัดหันไปมองคนพูดด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะเอ่ยต่อว่าติดโมโห
“ไม่ให้กูแพ้โหวตได้ไงวะก็พวกมึงเสือกรวมหัวกันยกมือเลือกกูคนเดียว ยังไงๆ กูก็แพ้อยู่วันยังค่ำ”
รามบ่นอย่างหัวเสีย เวลาลูกน้องตั้งวงกินเหล้าทีไรเขาได้เดือดร้อนทุกที
“แฮะๆ พี่รามคนดี๊...คนดี...ของพวกกระผม พี่รามทำใจเสียเถอะครับ เพราะมีแต่พี่รามเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งทางการเงินให้พวกกระผม” สนหัวเราะร่วนเอ่ยล้อเลียนกลั้วหัวเราะ
“เฮ้อ!...คงจะเป็นเวรเป็นกรรมของกูเองแหละที่มีลูกน้องเหมือนพวกมึง”
