Chapter 17

1239 คำ
วันต่อมา... พิ้งค์กี้เดินทางมาที่บริษัทของตัวเองในเช้าวันต่อมา เธอมานั่งที่ห้องทำงานตรวจตารางงานในเดือนนี้ว่ามีอะไรที่ต้องจัดการอีกรึเปล่า เธอให้พนักงานรับงานน้อยลงจะได้มีเวลาไปจัดอีเว้นท์ของห้างสรรพสินค้าในเดือนถัดไป "เดือนนี้มีงานอีกห้าที่ค่ะ แต่ว่าคุณพิ้งค์ไม่ต้องลงมือทำเองนะคะ คนของเราจัดการได้ค่ะ" "โอเค แล้วทีมงานเราตอนนี้มีว่างบ้างมั้ย" "มีงานทุกคนค่ะ แต่ว่าทีมตัดต่อเพิ่งส่งตัวอย่างโฆษณาที่แก้ไขครั้งล่าสุดมาให้ตรวจ หลังจากนี้ก็ว่างค่ะ" เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปมองโทรศัพท์ที่มีเสียงเรียกเข้าโทรเข้ามา เธอกดรับสายก่อนจะเอ่ยทักทายปลายสาย "สวัสดีค่ะ พิ้งค์กี้ PPR GROUPค่ะ" (พิ้งค์กี้เราเองนะแบล็คลิสต์) "นายเองเหรองว่ายังไงเอ่ย เมื่อคืนเราสองคนไม่ได้คุยกันเลยตอนนี้ว่างค่ะคุยได้" พิ้งค์กี้ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ลูกค้ารายใหม่มาแล้ว เธอจะต้องพูดจาอ่อนหวานให้เขาพอใจจะได้ว่าจ้างเธอเยอะๆ (ก็คุยเรื่องโฆษณานั้นแหละ พอดีว่าเรามีแพลนจะโปรโมทขนส่งพร้อมกับเปิดตัวธุรกิจใหม่) "ได้สิจะคุยผ่านทางโทรศัพท์เลยหรือว่าจะให้เราไปหาที่บริษัทดีล่ะ" (เจอกันร้านกาแฟก็ได้นะหรือเอาที่พิ้งค์สะดวก) "โอเคงั้นเจอกันร้านกาแฟเดี๋ยวเราส่งโลเคชั่นไปให้ เจอกันตอนบ่ายแล้วกันนะ" (ได้เลย งั้นส่งมาทางข้อความนะ) "อื้ม โอเคเจอกันนะ" (โอเคเจอกัน) แบล็คลิสต์กดวางสายก่อนจะมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วยิ้มออกมาบางๆ เขาชอบพิ้งค์กี้ตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว พยายามที่จะไปคบหากับใครอื่นหลายคนแต่ว่ามันไม่ใช่ เขาชอบผู้หญิงทำงานเก่ง มีความมั่นใจในตัวเองสูงและที่สำคัญที่สุดนิสัยลุยๆถึงไหนถึงกันเหมือนเธอ ทางด้านของพิ้งค์กี้เธอวางโทรศัพท์ลงก็ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีที่ได้ลูกค้ารายใหม่ "ช่วยเตรียมใบเสนอราคาเกี่ยวกับการจัดงานเปิดตัวสาขา บริษัท แล้วก็รายละเอียดค่าใช้จ่ายการจ้างทำโฆษณาด้วย" "ได้ค่ะคุณพิ้งค์ ไปเองเหรอคะ" "ไปเอง คนนี้เพื่อนสมัยเรียนเดี๋ยวจัดการเอง" "รับทราบค่ะ" ผู้ช่วยของเธอเดินออกไปเตรียมเอกสารให้เจ้านาย ส่วนพิ้งค์กี้เธอกดส่งข้อความไปหาชายคนรัก แจ้งข่าวให้เขาทราบว่าเธอกำลังจะไปทำอะไรกับใครที่ไหน และเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เมื่อถึงเวลาเธอก็เดินเข้าไปนั่งรอเขาในร้าน ไม่นานแบล็คลิสต์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน "รอนานมั้ย" "ไม่เลยสักนิด เราเพิ่งมาถึงเองนั่งสิ สั่งอะไรก่อนมั้ยเดินทางมาเหนื่อยๆ" "เอาสิ" เขาหันไปสั่งเมนูสองสามอย่างก่อนจะนั่งลงตรงข้ามเธอแล้วชวนคุยเรื่องงานก่อน ถ้าจะมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็คงจะเข้าหาในเรื่องที่เธอให้ความสนใจ "คุยเรื่องงานกันมั้ย" "อ่อ ดีเลย นี่เป็นรายละเอียดสำหรับการบรีฟงานเบื้องต้นและราคาคร่าวๆ แบล็คลิสต์ลองอ่านดูก่อนแล้วจะเอายังไงก็ว่ากัน ลดเพิ่มได้ไม่ว่ากันตามตกลง" "งั้นขออ่านแป๊บหนึ่ง" เขานั่งอ่านรายละเอียดเบื้องต้นก็เป็นราคาทั่วไปตามที่บริษัทอื่นรับทำ แต่บางอย่างที่บริษัทอื่นไม่สามารถทำได้แต่บริษัทของเธอสามารถทำได้ซึ่งเป็นจุดที่น่าสนใจมาก "น่าสนใจมาก อันนี้ที่เราคิดมาว่าจะทำโฆษณาแนวนี้" พิ้งค์กี้รับมาดูก่อนจะหันไปจดรายละเอียดที่เขาต้องเตรียม หรือจะให้ทางบริษัทของเธอเตรียมให้ก็ได้ไม่ว่ากัน "ทางบริษัทของแบล็คลิสต์มีเลือกพรีเซนเตอร์ไว้รึเปล่า ถ้าเอาตามนี้ต้องใช้ตัวหลักสองคน แล้วสถานที่จะใช้บริษัทของแบล็คลิสต์หรือว่าจะให้เราทำใหม่" "พิ้งค์ว่ายังไงล่ะ เราว่าตามพิ้งค์เลย" เขายิ้มออกมาก่อนจะส่งใบรายละเอียดคืนเธอไป อะไรที่เธอว่าดีเขาก็สนับสนุนด้วยทุกอย่าง "เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวเราไปจัดการตามที่นายเขียนมา แล้วจะส่งไปให้ดู" "โอเคตามนั้น" เขามองเธอที่ดูตั้งใจทำงานเป็นอย่างมากก็รู้สึกอยากสนิทสนมกับเธอมากกว่านี้ พิ้งค์กี้เธอสนิทกับแก๊งของซีเนียร์ ทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กสนิทกันมากจนใครก็อิจฉา ตลอดเวลาผู้ชายที่เข้าใกล้เธอได้มีแต่ซีเนียร์และแก๊งเพื่อนอีกสองคน ซึ่งคนที่สามารถถึงเนื้อถึงตัวเธอได้มีแค่คนเดียวเท่านั้น เขาเห็นยังอิจฉาเลย "มองอะไรเนี่ย จ้องหน้านานไปนะ" "กำลังดูคนตั้งใจทำงานอยู่ พิ้งค์เก่งมากเลยนะดูแลบริหารบริษัทคนเดียวกับลูกน้องอีกหลายชีวิต" "ไม่ต้องมาชม นายเก่งกว่าเราเยอะเลย สาขาทั่วประเทศรวยกว่าเราไม่รู้เท่าไหร่ ถามว่าใครเก่งก็คงไม่พ้นนายแหละ" เธอเอ่ยออกมาตามตรง พวกเขามีธุรกิจที่มีสาขาทั่วประเทศไทยบริหารดูแลทรัพยากรบุคคลหลายหมื่นชีวิต ถ้าจะบอกว่าเป็นธุรกิจของครอบครัวแต่ว่าถ้าพวกเขาดูแลไม่ดีพอยังไงก็ไปไม่รอด เพราะความสามารถที่มีจึงพาบริษัทเติบโตขึ้นไปได้ "ก็ที่รวยได้เพราะใครล่ะ พิ้งค์สิก่อตั้งตั้งแต่บริษัทยังเล็กๆจนมีทุกวันนี้" "รู้ดีนะติดตามชีวิตเราเหรอไง" หญิงสาวหัวเราะออกมาก่อนจะเงยหน้าสบตากับเขา แบล็คลิสต์เท้าคางมองหน้าเธอก่อนจะเอ่ยเสียงจริงจัง "เราดูโซเชียลพิ้งค์ตลอดแหละ แต่ว่าตั้งแต่ที่เรียนจบเราก็ไม่กล้าทักเท่าไหร่ แต่ว่ารู้นะว่ากว่าพิ้งค์จะมาถึงจุดนี้ได้มันเหนื่อยมาก" เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงใจ เธอยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อมาเสียงที่สามโผล่มาจากทางด้านหลัง "บังเอิญจังเลยนะเนี่ย มาทำอะไรกันที่นี่สองคนนี้" สองคนหันไปมองผู้มาใหม่ ซีเนียร์อมยิ้มเดินมานั่งลงข้างพิ้งค์กี้ก่อนจะหันไปทักทายแบล็คลิสต์ "ไงCEOแบล็ค" "นายนี่เหมือนมีGPSตามตัวพิ้งค์ไว้นะ เจอพิ้งค์ที่ไหนต้องเจอนายที่นั่น" เขามองซีเนียร์อย่างสงสัย นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่บังเอิญแบบนี้ต้องเจอสองคนนี้อยู่สถานที่เดียวกันตลอด เหมือนว่าทั้งสองคนจะติดต่อกันตลอดเวลา "นายไม่รู้อะไร นี้ร้านประจำของกลุ่มเพื่อนพวกเรา พิ้งค์ชอบดื่มกาแฟที่นี่ ฉันก็ชอบเหมือนกันไม่เห็นแปลกอะไรเลย" "งั้นเหรอ" เขาทำหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่ ตอนนี้ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนคืบหน้าไปถึงไหน แต่จากที่คุยเมื่อคืนยังคงความเป็นเพื่อนกันอยู่ไม่คืบหน้าไปไหน 'แต่ท่าทางที่เขาแสดงออกเมื่อคืนมันไม่ใช่เพื่อนกันเลย เพราะฉะนั้นเขาต้องรู้ให้ได้'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม