Restrain ห้ามใจไม่ให้รัก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาจากนอกห้องนอนแต่หญิงสาวที่ทำงานจนถึงตีสองยังสะลึมสะลือไม่ยอมตื่น มือเล็กปิดหูตัวเองไว้แน่นก่อนจะซุกเข้าไปในผ้าห่มอย่างเหนื่อยหน่าย "อื้ออออ หนวกหู!" ก๊อก ก๊อก ก๊อก คนข้างนอกยังเคาะอยู่เรื่อยๆจนหญิงสาวทนไม่ไหวต้องคลานลงเตียงออกมาเปิดให้ไม่อย่างนั้นจะต้องทนหนวกหูอยู่แบบนี้ "เคาะอะไรนักหนาจะนอน" หญิงสาวร้องโวยวายออกมาหน้าห้อง ซีเนียร์ยืนยิ้มแก้มปริอยู่ก่อนจะกอดคอหญิงสาวแล้วลากเข้าไปข้างในห้องนอน "ตื่นได้แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ลืมนัดของเราแล้วเหรอ" "เพิ่งได้นอนตอนตีสองเอง ฉันขอนอนอีกนิดหนึ่งได้ป่ะ" พิ้งค์กี้เอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง ซีเนียร์นั่งลงข้างๆก่อนจะจับเธอหันหน้าเข้ามาหาเขา เธอกระพริบตาปริบๆมองชายหนุ่มเพื่อขอความเห็นใจและแน่นอนคนอย่างเขาไม่มีทางใจอ่อน "ไม่ได้ จองตั๋วหนังไว้แล้วตอนบ่ายโมง นี่มันจะไม่ทันแล้วเพราะฉะนั้นรีบไปแต่งตัว" "แกก็พาสาวๆแกไปดิ" "ก็ฉันอยากดูกับแกไงพิ้งค์" เขาเอ่ยสวนกับมาก่อนจะชะงักไปเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มพูดเยอะไปแล้ว พิ้งค์กี้อึ้งไปก่อนจะกระแอมเล็กน้อยแล้วรีบลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที "รอแป๊บนะ" ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ นั่งหน้ากระจกหยิบเครื่องสำอางมาแต่งหน้าเกรงว่าเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ซีเนียร์เดินมาใกล้ก่อนจะหยิบหวีมาหวีผมให้เธออย่างนุุ่มนวล "ทำไมถึงตื่นสายขนาดนี้" "ทำงานถึงตีสองอ่ะ ลูกค้าขอแพลนจัดงานเลี้ยงลูกค้าที่มาสัมมนาวันนี้ตอนเที่ยง แล้วมีนัดกับแกวันนี้ไงก็เลยทำให้เสร็จตอนกลางคืน" "แกไม่ควรทำให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนี้เลยนะ ถ้ามันไม่ทันก็บอกจะได้ไม่ต้องไป กลางคืนควรพักผ่อนให้เพียงพอค่อยตื่นมาทำตอนเช้าก็ได้" ที่เขาพูดเพราะเป็นห่วงเธอมาก พิ้งค์กี้ทุ่มเทกับงานที่ทำมากจนเกินไป กว่าเขาจะหาเวลาเจอเธอได้แบบนี้บางทีเป็นเดือนเลยก็มี "ก็ฉันไม่ได้เจอแกเป็นเดือนแล้วนี่" หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงอ่อย ก็แค่อยากเจอก็เลยต้องรีบเคลียร์งานของตัวเองให้จบจะได้มีเวลาอยู่กับเขาทั้งวัน ชายหนุ่มลูบผมเธอเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน "หลังจากนี้มีคิวว่างมั้ย" "หืม คิวงานเหรอ เดือนนี้เต็มนะแต่เดือนหน้าว่างยาวเลย ทำไมเหรอ" "ดีเลย งั้นขอจองคิวบริษัทแกยาวไปถึงสิ้นปีเลยนะ" พิ้งค์กี้หันขวับไปมองหน้าเขาอย่างฉงน ทำไมอยู่ไม่จองคิวบริษัทของเธอนานขนาดนี้ เขาจะทำอะไรเหรอ "ทำไมถึง... จองเยอะขนาดนั้น" "ก็... อ่อ พอดีว่าที่ห้างจะจัดอีเว้นท์ทุกสัปดาห์ อยากให้บริษัทแกมาจัดการทั้งหมดเลย มีทั้งเปิดตัวสินค้าใหม่ สาขาใหม่เยอะแยะไปหมด ไม่เอาเหรอจ่ายหนักนะ" "เอาดิ ขอบคุณค่ะป๋าซีเนียร์น่ารักที่สุด ทาง PPR GROUP จะตั้งใจทำเต็มที่นะคะ" หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดๆ เขาเห็นเธอยิ้มได้แบบนั้นก็อดมีความสุขไม่ได้ เหตุผลที่ต้องจ้างเหมาทั้งปีไม่ใช่อะไรหรอก เธอทำงานทุกวันแถมไปต่างจังหวัดทุกเดือนจนเขาแทบจะไม่ได้เห็นหน้าเลย ถ้ามาทำที่ห้างของเขา การจะเจอกันทุกวันหรือไปไหนด้วยกันก็ง่ายขึ้น เขาก็แค่ต้องการแค่นี้เอง... หลังจากที่เดินทางมาถึงที่ห้างสรรพสินค้า เขาก็พาเพื่อนสนิทไปซื้อน้ำกับป๊อปคอร์นเอาไว้ทานเล่นในโรงหนัง "พิ้งค์กินน้ำไร" "โค้กก็ได้ เอาคาราเมลค่ะถังใหญ่เลย" เธอหันไปเลือกขนมของตัวเองต่อ จากนั้นทั้งสองคนก็พากันเข้าไปในโรงหนัง เขาจองที่นั่งแบบVIP ความเป็นส่วนตัวสูงมากซึ่งเขาต้องการแบบนั้นแหละ "ง่วงจังหนังก็อยากดู" เขาหันไปมองคนขี้บ่นที่หาววอดๆอยู่ข้างกายหยิบขนมมากินเล่นในขณะที่ตาดูเหนื่อยพร้อมจะปิดตลอดเวลา เขายิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะโอบไหล่หญิงสาวมานอนซบตรงอกกว้างของตัวเอง "ถ้าเผลอหลับทำไง" "ก็หลับไปสิ เอาไว้จะพามาดูอีกรอบ" "จริงนะ สัญญาก่อน" พิ้งค์กี้ทำท่าเกี่ยวก้อยไปตรงหน้าชายหนุ่ม เขาเกี่ยวก้อยกลับก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น หนังยังคงดำเนินไปตามเวลาแต่ทั้งสองคนไม่ได้ดูเลยว่าเนื้อหาเป็นอย่างไร คนหนึ่งหลับอยู่ในอ้อมกอดส่วนอีกคนนั่งมองคนตัวเล็กหลับอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง 'เวลาหลับนี่น่ารักดีนะ...' เมื่อหนังจบลงทั้งสองคนก็พากันออกมาหาของอร่อยทานเพราะยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยทั้งคู่ "แล้วพระเอกตายป่ะ" "ไม่รู้ดิ" "เอ้า นายดูหนังยังไงเนี่ย" หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะหันไปเลือกเมนูอาหารตรงหน้าต่อ ทั้งสองคนสั่งสิ่งที่ตัวเองต้องการก่อนจะหันมาคุยเรื่องหนังที่ดูจบกันต่อ "แล้วนางเอกโดนยิงป่ะ" "ไม่รู้อ่ะ" ซีเนียร์ยักไหล่อย่างไม่รู้ไม่ชี้ เขาไม่ได้ดูเลยว่าหนังมันเป็นยังไงเพราะเอาแต่มองผู้หญิงตรงหน้าหลับ เธอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะตาโตเมื่อเห็นอาหารของชายหนุ่มน่าทานมาก "ทำไมของนายน่ากินจัง" "เมนูขึ้นชื่อของร้านอร่อยมากเลยด้วย" "แล้วทำไมไม่บอกอ่ะจะได้สั่ง" พิ้งค์กี้เริ่มงอแงใส่เขาก่อนจะย้ายที่นั่งมานั่งข้างเขาแล้วแย่งกินที่เขาสั่งทุกอย่าง ส่วนของตัวเองยกให้ชายหนุ่มไปเลย "แลกกันนะ" "ว่าแล้วเชียว" เขาส่ายหน้ายิ้มก่อนจะจิ้มอาหารตรงหน้าของเธอมาชิม หญิงสาวหันขวับไปมองหน้าอย่างหวงของก่อนจะแย่งอาหารตรงหน้าเขาคืนมาบ้าง "สั่งของใครก็ของมันดิ" "แต่ว่าฉันสั่งที่แกกอดไว้นั่นอ่ะ ไม่ได้สั่งอันนี้" เขาเตือนสติเธอเพื่อให้เข้าใจว่าที่เธอกำลังกินอยู่มันเป็นของเขา พิ้งค์กี้ทำหน้ากวนประสาทใส่เขาก่อนจะยิ้มแก้มปริแล้วทานอาหารตรงหน้าของตัวเองจนอิ่ม จากนั้นก็พากันไปเดินช็อปปิ้งซื้อของ เธอเลือกที่จะเดินซื้อกระเป๋าใบใหม่เพราะใบเก่ามันขาดแล้วแต่ยังหาเวลามาซื้อไม่ได้ เธอไม่มีแบรนด์เนมอย่างคนอื่นหรอกมีแต่เงินในบัญชีเท่านั้นเพราะค่อนข้างจะงกพอสมควร "คิดหนักอะไรขนาดนั้น กระเป๋าใบเดียวเอง" เธอหันไปมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะกอดแขนเขาแล้วมองกระเป๋าตรงหน้ามองตาละห้อย "สวยมากแต่ว่าแพงอ่ะทำใจซื้อไม่ลง" "เงินมีตั้งเยอะทำงานทุกวัน เอาไปเก็บไว้ทำไมนักหนา" เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ เงินมีเยอะบ้านก็รวยทำไมถึงงกอะไรไม่เข้าเรื่องเลย "ก็อนาคตแก่ตัวไปจะได้มีเงินเลี้ยงตัวเองไง ผู้หญิงตัวคนเดียวพี่น้องก็ไม่มีแก่ตัวไปใครจะดูแล" "ฉันไง ฉันจะดูแลแกเอง" เขาเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะยื่นมือไปบีบแก้มเขาอย่างหมั่นไส้ "เอาอะไรมาดูแล วันหนึ่งไปพลาดทำใครท้องขึ้นมาแกก็จะทิ้งฉันไม่สนใจอีก" "ไม่มีทางไปพลาดทำใครท้องหรอกน่า ไม่ได้ยุ่งกับใครเป็นปีละ แต่ถ้าวันหนึ่งจะพลาดขึ้นมาน่าจะเป็นแกนะ" เขาเอ่ยแซวหญิงสาว พิ้งค์กี้ได้ยินแบบนั้นก็ง้างมือไปตีเขาอย่างแรงจนชายหนุ่มร้องออกมาเสียงหลง "ปากเสียมากไอ้บ้า ฉันไม่พลาดเอาแกทำผัวหรอก" "ก็ไม่แน่นะเว้ย ผีผลักอ่ะเคยได้ยินป่ะ" เขาหัวเราะขำก่อนจะเดินไปหาพนักงานให้หยิบกระเป๋าในที่พิ้งค์กี้เล็งไว้มาดูก่อนจะส่งไปให้เธอ "อ่ะลองดูชอบมั้ย" "ชอบดิก็เคยดูแล้วแต่มันแพง" "ซื้อให้" พิ้งค์กี้ตาโตก่อนจะกอดกระเป๋าใบนั้นไว้แล้วมองเขาตาปริบๆ "จริงเหรอป๋าซี ซื้อให้เค้าเหรอ" "อืม นี่ครับบัตร" เขาหันไปยื่นบัตรให้พนักงานก่อนจะหันไปมองเพื่อนสนิทที่ยิ้มแก้มปริสำรวจกระเป๋าใบใหม่ที่ได้มาฟรีโดยไม่ได้จ่ายสักบาท เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ "ยัยขี้งกเอ้ย"