กินเข้าไปคำแรกเด็กน้อยตาโตทำท่าจะเอ่ยชมว่าอร่อยแต่ก็กระแอมกระไอพูดไปอีกทาง
“ก็พอกินได้ นั่นไข่เจียวกุ้งสับเหรอ” เด็กน้อยหันไปถาม มีนาแอบยิ้มขำ พ่อลูกชอบกินไข่เจียวกุ้งสับเหมือนกันราวกับแกะ
“ค่ะ”
“ทำไมไข่เจียวของน้ามีนถึงกรอบ” ไม่อยากยอมรับว่าอร่อยหรอก แต่มันกรอบอร่อย ไม่มันเยิ้มเหมือนของที่ตัวเองทำ เลยอยากรู้สูตร
“มื้อกลางวันจะสอนให้นะคะ”
“ใครอยากให้สอนกัน ไม่ได้อยากรู้เสียหน่อย”
“ว้า... เสียดายแย่เลย คิดว่าจะสอนทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับด้วยนะคะ”
“แกงจืดเหรอ เอ่อ... ก็ได้” เพราะแกงจืดเต้าหู้หมูสับเป็นอีกเมนูที่ชอบ เมษนั่งรับประทานอาหารเงียบๆ เขาไม่ติดขัดที่จะให้บุตรสาวนั่งตักเพราะเคยชินมาตั้งแต่เด็ก
กินไปเงี่ยหูฟังไปว่าสองสาวต่างวัยจะโต้ตอบกันว่าอย่างไรบ้าง เขาเห็นสายตาเป็นประกายของมีนาที่มองบุตรสาวอย่างเอ็นดูก็รู้สึกอุ่นซ่านขึ้นมาในหัวใจ รู้สึกว่าเธอคือคนที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตที่แส
