แค้นนี้ของนายมาเฟีย

" พี่หายไปไหนมาเป็นปีคะ? พี่รู้ไหมพ่อกับแม่เป็นห่วงพี่แค่ไหน " " พี่ไปทำงาน "   " ไปทำงานอะไรคะพี่คิริน? ทำไมไม่ติดต่อมาหายเงียบไปเลย " มิลินเอียงคอถามด้วยใบหน้าไร้เดียงสาเธอไม่เข้าใจกับเจตนาของพี่ชาย   " พี่ขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อมาแต่ตอนนี้พี่ต้องไปแล้ว " " พี่พึ่งกลับมานะคะจะไปแล้วหรอ ? แล้วพี่โทรไปหาพ่อกับแม่หรือยัง? " " ไว้พี่จะโทรไปหาท่านแล้วกันนะแต่ตอนนี้พี่ต้องไปแล้วอยู่คอนโดคนเดียวก็ระวังตัวด้วยล่ะอย่าไว้ใจใครง่าย ๆ " " ค่ะพี่ชาย แล้วพี่พอจะบอกได้ไหมคะว่าพี่ทำงานอยู่ที่ไหนกับใคร " " แกไม่ต้องรู้หรอกลินไว้พี่จะติดต่อกลับมานะ " " ทำไมถึงรู้ไม่ได้คะ? ลินก็แค่อยากรู้ว่าพี่ทำอะไรอยู่ที่ไหน ลินเป็นห่วงพี่ พ่อกับแม่ก็ด้วยค่ะ " " เอาหน่าลินแกขึ้นห้องไปได้แล้วไว้พี่จะมาเยี่ยม " " แต่พะ..... "   " ลินพี่บอกให้ขึ้นไปได้แล้ว!! " คิรินดุน้องสาวเสียงแข็ง จนทำให้มิลินสะดุ้งเฮือกขึ้นมา แววตาทั้งสองข้างของเธอแดงก่ำอย่างตกใจปกติพี่ชายไม่เคยดุเธอเลยสักครั้ง   " พี่ทะ...ทำไมต้องเสียงดังใส่ลินด้วยล่ะคะ? อึกก! " มิลินพูดด้วยน้ำเสียงสั่น      เครือน้ำตาค่อย ๆ ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างเธอไม่เข้าใจว่าวันนี้ทำไมพี่ชายตัวเองถึงได้เปลี่ยนไป   " ลินพี่ขอโทษอย่าดื้อ ขึ้นห้องไปได้แล้วมันดึกแล้วนะ " คิรินเมื่อเห็นน้องสาวตัวเองร้องไห้ เขาจึงปรับอารมณ์ให้ใจเย็นขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงแล้วเดินเข้าไปปาดน้ำตาให้มิลินอย่างอ่อนโยน   " พี่จะไม่บอกลินจริง ๆ หรอคะ? ว่าพี่ทำงานอะไรอยู่ " " ฟังพี่นะลิน พี่อยากให้ลินตั้งใจเรียนและดูแลพ่อแม่แทนพี่ด้วย " " แล้วพี่จะไปไหนล่ะคะ? ทำไมพูดจาแปลก ๆ ทำเหมือนจะไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันเลย " " ไม่หรอกลิน ไม่ต้องห่วงพี่นะขึ้นไปบนห้องได้แล้วพี่ต้องไปแล้ว " " ค่ะลินเชื่อพี่ แต่ไม่ขึ้นไปข้างบนกินข้าวกับลินก่อนหรอคะ? " " ไว้วันหลังนะลินพี่ต้องไปแล้ว" " ก็ได้ค่ะดูแลตัวเองด้วยนะคะ อย่าลืมกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ด้วย "   " ครับผมน้องสาวคนสวยของพี่ " คิรินคลี่ยิ้มพร้อมกับพูดติดตลกให้น้องสาวตัวเองแล้วขยี้ผมมิลินเบา ๆ เป็งเชินหยอกล้อ มิลินจึงปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มจนหมดแล้วคลี่ยิ้มตอบพี่ชายบาง ๆ   (milin Talk)   ฉันเดินขึ้นมาตามคำสั่งของพี่คิริน ถึงฉันจะอยากรู้มากแค่ไหนแต่ก็ต้องเก็บความสงสัยนั้นไว้ก่อน เพราะว่าพี่คิรินไม่ยอมบอกอะไรกับฉันเลยว่าเขาหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปี โดยไม่ได้ติดต่อมาเลย แต่พอมาวันนี้พี่คิรินติดต่อฉันกลับมาให้ฉันลงไปหาหน้าคอนโด แต่ก็ได้คุยกันแค่แป๊บเดียวพี่คิรินก็ต้องกลับไปทำงานอะไรของเขาอีกแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรฉันเชื่อว่าพี่คิรินคงมีเหตุผลที่บอกไม่ได้ถึงจะอย่างนั้นฉันก็เป็นห่วงพี่คิรินอยู่ดี   ปัง!!!   กรี๊ดดดดด   ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ต้องร้องตกใจขึ้นเมื่อจู่ ๆ ก็มีเสียงอะไรชักอย่างชนเข้ากับประตูหน้าห้องฉันอย่างแรง พอฉันเริ่มมีสติฉันก็ค่อยๆ เดินเข้าไปส่องดูตาแมวตรงประตูก็ไม่เห็นอะไร เมื่อไม่เห็นอะไรฉันก็แง้มประตูออกไปดูแต่ต้องชะงักไปทันที เมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งนอนขดตัวอยู่หน้าประตู ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด   " คะ..คุณคะ " " ชะ....ช่วยผะ...ผมด้วย อึก! "   " คุณอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะคะ " ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ไม่นานเขาก็สลบไป พอเห็นอย่างนั้นฉันก็รีบโทรหารถโรงพยาบาลให้มารับทันที หลังจากวันนั้นที่ฉันไปส่งผู้ชายคนนั้นที่โรงพยาบาลแล้วฉันก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมผู้ชายคนนั้นอีกเลย อาการตอนนั้นเขาแย่มาก เลือดคลั่งในสมอง เขาไปโดนอะไรมานะทำไมถึงเป็นหนักขนาดนั้น   ปังง!   " ว้ายย! แทนแกตบโต๊ะทำไมฉันตกใจหมดเลย? " " แล้วมึงคิดอะไรอยู่กูเรียกตั้งนานไม่ได้ยิน " " เปล่าไม่ได้คิดอะไรหรอก แล้วหวานล่ะไม่มาด้วยกัน หรอ? " " กูกับมันไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน จะมาด้วยกันได้ยังไงวะ! อีเด็กน้อยเอ้ย! " " แกตอบฉันดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องประชดกันเลย " ฉันเบะปากคว่ำทันทีที่แทนมันไม่ยอมตอบฉันดี ๆ " มึงไม่ต้องทำหน้าร้องไห้เลยนะ อีเด็กน้อยทำตัวเป็นเด็กขี้แยไปได้ " " แล้วทำไมต้องประชดลินด้วยล่ะ " " เออ กูขอโทษครับหนูมิลิน " แทนพูดอย่างขอไปทีก่อนจะรั้งหัวมิลินเข้ามาซบไหล่พร้อมกับลูบผมปลอบขวัญ " ไอ้แทนแกทำอะไรหนูมิลินของฉันหะ!? " หวานเดินเข้ามาโวยวายใส่แทน " มึงจะโวยวายทำไมอีหวาน "   " ไม่ต้องทะเลาะกันแล้วหวานแทน " เมื่อฉันเห็นเพื่อนทั้งสองของฉันกำลังจะทะเลาะกัน ฉันจึงพูดห้ามปราบเพื่อนทั้งสองทันที   " มันทำอะไรแกมิลิน? " " กูก็แค่ตอบประชดมันเฉย ๆ " " ฉันไม่ได้ถามแกไอ้แทนอย่าเสือก! " " อีหวาน!! "   " ชั่งเถอะนะเราขึ้นห้องเรียนกันดีกว่า " ฉันเอ่ยชวนเพื่อนทั้งสองของฉันที่ยืนทะเลาะกันอยู่ให้ไปเข้าเรียนเมื่อถึงเวลาเรียนแล้วแต่ยังไม่วายที่ แทนกับหวานจะยังยื่นไม้ยื่นมือไปตีกันอยู่ แถมยังทำปากขมุบขมิบใส่กันตลอดจนเข้าห้องเรียน ถึงแทนกับหวานจะชอบทะเลาะกันแต่ก็ไม่มีอะไรหรอกเพราะเราสามคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันที่สุดตั้งแต่เรียนมาตลอดสามปี   " วันนี้ไปช็อปปิ้งกันไหม? " หลังจากเรียนเสร็จหวานจึงเอ่ยชวนขณะเดินออกมาจากตึกนิเทศศาสตร์ " ก็ดีนะ ลินอยากได้เสื้อผ้าใหม่อยู่พอดี " " แกล่ะไปไหมไอ้แทน? " " มีหรอกูจะไม่ไปกูขี้เกียจกลับบ้านพอดี " " แกกลัวป๊าแกใช้ให้ไปทำงานน่ะสิไม่ว่า " " รู้แล้วจะพูดทำไมอีเตี้ย! "   " ตบปากสักทีดีไหมไอ้หมาบ้า!! " หวานเหวใส่เพื่อนรักอย่างโมโหพร้อมกับยกฝ่ามือเล็กขึ้นหวังจะตบปากเพื่อนจริง ๆ   " พอได้แล้วทั้งสองคนเราไปช็อปปิ้งกันดีกว่า " เมื่อเห็นว่า แทน กับ หวานเริ่มทะเลอะกันอีกครั้งฉันก็รีบห้ามปราบทั้งสองขึ้นพร้อมกับคล้องแขนของแทนกับหวานเดินไปที่รถทันที   ห้าง yp   " ลินหิวแล้วเราไปกินข้าวกันไหม? " หลังจากที่เราสามคนช็อปปิ้งกันเสร็จเรียบร้อยฉันก็เริ่มหิวขึ้นมาเลยชวน แทนกับหวาน   " เออกูก็หิว " " หวานก็หิวเหมือนกัน "   เราสามคนเดินเข้ามาในร้านอาหารเกาหลีร้านดังในห้าง yp พร้อมกับลงมือสั่งอาหารต่าง ๆ   " ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อะไรอีเตี้ย? " " เสือกอีกแล้วไอ้แทน แกดูนี่ลิน " หวานเงยหน้า จิกตาตอบแทนอย่างรำคาญ แล้วจึงหันมายื่นโทรศัพท์มาให้มิลินดู " หล่อไหม? "   " ก็หล่อนะแต่เขาดูเย็นชาเนอะดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ " หวานยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันดูเป็นผู้ชายสูง ขาว หน้าตาหล่อมาก ๆ แต่แววตาของเขาดูน่ากลัวยังไงไม่รู้   " อย่างเนี่ยแหละแก สเปคเลยพ่อของลูกชัด ๆ " " อีเตี้ยเขาจะเอามึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ หยุดฝันกลางวันซะ "   " ไอ้แทน! " หวานหันไปเหวใส่แทนพร้อมกับถลึงตาให้อย่างไม่สบอารมณ์ แต่แทนกับเล่นหูเล่นตาอย่างไม่สะทกสะท้าน   " กูขอเตือน พวกมึงอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับมันเด็ดขาด "   " เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอแทน " ฉันถามขึ้นอย่างสงสัย เขาก็ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปถึงแววตาจะดูน่ากลัวแต่เขาก็หล่อเอามาก ๆ เลย   " เออนั้นดิทำไม? "   " มันเป็นมาเฟียน่ะสิ ถึงจะเปิดผับถูกกฎหมายแต่มันก็แค่เอาไว้บังหน้าเท่านั้นแหละเบื้องหลังมันทำธุรกิจผิดกฎหมายไม่เท่านั้นนะมันยังเป็นผู้มีอิทธิพลมาก ๆ ด้วยแถมยังโหดเหี้ยมอีกแค่กูพูดก็เสียวสันหลังแล้วว่ะ "   " คุณเทวิน เนี่ยนะไอ้แทนทำธุรกิจผิดกฎหมายแกรู้ได้ไง? " หวานเอ่ยถามแทนอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน " ก็กู ไปสนามแข่งรถกับพวกไอ้ไม้น่ะสิ มันเล่าให้กูฟัง กูยังเห็นไอ้เทวินไปที่นั่นบ่อย ๆ กับแก๊งเพื่อนมาเฟียของมัน "   " ฉันเชื่อแกนะแทน เขาน่ากลัวเนอะ " เมื่อฉันได้ยินในสิ่งที่แทนเล่าถึงผู้ชายคนนั้น เขาดูน่ากลัวจริง ๆ ถึงหน้าตาของเขาจะดูหล่อแค่ไหนแต่ขึ้นชื่อว่าเป็นมาเฟียก็น่ากลัวอยู่ดี   " แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะดูเท่ดี หล่อด้วยกูชอบ ฮ่า ๆๆ " " ตามใจมึงอีเตี้ย ถึงยังไงมันก็ไม่ปรายตามองมึงหรอก ฮ่า ๆๆๆ " " อีแทนอีกแล้วนะ!! " " สองคนนี้ทะเลาะกันเป็นเด็ก ๆ ไปได้ แอบชอบกันหรือเปล่าเนี่ย ฮ่า ๆๆ " พอฉันเอ่ยแซวเพื่อนทั้งสองของฉันเสร็จฉันก็หัวเราะอย่างชอบใจ   " ไม่มีทางลิน " " กูก็ด้วย " ทั้งคู่หันหน้าไปทางอื่นโดยไม่มองหน้ากันแม้แต่น้อย   " เอาล่ะๆ อาหารมาแล้วเรากินข้าวกันเถอะ " หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราต่างก็แยกย้ายกันกลับคอนโดของตัวเอง โดยแทนขอตัวกลับไปก่อนเพราะมีนัดต่อกับเพื่อน ส่วนฉันกับหวานก็มาด้วยกัน ฉันขับรถไปส่งหวานที่คอนโดก่อนจากนั้นก็รีบกลับคอนโดทันที " มันอยู่ที่โรงพยาบาล xxx ครับนาย " คิวลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาบอกข่าวที่เทวินให้ไปสืบ เทวินที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานที่ผับของตัวเองเขาปรายตามองคิวด้วยสายตาเย็นชา   " ฆ่ามันซะ " เทวินออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา " ครับ " " ใครช่วยพามันไปส่งโรงพยาบาล " " ผู้หญิงที่พักอยู่คอนโดของมันครับ " " ไปเอาประวัติผู้หญิงที่ช่วยมันมา " เมื่อเทวินสั่งกับคิวเสร็จเขาก็ก้มหน้าทำงานต่อ " ครับนาย " คิวโค้งหัวให้เทวินแล้วเดินออกไปทำงานตามที่เจ้านายสั่งทันที   (Tevin Talk)   ขณะที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่ไอ้คิวลูกน้องคนสนิทของผมก็เดินเข้ามาบอกเรื่องที่ผมให้มันไปสืบเกี่ยวกับไอ้ผู้ชายทรยศนั่นมันทำงานอยู่กับผมมานาน แต่แล้วมันก็หักหลังผมมันเอาข้อมูลการซื้อขายอาวุธของผมไปบอกกับไอ้สารเลวอย่างไอ้มังกร คนที่มันฆ่าพี่ชายผม มันหักหลังผมเหมือนไอ้เพื่อนทรยศ ไอ้คิรินผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาสองปี มันช่วยผมให้รอดชีวิตจากไอ้มังกรซึ่งไอ้เหี้ยนั่นมันส่งคนมาเล่นงานตอนผมเผลอ หลังจากนั้นผมก็ไว้ใจไอ้คิรินตลอด ให้มันดูแลผับอีกที่หนึ่งของผมในกรุงเทพ ผม และพี่ชายของผมไว้ใจมันมากแต่สุดท้ายมันก็หักหลัง มันล่อให้พี่ชายผมไปให้ไอ้มังกรทรมารจนตาย   คนที่มันคิดทรยศมันต้องตายเท่านั้น แต่ไอ้นั่นมันดันหนีไปได้ซะก่อน ผมให้ไอ้คิวไปสืบและมันยังไม่ตายมีคนไปช่วยมันไว้ ยังไงมันก็หนีผมไม่พ้นหรอกครับ พวกมันจะไม่มีวันหนีความตายไปได้ ส่วนไอ้คิรินมันก็ไปทำงานกับไอ้เหี้ยมังกร ยังไงผมต้องล้างแค้นแทนพี่ชายผมให้ได้   ก๊อก ก๊อก ก๊อก   ระหว่างที่เทวินกำลังคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง   " เข้ามา "   " ประวัติของผู้หญิงที่พาไอ้ตั้มไปส่งที่โรงพยาบาลครับนาย " ผมหยิบซองสีน้ำตาลที่เป็นประวัติของผู้หญิงที่ช่วยไอ้ตั้มลูกน้องทรยศขึ้นมาเปิดดู   " หึ " มาเฟียหนุ่มส่งเสียงผ่านลำคอออกมาอย่างเย้ยหยันเมื่อเธอคนที่ช่วยไอ้คนทรยศ ดันเป็นน้องสาวของคิริน เทวินแสยะยิ้มมุมปากราวกับกำลังมีแผนการอยู่ในหัว   ผมคิดอะไรดี ๆ ออกแล้วล่ะครับว่าจะจัดการกับไอ้เพื่อนทรยศของผมยังไงดีให้มันตายทั้งเป็น ไม่น่าเชื่อว่าน้องสาวของมันจะเกี่ยวข้องกับคนทรยศทั้งสอง มันคงถึงเวลาที่พวกมันจะต้องรับกรรมที่ทำกับผมและพี่ชายที่เหลือเพียงคนเดียวของผม สุดท้ายตอนนี้ผมก็ไม่เหลือใครทั้งพ่อแม่แล้วพี่ชาย   " มึงส่งคนไปตามเฝ้าเธอ แล้วมารายงานกูว่าทำอะไรที่ไหนบ้าง " ผมสั่งไอ้คิวเสียงเรียบอีกครั้งพร้อมกับกำหมัดแน่นด้วยความเคียดแค้น   " ครับนาย "   (Milin Talk)   ครืน--- ครืน---   ระหว่างที่ฉันกำลังแต่งตัวไปมหาลัยเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่โต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาดู เป็นเบอร์ของพี่คิรินฉันก็กดรับสายทันที   (ค่ะพี่คิรินลินคิดถึงจังเลยค่ะ) (ว่างไหมลินออกมาเจอพี่ที่ร้านอาหารxxxได้ไหมพี่มีเรื่องจะคุยด้วย) (เรื่องอะไรหรอคะ?) (ไว้พี่จะบอกนะแก ว่างตอนไหน?) (สี่โมงค่ะลินเลิกเรียน) (ครับ ไว้เจอกันนะ) (ค่ะพี่ชาย)   หลังจากที่วางสายจากพี่คิรินฉันก็รีบแต่งตัวแล้วไป มหาลัยทันทีเมื่อมาถึงมหาลัยก็เจอหวานกับแทนนั่งรออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ฉันจึงรีบเดินไปหาเพื่อนทั้งสองของฉัน   " สวัสดีจ๊ะ แทนหวาน " มิลินเอ่ยทักทายเพื่อนทั้งสองของเธออย่างอารมณ์ดีพร้อมกับหย่อนสะโพกนั่ง " มาแล้วหรอคะหนูมิลิน " หวานหันมาตอบรับคำทักทายของฉันด้วยท่าทางทะเล้น " มึงนี่ก็โง่เนอะ ถ้าอีลินไม่มามันจะนั่งทำตัวสวยอยู่ตรงหน้ามึงหรือไงหะ! " " อีแทนหุบปาก!! อย่ากวนตีนได้ไหม " " นี่สองคนจะคุยกันดี ๆ ไม่ได้หรือไงเนี่ย " ฉันส่ายหัวให้เพื่อนทั้งสองอย่างเอียมระอาที่ทั้งสองมักจะทะเลาะกันเป็นประจำ   “เชอะไม่มีทาง!!! “หวานปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับกอดอกหันหน้าไปทางอื่นด้วยสีหน้ามุ้ย “เรื่องของมึง!” “โอเค เลิกเถียงกันได้แล้วสองคน” " ก็ได้ พรุ่งนี้วันเสาร์แล้วไปผับกันไหม? " หวานหันกลับมาตอบรับก่อนจะเอ่ยชวนในประโยคท้าย " กูไม่ว่างนะพรุ่งนี้ " " ฉันไปกับลินสองคนก็ได้ ไปนะลิน " " ก็ได้แต่ไม่กลับดึกนะหวาน " " ค่ะเพื่อนสุดที่รัก "   " จะคุยกันอีกนานไหม? ถ้านานงั้นกูไปเข้าห้องเรียนก่อนละ " แทนลุกขึ้นพร้อมกับเท้าสะเอวเหวใส่เพื่อนสาวทั้งสองที่คุยกันเรื่องไปผับโดยไม่มีท่าทีว่าจะไปเข้าห้องเรียนกันสักทีอย่างรำคาญ   " เออ กำลังจะไป " หวานก็หันไปตอบแทนอย่างรำคาญเช่นกัน   หลังจากที่ฉันเรียนเสร็จฉันก็มุ่งหน้าไปตามนัดของพี่คิรินทันที   