ราวกับถูกฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจ จางอ้ายเหรินชาไปทั้งร่าง ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากเลยสักคำเมื่อได้ยินคำพูดจากหญิงผู้ให้กำเนิด แม้นางจะไม่ใช่หลิวกุ้ยเฟยตัวจริง แต่เพียงได้ยินประโยคเมื่อครู่ก็แทบอยากจะร้องไห้แล้ว หากผู้ที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นหลิวกุ้ยเฟยตัวจริงจะรู้สึกเช่นไร นางคงเจ็บปวดใจแสนสาหัส
“ท่านพ่อของกุ้ยเฟย ตรากตรำทำงานเพื่อราชสำนักไม่เคยได้พัก เพื่อจะให้คนในตระกูลได้อยู่อย่างสุขสบาย กระทั่งบุตรสาวที่ไม่เอาไหนเลยอย่างกุ้ยเฟยได้มีวาสนาเข้าไปเป็นถึงพระสนม มีหน้ามีตาอยู่ในวัง เหตุใดกุ้ยเฟยจึงตอบแทนความเหนื่อยยากของท่านพ่อของท่านเช่นนี้ ข้าขอถามท่านหน่อยเถิด”
“ข้า...ข้าไม่ได้ทำอย่างที่ใครเขาว่า ท่านแม่ ท่านต้องเชื่อข้านะเจ้าคะ” จางอ้ายเหรินเดินเข้ามาจับแขนผู้เป็นมารดาทว่ากลับถูกผลักไสอย่างไร้เยื่อใย
“จะให้หม่อมฉันเชื่อหรือเพคะ” คำพูดเหน็บแนมสุดจะปวดใจหลุดออกจากปาก
ไม่คิดเลยว่าบุตรสาวค
