Chapter 11
1341 คำ
พิ้งค์กี้ยืนรอซีเนียร์อยู่หน้าล็อบบี้ของบริษัท DT ไม่นานเขาก็มารับเธอตามที่คุยกันไว้ เมื่อมาถึงเขาก็ส่งข้อความบอกให้เธอออกไปหา หญิงสาวขึ้นมาในรถก่อนจะกอดแขนชายหนุ่มอย่างออดอ้อน
"ตัวเอง เค้าเหนื่อย"
"ไหนมาชาร์จแบตเตอรี่ก่อนจะได้หายเหนื่อย"
เขาอมยิ้มก่อนจะจูบหน้าผากเธออย่างเอ็นดู ตั้งแต่ตัดสินใจคบกันเธอก็น่ารักมาก ขี้อ้อนกว่าตอนเป็นเพื่อนกันอีกตอนนั้นว่าหนักแล้วนะ
"หายเหนื่อยแล้วค่ะ"
"น่ารักที่สุดเลย อ่อ เค้าให้ผู้ช่วยของร้านไว้ให้แล้วนะผับนาคิริห้องVIP8 สั่งอาหารพร้อมเครื่องดื่มให้แล้วไม่อั้น"
เขาเอ่ยออกมาเสียงหวาน หญิงสาวกราบขอบคุณเขาแนบอกก่อนจะซบใบหน้าลงกับอกแกร่ง
"ขอบคุณนะคะตัวเองใจดีที่สุดเลย"
"ก็ตัวเองน่ารักนี่นา"
สองคนกระหนุงกระหนิงกันในรถก่อนจะพากันกลับบ้านของหญิงสาวเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เอาของติดรถไปด้วยเพราะคืนนี้เธอจะไปค้างกับเขาที่บ้าน
"สวัสดีครับคุณแม่ คุณพ่อ"
"อ่าวตาซีเนียร์ ไปรับยัยพิ้งค์มาเหรออยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนมั้ย"
"ผมต้องพาพิ้งค์ไปเลี้ยงลูกน้องครับคุณพ่อ จองร้านไว้แล้วด้วย"
"อ่ออย่างนี้นี่เอง งั้นตามสบายแล้วกัน"
คุณพ่อไม่ว่าอะไรเพราะก่อนหน้านี้เขามาขออนุญาตคบหากับลูกสาวเขาแล้ว แต่เห็นว่ายังเป็นความลับอยู่ ก็นะคนเป็นเพื่อนกันมานานอยู่ๆมาคบหากันก็ไม่แปลกที่จะกลัวถูกเพื่อนล้อ และเขาดีใจนะที่พิ้งค์กี้เลือกที่จะคบหากับซีเนียร์ เพราะทั้งคู่ก็ไม่ต่างจากคนรักกันเท่าไหร่
"งั้นผมไปช่วยพิ้งค์เตรียมของนะครับ"
"ไปเถอะลูก"
คุณพ่อยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูชายหนุ่ม ก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็กเขาเป็นคนนิสัยดีคนหนึ่งและดูแลยัยพิ้งค์ได้ดีมาก พื้นฐานครอบครัวดีฐานะเพอร์เฟคมากจนใครก็อิจฉา ได้คนนี้เป็นลูกเขยดีกว่าคนอื่นเป็นไหนๆ
เขามานั่งลงบนเตียงของหญิงสาวหยิบนั่นดูนี่ไปในระหว่างที่เธอกำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ ไม่นานก็มานั่งหน้ากระจกแต่งหน้าให้ดูดีใส่เครื่องประดับตามที่ชอบ
"เค้ารวบผมให้มั้ย"
"เอาดิ เค้าใส่ชุดนี้ได้มั้ย"
"ได้แต่ใส่เสื้อคลุมด้วยมันบางไปหน่อยเค้าหวง"
เขาเอ่ยออกมาเสียงดุ หญิงสาวพยักหน้ารับทราบก่อนจะเลือกตุ้มหูมาใส่ จากนั้นทั้งสองคนก็พากันไปที่ร้านที่นัดกับลูกน้องไว้ เธอให้เขาส่งข้อความไปบอกทุกคนแล้วและตอนนี้ทีมงานทุกคนก็กำลังสนุกกันอยู่ เมื่อเธอกับซีเนียร์เดินเข้าไปทุกคนก็ตะโกนทักทายทันที
"บอสมาแล้ว"
"ตามสบายนะทุกคน วันนี้เต็มที่ไปเลยแล้วพรุ่งนี้หยุดพักผ่อนหนึ่งวัน"
"เย้ๆ"
"เปิดฟลอร์แดนซ์จ้า"
ทุกคนโห่ร้องออกมาก่อนจะกระโดดโลดเต้นกันอย่างสนุก สลับกันไปร้องเพลงข้างหน้าส่วนพิ้งค์กี้กับซีเนียร์นั่งดื่มด้วยกันอยู่ตรงโซฟา
"คุณพิ้งค์คุณซีเนียร์เอาเครื่องดื่มอะไรดีคะ เดี๋ยวนานาไปสั่งให้"
"ผมขอไวน์แล้วกัน ส่วนพิ้งค์ดื่มค็อกเทลก็พอมั่ง"
"อื้มค็อกเทลก็ได้"
ทั้งสองคนนั่งคุยกันไปดูทีมงานคนอื่นสนุกกันไปอย่างมีความสุข เธอโชคดีที่มีลูกน้องแต่ละคนขยันและมีความรับผิดชอบ บางคนอยู่กับเธอตั้งแต่เปิดบริษัทเล็กๆจนตอนนี้ใหญ่โตก็ยังไม่ไปไหน
"บริษัทตัวเองนี่ครึกครื้นดีนะ"
"แน่นอนสิ ทุกคนเป็นกันเองด้วยแหละ เราอยู่กันเหมือนเพื่อนพี่น้องมากกว่า"
"เพราะตัวเองไม่ถือตัวไง ลูกน้องเลยรัก"
เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปลูบผมหญิงสาวอย่างหวนแหน ข้อดีของพิ้งค์กี้คือห่วงลูกน้องมากและปกป้องจนถึงที่สุด เธอจะไม่เอาลูกค้าเป็นใหญ่ผิดก็ว่าไปตามผิด เงินเดือนโบนัสก็เยอะมากกว่าที่อื่นไม่แปลกหรอกที่จะมีแต่คนอยากร่วมงานด้วย
"ว่าแต่พรุ่งนี้มีงานเลี้ยงรุ่น ตัวเองจะไปมั้ย"
"จริงด้วยลืมไปเลยอ่ะ ไปดิเดี๋ยวโทรไปทักไอ้ณภัทรก่อนกลัวมันลืม"
"บอกมันว่าให้พาเมียไปด้วยล่ะจะได้นั่งคุยกัน"
เขาพยักหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความไปแทน เพราะในนี้เสียงดังถ้าโทรไปคงจะไม่ได้ยินอีกฝ่ายพูด
"เรียบร้อยเดี๋ยวมันคงโทรมาเองแหละ"
"จ้ะ อย่าให้มันรู้เรื่องของเราเด็ดขาดนะ ไอ้นี่มันตัวดีเลยล้อยันลูกบวชแน่นอน"
พิ้งค์กี้ทำท่าขนลุกเมื่อนึกไปถึงว่าถ้าวันหนึ่งณภัทรรู้ว่าทั้งสองคนคบกันมันคงไปประกาศให้ชาวโลกรับรู้ และไม่ใช่แค่ณภัทรคนเดียว มาวินและมินก็ใช่ย่อย สองคนนั้นเชียร์ให้เราสองคนคบกันตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่เราสองคนก็เอาแต่ปฏิเสธมาตลอด
"ไม่รู้วันนี้ก็รู้วันหน้าอยู่ดี"
"แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน ให้มันตกใจเล่นดีป่ะแบบจะแต่งแต่งงานกันแล้วค่อยบอก"