ร้านอาหาร ในห้าง py   " รอนานไหมคะพี่คิริน? " ฉันเอ่ยถามพี่คิรินทันทีที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร " ไม่นานครับ " " มีอะไรจะพูดกับลินหรอคะ? " " ลินพี่มาเตือนลินว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าเด็ดขาดรู้ไหม ลินห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้เด็ดขาดนะ "   คิรินยื่นรูปในโทรศัพท์มาให้มิลินดูพร้อมกับพูดเตือนเธอเพราะคิรินรู้มาว่าเทวินกำลังตามสืบประวัติของเธออยู่ เขากลัวว่าเทวินจะใช้น้องสาวเพื่อแก้แค้นตัวเอง เขาเลยอยากมาเตือนมิลินให้ระวังตัวอย่าได้เข้าใกล้ผู้ชายโหดเหี้ยมคนนี้ มิลินถึงกลับชะงักไปอีกครั้งเมื่อผู้ชายที่ชื่อเทวินคอยวนเวียนให้เธอได้ยินชื่อเขาตลอด ถึงแม้จะได้เจอแค่ภาพก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวจากเพื่อนของเธอและตอนนี้ยังมาเป็นพี่ชายของตัวเองอีกที่พูดถึงผู้ชายคนนี้   " ผู้ชายคนนี้อีกแล้วหรอคะ? " " ทำไมลินแกเคยเจอมันหรอ? " " ไม่เคยเจอค่ะ แต่ผู้ชายที่ชื่อเทวินหวานกับแทนเพื่อนของลินก็พึ่งพูดถึงผู้ชายคนนี้เองค่ะ " " อือ ลินแกจำไว้นะอย่าอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้เด็ดขาดถ้าเจอก็ให้รีบหนีให้ไกล "   " ทำไมคะพี่รู้จักผู้ชายคนนี้หรอ? " คิ้วทั้งสองข้างของฉันขมวดเข้าหากันยุ่งทันที เมื่อพี่ชายของฉันพูดแปลกๆ อย่างกับผู้ชายคนนั้นจะมาทำอะไรฉันงั้นแหละ   " เปล่าแกก็ระวังไว้แล้วกัน พี่ต้องไปทำงานก่อนนะลิน "   " ทำงานอีกแล้วหรอคะลินอยากรู้จริง ๆ ค่ะว่าพี่ทำงานอะไรถึงไม่มีเวลาว่างเลย? " ฉันอดไม่ได้ที่จะถามพี่คิรินเรื่องงานอีกครั้งทำไมพี่คิรินถึงทำตัวแปลก แถมยังมาพูดถึงผู้ชายชื่อเทวินให้ฉันคอยระวังตัวจากเขาอีก ทำไมฉันต้องระวังฉันไม่เคยเจอหรือรู้จักเขาซะหน่อย ฉันไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ งง ไปหมดแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายฉันกันแน่   " พี่ไม่มีเวลามาตอบคำถามแกมากหรอกนะลินพี่ต้องไปแล้วพี่จะคอยปกป้องลินเอง พี่ไปก่อนนะน้องสาวสุดที่รักของพี่ " คิรินยื่นมือมาลูบผมมิลินเบา ๆ เพื่อปลอบใจน้องสาวที่กำลังนั่งหน้ามุ่ยอยู่ตรงหน้า   " ค่ะ " ฉันตอบไปแค่นั้นพี่ชายฉันก็เดินออกไปทันทีมันน่าน้อยใจนะที่ฉันถามอะไรพี่คิรินก็ไม่ตอบอะไรฉันได้เลย เฮ้ยย!!   " นายครับไอ้คิรินมันนั่งอยู่ร้านอาหารXXXในห้าง พีวายกับผู้หญิงครับ " " มึงส่งรูปมา "       ติ้งงงง   เมื่อรูปภาพถูกส่งมาถึงเทวิน เขาจึงเปิดเข้ามาดูภาพนั้นทันที   " หึ มึงเตรียมตัวรับกรรมที่มึงก่อไว้ได้เลยไอ้คิริน " เทวินหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างเย้ยหยันพร้อมกับพึมพำออกมาด้วยความโกรธแค้นเมื่อเห็นภาพของเพื่อนทรยศกับน้องสาว