“โธ่กุ้ยเฟย...เฮ้อ ซินซิน เหตุใดเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้เจ้าไม่ยอมบอกข้า” ร่างบางถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้แน่นด้วยความห่วงใยและรู้สึกผิด
“หม่อมฉันเพียงแค่อยากปกป้องคนของหม่อมฉัน มิได้มีเจตนาปิดบังหรือหลอกลวงเบื้องสูงแต่อย่างใด หากจะทรงลงโทษ ได้โปรดลงโทษแค่หม่อมฉันเถอะเพคะ ฉีฉี่เพียงแค่อยากปกป้องหม่อมฉันที่ตอนนั้นไม่ได้มีสติรับรู้ หากตอนนั้นเรื่องราวถูกปิดบังแล้วยังไม่หาทางออก เห็นทีคนของหม่อมฉันคงจะไม่สามารถรอดมาได้ถึงทุกวันนี้”
“เอาละ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าไม่ต้องอธิบายอะไรแล้วซินซิน เจ้าก็รู้ว่าข้าโกรธเจ้าไม่ลงแม้เพียงครั้ง”
ดวงหน้าคมคายโน้มลงหวังจุมพิตริมฝีปากอุ่นตรงหน้าอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้นางกลับเอี้ยวตัวหลบ
“ดึกมากแล้ว หม่อมฉันจะไปเตรียมน้ำให้พระองค์เพคะ จะได้รีบพักผ่อนพระวรกาย” จางอ้ายเหรินรีบวิ่งเข้าไปหลังฉากกั้นทันที ก่อนจะใช้น้ำร้อนที่ท่านเจ้าเมืองหวังเตรียมเอาไว้ให้ผสมลงในถังไม้
รุ่งเ
