เขาครองตัวเป็นโสดมานานหลายปีจนอายุสี่สิบสอง เป็นอีกครั้งที่เขาคิดเรื่องการมีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา เติมเต็มบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไปในชีวิต ซึ่งเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มานานมากแล้ว
“ก็ไม่เห็นยากเลย” คนความจำดีพูดเสียงเจื้อยแจ้วหลังจากตำน้ำพริกเสร็จ
“เก่ง” มีนาเอ่ยชมจากใจ เด็กน้อยเก่งจริงๆ คล่องและความจำดี ทวนสูตรน้ำพริกให้เธอฟังยังกับผู้ใหญ่
“คุณป๊าใกล้กลับมาหรือยังน๊า” เด็กน้อยพูดแก้เก้อเมื่อมีนาคลายอ้อมแขนออก หัวใจดวงน้อยรู้สึกได้ถึงอ้อมแขนแสนอบอุ่นและประโยคนุ่มนวลน่าฟังที่ไม่เคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน นอกจากผู้เป็นย่า
มินรญาเหลือบมองศัตรูหมายเลขหนึ่งเขินๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปนอกห้องครัว มีนาอมยิ้มมองตามร่างเล็กที่สวมชุดเดรสสีชมพูน่ารักพร้อมกับผูกโบสีเดียวกันที่วิ่งออกไปด้านนอก
“ป๊ะป๊ากลับมาแล้ว” เด็กน้อยรีบเข้าไปหาด้วยท่าทางดีใจ เมษรู้ดีว่าบุตรสาวกำลังจะอวดฝีมือการทำอาหารของตัวเอ