"ก็น่าสนุกดี"
ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักอย่างสนุกก่อนจะเงยหน้าหันไปมองลูกน้องที่มาดึงมือเธอมาแดนซ์ด้วยกัน หญิงสาวหันมาชวนชายหนุ่มเขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนปล่อยให้เธอไปสนุกกับคนอื่นๆ ส่วนตัวเขาก็นั่งมองเธอไปกดโทรศัพท์ไปพรางๆ
เวลาผ่านไปตอนนี้หญิงสาวเริ่มเข้าสู่อาการมึนน้ำเมา พิ้งค์กี้เดินมากอดคอเขาไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"ตัวเองเค้าเมาอ่ะ"
เขาหลุดขำออกมาก่อนจะดึงเธอให้มานั่งลงข้างๆ สภาพก็เมาอยากที่บอกนั่นแหละ เขาหยิบทิชชู่เปียกมาเช็ดใบหน้าให้เธอจะได้สดชื่นขึ้น
"กลับมั้ยเค้าว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว"
"ทำไมเค้าดื่มนิดเดียว นิดเดียวแค่นี้อ่ะทำไมมันมึนๆ แล้วตัวเองดื่มตั้งเยอะทำไมไม่เมาอ่ะ"
เธอยื่นมือไปแตะแก้มเขาทั้งสองข้างก่อนจะส่ายหน้าชายหนุ่มไปมา เขาหันไปมองหาผู้ช่วยของเธอก่อนจะกวักมือเรียก
"เจ้านายเราไม่ไหวแล้ว ผมจะพากลับก่อนนะ ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดผมจัดการให้แล้ว"
"ขอบคุณค่ะคุณซีเนียร์ พาคุณพิ้งค์กลับเถอะค่ะ"
"โอเค ยังไงเจอกันนะฝากทางนี้ด้วย"
นานาพยักหน้ารับทราบก่อนจะหยิบกระเป๋าของคุณพิ้งค์ส่งไปให้ชายหนุ่ม เขาพาหญิงสาวแบกไว้บนหลังก่อนจะเดินออกไปตามทางโดยที่เธอกอดคอเขาไว้แน่นซบใบหน้าลงกับแผ่นหลัง
"ตัวเองเค้าไม่อยากไปนอนบ้านตัวเองแล้วอ่ะ เบื่อแล้ว"
"ถ้าเบื่อแล้วจะไปนอนที่ไหนอ่ะ"
เขาหันข้างมองหน้าหญิงคนรักที่ตอนนี้มองเขาตาใสแป๋ว เธอนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"ไปนอนโรงแรมมั้ยเปลี่ยนบรรยากาศ เอาห้องสวีทเลยนะ"
เขามองเธออย่างแปลกใจ อยู่ๆมาชวนไปนอนโรงแรมแถมยังเป็นห้องสวีทอีก
"มีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ย"
"แผนอะไร จะนอนมั้ยไม่นอนก็ไปส่งบ้านจะกลับแล้ว"
หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะกอดรัดคอเขาให้แน่นขึ้น เขารีบตกลงทันทีไม่อย่างนั้นหญิงสาวจะงอนเขาอีก
"โอเคๆไปค่ะ งั้นโรงแรมไอ้มินมั้ย"
"ไม่ได้เดี๋ยวเจอมันทำไง เปลี่ยนที่"
เขาตอบรับไม่ปฏิเสธก่อนจะพาหญิงสาวขึ้นรถแล้วพาไปยังโรงแรมหรูระดับห้าดาว สงสัยคืนนี้จะได้เมียซะแล้วล่ะมั่ง
'หึ เสร็จโจร'
- ผู้เขียน
