Chapter 10

1308 คำ
หลายวันต่อมา... พิ้งค์กี้มาทำงานของตัวเองที่บริษัทDT วันนี้เป็นงานเปิดตัวสินค้าและเธอในฐานะออแกไนซ์จัดงานจะต้องมาดูแลความเรียบร้อยให้ตั้งแต่เริ่มงานจนถึงจบ เธอนั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ดูความเรียบร้อยของแต่ละโซนในมือถือวออยู่เอาไว้สำหรับคุยกับทีมงานคนอื่น "ตรงหลังเวทีเตรียมสแตนบายเลยนะ อีกสิบนาทีต้องให้พรีเซ็นเตอร์ขึ้นโชว์สินค้า" (รับทราบค่ะ) เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้ทานข้าวเลยด้วยซ้ำยุ่งมาก "ขอออกไปหายใจแป๊บหนึ่งนะ หากาแฟดื่มด้วย" "ครับคุณพิ้งค์" เธอยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปนอกงาน กำลังจะกดประตูลิฟต์เดินลงไปก็ถูกใครสักคนลากออกไปยังบันไดหนีไฟ "อ๊ะ" เธอร้องออกมาเสียงหลงก่อนจะตาโตเมื่อคนตรงหน้าเธอคือซีเนียร์คนรักของเธอนั่งเอง หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อถูกเขาโน้มใบหน้าลงมาจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม เธอโอบรอบคอเขาไว้แน่นก่อนจะตอบสนองสัมผัสของเขา "อื้มมมม" เขาผละออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะดึงเธอมาสวมกอดแน่น ไม่ได้เจอกันเกือบอาทิตย์เพราะเธอเอาแต่ทำงานทั้งวันจนถึงดึก ส่วนเขาก็ติดงานเลยไม่มีเวลาได้มาหาเลย "คิดถึง" "คิดถึงเหมือนกัน ตัวเองทำเค้าตกใจหมด แล้วนี่ทำอะไรประเจิดประเจ้อเดี๋ยวก็มีใครมาเห็นเข้าหรอก" เธอบ่นออกมาก่อนจะมองที่มือของเขาถือแก้วกาแฟอยู่ในมือ "ตัวเองเอามาให้เค้าเหรอ" "อืม เอามาฝากคนงานยุ่ง" เขาส่งแก้วไปให้เธอ หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นดื่มให้สดชื่น ซีเนียร์ลูบผมหญิงสาวเล่นใบหน้าเธอดูเหนื่อยมากจริงๆ "งานหนักมากเลยเหรอ" "ไม่เท่าไหร่ค่ะ คือนอนดึกแหละก็เลยดูเหนื่อย" "ไม่ดูแลตัวเองเลยนะ เค้าก็บอกแล้วว่ารับงานเท่าที่ไหว ตัวเองอยากได้อะไรกินอะไรเค้าก็ซื้อให้อยู่แล้ว เงินรายเดือนเค้าก็โอนให้ทำไมยังทำงานหนักอีก" เขาบ่นออกมาไม่จริงจังมากนัก ก็รู้แหละว่ามีแฟนขี้งกแต่มันก็อดบ่นไม่ได้จริงๆ พิ้งค์กี้กอดเอวเขาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน "ก็เค้าอยากเก็บเงินเยอะๆนี่นา อีกอย่างเค้าไม่ได้เป็นคนรับงานเองเสียหน่อย พวกพนักงานเค้ารับกันเองเพราะอยากได้โบนัสเยอะๆไง ตัวเค้าเองมีตัวเองคอยดูแลไม่เดือดร้อนแต่ลูกน้องพวกเค้ามีครอบครัวมีคนรักที่ต้องดูแล เข้าใจเค้าใช่มั้ย" เธอกระพริบตาปริบๆเพื่อขอความเห็นใจจากเขา ซีเนียร์ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆก่อนจะยอมแพ้แล้วปล่อยให้เธอไปทำงานของตัวเองต่อ "ตามใจแล้วกันเค้าห้ามไม่ได้อยู่แล้วนี่ เลิกงานพาพนักงานไปเลี้ยงมั้ย" "ว่าจะไปนะจะโทรไปปรึกษาตัวเองอยู่พอดี ตัวเองว่ายังไงอ่ะ" "ไปดิเดี๋ยวเค้าจองร้านให้คืนนี้" พิ้งค์กี้หอมแก้มเขาอย่างเอาใจก่อนจะยิ้มออกมาแก้มปริ "ขอบคุณนะคะตัวเองรู้ใจเค้าที่สุดเลย งั้นไปทำงานก่อนนะคะเจอกันนะที่รัก ว่าแต่ว่างเหรอเข้าไปด้วยกันมั้ย" "ไม่อ่ะมีประชุมบ่าย เค้าต้องกลับบริษัท" "โอเค งั้นเย็นนี้เจอกันนะคะ" เขาดึงเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะหาเรื่องพาเธอไปนอนค้างด้วยที่บ้าน จะว่าเขามีแผนก็ได้ก็เขารักและหวงอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจผิดตรงไหนล่ะ "คืนนี้ไปนอนค้างกับเค้ามั้ย" "แหนะ มีแผนอะไรชั่วๆรึเปล่า" หญิงสาวอมยิ้มมองเขาอย่างจับผิด เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยอมรับแต่โดยดี "มันมีอยู่แล้วแผนชั่วนะ อยู่ที่ว่าจะยอมรึเปล่า" "ขอดูความประพฤติวันนี้ก่อนนะ" "เค้าเป็นเด็กดีอยู่แล้วน่า รีบไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวมารับตอนเย็นจ้ะ" เธอพยักหน้าก่อนจะกระโดดกอดคอเขาแล้วจุ๊บริมฝีปากหนึ่งที เขาหยีผมเธอเล่นอย่างเอ็นดูก่อนจะปล่อยให้เธอกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ส่วนเขาก็ต้องกลับไปประชุมแล้วเดี๋ยวจะให้ผู้ช่วยจัดการเรื่องร้านอาหารที่จะใช้เลี้ยงพนักงานด้วย หรือว่าอาจจะไปปาร์ตี้ที่ผับเดี๋ยวค่อยคิดอีกที หลังจากที่งานจบลงออกมาเป็นที่น่าพอใจมากสำหรับเธอ พิ้งค์กี้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นดีสนีย์เดินเข้ามาหา "มีอะไรไม่ทราบ" "เปล่า บัญชีให้แวะไปเอาเช็คเงินอีกก้อนที่เหลือน่ะ เค้าฝากมาบอก" "อืม ขอบใจเดี๋ยวให้ผู้ช่วยแวะไปเอา" เธอเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปทำอย่างอื่น ดีสนีย์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปดักหน้าของพิ้งค์กี้ไว้ เธอมองหล่อนด้วยสีหน้าที่มีคำถาม "อะไรอีก" "ซีเนียร์ไม่มาเหรอ ตั้งแต่วันนั้นไม่เห็นมาเลย" "เขาก็ต้องทำงานของเขาสิ จะมาทำไมที่นี่ล่ะ" เธอตอบไปอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ทำไมจะต้องมาถามถึงคนรักของเธอด้วย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ตัดใจยังมีความหวังว่าจะได้เขาไปครอบครองอีกเหรอ "งั้นเหรอไม่เป็นอะไรหรอกเอาไว้เจอกันที่งานเลี้ยงรุ่นพรุ่งนี้แล้วกัน เธอไปมั้ย" พิ้งค์กี้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยมนี่นา ลืมปรึกษากับซีเนียร์เลยว่าจะยังไง แต่พรุ่งนี้เธอไม่มีงานอะไรนี่น่าจะไปได้แหละ "น่าจะไปมั่งถามซีเนียร์ก่อน" "ตัวติดกันอย่างกับผัวเมียกันแหนะ" ดีสนีย์เอ่ยแซวขำๆ พิ้งค์กี้ตาโตก่อนจะรีบปฏิเสธทันที จะให้ยัยบ้านี่รู้เรื่องไม่ได้ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้มันได้ประกาศให้เพื่อนคนอื่นรู้กันทั้งงานแน่ "ผัวเมียอะไรกันพูดดีๆนะเดี๋ยวจะโดนตบปาก" พิ้งค์กี้ง้างแขนใส่ดีสนีย์ เธอรีบโบกไม้โบกมือทันทีก่อนจะยัยคนบ้ามันจะตบเธอจริงๆ อารมณ์หล่อนรุนแรงจนใครจะคาดคิดได้เพราะฉะนั้นอย่าไปเสี่ยงทะเลาะด้วยเลยไม่คุ้มหรอก ยัยนี่มันหมาบ้าชัดๆ "ล้อเล่นเองใจเย็นสิ ไม่เป็นก็บอกดีๆก็ได้โมโหทำไมล่ะ แต่ว่าไม่เป็นก็ดีงั้นคนนี้ฉันขอนะ" ดีสนีย์ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินยิ้มมุมปากออกไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ พิ้งค์กี้มองตามหลังเธอไปกำมือแน่นอย่างโมโหสุดขีด คิดจะแย่งผู้ชายของเธอไปอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะยะเพราะซีเนียร์จะต้องเป็นของเธอทั้งตัวและหัวใจ ชิ! "ฝันไปเถอะยะว่าจะได้นังชะนีมโน" หญิงสาวกระทืบเท้าปึงปังอย่างขัดใจก่อนจะเดินไปหาผู้ช่วยแล้วให้เธอไปเอาเช็คเงินสดที่ฝ่ายบัญชี ส่วนเธอก็ไปช่วยทีมงานเก็บของก่อนจะประกาศให้รับทราบโดยทั่วกัน "กลับถึงบ้านอาบน้ำแต่งตัวสวยๆรอนะ วันนี้จะพาไปฉลองเดี๋ยวแจ้งรายละเอียดร้านอีกที" ทุกคนได้ยินแบบนั้นก็ร้องออกมาอย่างดีใจ ทุกคนเหนื่อยกันมาตลอดทั้งเดือน จะได้ไปคลายเครียดกันให้หายเหนื่อยเลย "เย้ๆ จัดไปค่ะ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม