โคแก่

ซีรีส์โคแก่ เล่ม 1 สาวน้อยของลุงสิงห์ เสียงเอะอะด่าทอของมารดาทำให้สารภีหนีออกจากบ้านแทบไม่ทัน เธออยากเรียนต่อ เด็กสาวบอกตัวเองอย่างหงอยเหงาระคนความเศร้าที่เจืออยู่ในความรู้สึก แต่มันคงเป็นได้แค่ความฝัน นอกจากจะไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว บิดามารดายังจะขายเธอให้เสี่ยเจ้าของบ่อนอีกด้วย เธอต้องหาเงินไปให้มารดาผลาญที่บ่อน ทางเดียวที่จะได้เงินคือไปขอจากสิงห์ แต่คนอย่างสิงห์ไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจดี ในความคิดของเธอเขาคือผู้ใหญ่ใจร้ายเสียมากกว่า แต่เขาก็เป็นที่พึ่งเดียวที่เธอพอจะนึกถึงได้ อาจเพราะเธอแอบชอบเขามากด้วยเช่นกัน จึงไม่เคยอยากทอดกายทอดใจให้ชายอื่นนอกจากสิงห์คนเดียวเท่านั้น “ลุงสิงห์” สารภีวิ่งเข้าไปหาสิงห์ เขาเป็นหัวหน้าคนงานในไร่ที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็ก พอเขาเห็นเธอก็ทำหน้าดุใส่ทันที เด็กสาวทำหน้างอก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเขา สิงห์เห็นเธอเป็นเด็กใจแตกไม่เรียนหนังสือ จริง ๆ เธอไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่สภาพแวดล้อมทำให้ถูกมองเช่นนี้ โดยเฉพาะมารดาที่ชอบให้เธออ่อยผู้ชาย  “ลุงสิงห์ทำอะไรอยู่คะ” สารภีเอ่ยถาม สิงห์ชะงักช้อนที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก หรี่ตามองเด็กสาว “ไม่เห็นเหรอไงว่ากำลังกินข้าวอยู่” “ลุงสิงห์น่ะ” เธอทำท่ากระเง้ากระงอดแต่เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย “ลุงสิงห์คะ” เธอดึงนิ้วไปมาเหลือบสายตาขึ้นมองเขา ก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้ แต่สิงห์ไม่ได้ยิ้มตอบ “มีอะไร” “กล้วยอยากได้เงินค่ะ” เธอยิ้มแป้นให้เขา แต่ใจอดสูอย่างที่สุด เธอเอาตัวเข้าแลก และสิงห์ก็เคยประกาศว่าจะไม่มีเมีย เขาเข็ดกับผู้หญิงหลังจากภรรยาหนีตามชู้ไป ถ้าผู้หญิงให้ เขาก็เอา ซื้อกินเขาก็เอา แต่ให้รับมาเป็นเมียตบแต่งถึงขั้นนั้นเขาไม่เอา “เท่าไหร่” เขาถามเสียงกระด้างเหมือนต่อรองราคาสินค้าทั่วไป สารภีรู้สึกอกกลัดหนองน้ำตาตกใน เธอยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกอดสูภายในใจ “ห้าพันจ้ะ” “ถ้าห้าพันก็ต้องทั้งคืนนะ” เขาหมายถึงเธอต้องบริการเขาทั้งคืนและทำทุกอย่างให้เขาพอใจกว่าจะได้เงินห้าพัน สารภีพยักหน้ายิ้มให้เขา ท่าทางเฉยเมยของคนใจหินทำให้เธอใจฝ่อ สิงห์ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารของเขาต่อ ไม่คิดเอ่ยชวนเพราะรู้นิสัยของสารภีดี ถ้าเธออยากกินเธอก็กินของเธอเองแบบไม่ต้องชวน เด็กสาวใจแตกแบบนี้เขาไม่คิดจะใส่ใจมากนัก เขาจำได้ว่าได้เสียกับเธอก็ตอนเมานี่แหละ “ต้องหลังเลิกงานนะ ตอนนี้พัก เดี๋ยวต้องไปคุมงานต่อ” เขาพูดอย่างไม่แยแส เธอยิ้มให้เขา พยักหน้าให้อย่างรับรู้ พอคล้อยหลังเขาไปแล้วสารภีก็เม้มปากเข้าหากันแน่น เธอเคยนั่งร้องไห้คนเดียวและค้นพบว่าคนเราต้องยืนหยัดให้ได้          ต้องเข้มแข็งให้เป็น หัวเธอไม่ค่อยดีเรียนหนังสือก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ แม้จะอยากเรียนต่อบิดามารดาก็ไม่ส่งเรียน เธอเห็นเพื่อนที่หัวไม่ดีเหมือนกันยังเรียนต่อได้เลย เพราะพ่อแม่ของเด็กพวกนั้นเห็นความสำคัญของการศึกษาและอนาคตที่ดีของลูก ส่วนบิดามารดาของเธอน่ะเหรอ... พวกท่านบอกว่าเรียนไปปวดหัวมีผัวดีกว่า เรียนไปก็ใช่จะมีงานดี ๆ ทำ เรียนไม่ทันจบหนีตามผัวไปก็เยอะแยะ ท่านพูดแบบนี้กรอกหูอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เล็กจนโต แม้จะแอบเถียงอยู่ในใจว่าก็ไม่จริงเสมอไป คนที่ตั้งใจเรียนได้ทำงานดี ๆ ก็มีแต่ก็นั่นแหละ เถียงกับบิดามารดาเหมือนพูดกันคนละเรื่อง ดีไม่ดีมีเรื่องทะเลาะกันอีก เธอเลยเลือกที่จะเงียบแล้วเดินหนีเสีย คนไทยปลูกฝังให้กตัญญูกตเวที ปลูกฝังว่าเด็กไม่ควรเถียงผู้ใหญ่และสำคัญที่สุดพ่อแม่จะผิดจะถูกลูกก็ห้ามเถียง สารภีสลัดความคิดฟุ้งซ่านเรื่องบิดามารดาทิ้งไป ถ้าเธอไม่มีเงินไปให้มารดาห้าพันต้องโดนหนักแน่ ๆ สุจิราน้องสาวของเธอก็มีชะตากรรมไม่แตกต่างกันนัก แต่น้องสาวของเธอโชคร้ายหน่อยที่ได้แฟนเป็นนายเก่ง เธอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยจริงใจกับสุจิราเท่าไหร่ แต่เพราะความรัก น้องสาวของเธอถึงได้ยินยอม สารภีจัดการทำความสะอาดบ้านช่องให้สิงห์เหมือนเคย อย่างน้อยเธออาจจะได้ค่าขนมเพิ่มอีกเล็กน้อย แม้จะทำด้วยความเต็มใจ ไม่ได้หวังเงินทองหรือสิ่งตอบแทนใด ๆ       จากเขาก็ตาม แต่สิงห์ก็ยัดเยียดให้ทุกครั้ง เขาไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใครและไม่ชอบใช้งานใครฟรี ๆ ด้วย สารภีทำความสะอาดบ้านก็จัดการซักรีดเสื้อผ้าของสิงห์จนเสร็จ          เธออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เพราะเสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ชุดใหม่ก็ของสิงห์นั่นแหละ เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาแค่ตัวเดียว ด้านในโนบราและไม่มีกางเกงในเพราะเธอเอาชุดตัวเองไปซักตากผึ่งลมเอาไว้ พรุ่งนี้จะได้ใส่กลับบ้าน บิดามารดาไม่เคยถามไถ่ว่าเธอจะไปนอนค้างอ้างแรมที่ไหน โดยเฉพาะมารดา เจอหน้ากันก็แบมือขอแค่เงินเท่านั้น พวกท่านเห็นเธอเป็นแค่ตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่ ไม่มีคำถามห่วงใย ถามว่ากินข้าวหรือยัง สบายดีไหม ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยได้ยินประโยคพวกนี้จากปากของพวกท่านเลยแม้แต่ครั้งเดียว มันเป็นความเคยชินที่สุดแสนจะด้านชาสำหรับเธอ ไม่ได้ยินคำห่วงใยเธอก็ไม่เรียกร้องให้ได้ยินได้ฟัง แม้ลึก ๆ ในใจของเด็กสาวจะโหยหาความรักความใส่ใจจากคนรอบข้างเพียงใดก็ตามที  เสียงของคนที่เดินเข้ามาในบ้านทำให้สารภีชะงัก วันนี้สิงห์ไม่ได้กลับมาเพียงคนเดียว แต่เขาพาเพื่อน ๆ กลับมาด้วย พอเพื่อน ๆ ของสิงห์เห็นเธอก็ชะงัก ก่อนจะหัวเราะขำ ๆ มองเธอด้วยสายตาแทะโลม สารภีหน้าร้อนผ่าว ใช่... เธอเคยชินกับสายตาหยาบโลนแบบนี้ แต่ต้องทำเป็นเข้มแข็งและไม่แคร์ ไม่เช่นนั้นก็จะโดนรังแก “วันนี้ไอ้สิงห์มีเด็กด้วยโว้ยพวกเรา” เสียงเอ่ยแซวดังขึ้นพร้อมเสียงผิวปาก เธอหลบฉากไปอยู่อีกด้าน เหลือบสายตามองสิงห์อย่างกริ่งเกรง เขามีแขกทำไมไม่บอกเธอ สารภีรู้สึกว่าตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อยเธอเลยคิดว่าจะแอบหนีไปแต่งตัวเสียใหม่แต่สิงห์รั้งแขนของเธอเอาไว้ “เอากับแกล้มไปจัดใส่จานให้หน่อย” เขายัดถุงกับข้าวมากมายใส่มือของเธอ สารภีจึงรีบเดินไปทำตามที่เขาสั่งโดยไว กับแกล้มเป็นยำวุ้นเส้น ยำแหนม ต้มแซ่บ ลาบ เนื้อย่าง น้ำตก กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้องครัว “ข้าวผัดปูนั่นของเธอ” คนเสียงดุหน้าดุพูดเสียงแข็ง สารภีสะดุ้งสุดตัวหันขวับไปมอง ก่อนจะเอ่ยขอบคุณเบา ๆ อย่างน้อยเขาก็ยังนึกถึงเธออยู่บ้าง “เฮ้ย! ไปเรียกเด็กมารินเหล้าหน่อยสิสิงห์ หรือคนนี้หวง” เพื่อนในก๊วนเหล้าพูดขึ้นมาเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กสาว “ไม่ได้หวง ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย” สิงห์กรอกเหล้าเข้าปาก เขาพูดเรื่องจริง สารภีแค่คู่นอนที่ต้องการเงินเท่านั้น ใครให้เงิน เธอก็พร้อมจะนอนด้วยทั้งนั้น ใจของเขามันด้านชาจนรักใครไม่ได้อีกแล้ว รักมากเจ็บมาก ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด เห็นเงินเป็นพระเจ้า ความรักมันไม่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้หรอก!!! ถ้าไม่มีผลประโยชน์ แม้แต่หมาก็ไม่เข้าใกล้!!! “งั้นเรียกมานั่งรินเหล้าแกคงไม่หวงใช่ไหม” หนึ่งในเพื่อนที่มักชอบมาตั้งวงกินเหล้าเอ่ยถามขึ้น “ตามสบาย อยากจะทำอะไรก็ทำ ถ้าเขาเต็มใจฉันจะไปว่าอะไรได้”     สิงห์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้สารภีกำลังร้อนเงิน ถึงคืนนี้ไม่ได้นอนกับเขา ก็คงมีเพื่อนของเขาหิ้วไปหลับนอนด้วย เธอก็ได้เงินเหมือนกัน หรือถ้าจัดหนักจัดเต็มให้ไอ้เพื่อนของเขาก็คงได้ทิปหนักกว่านอนกับเขาอีก “น้องกล้วยคนสวยออกมานั่งรินเหล้าให้พวกพี่หน่อยสิจ๊ะ เดี๋ยวทิปให้หนัก ๆ เลย ไม่ใช้แรงงานเปล่า ๆ หรอก” เสียงของเพื่อน ๆ สิงห์นั้นดังขึ้น สารภีกินข้าวผัดเสร็จพอดี เธอออกมานั่งลงใกล้ ๆ กับสิงห์ เขาไม่ได้ถอยหนีแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจ