“ปกติเขาต้องให้ทดลองงานสามเดือน แต่ฉันลดให้เธอ แค่เดือนเดียวพอ” เขาตอบอย่างเป็นงานเป็นการ
“มีนทำงานโดยไม่รู้ค่าแรงแบบนี้จะโดนโกงไหมคะ” เธอถามตรงๆ
“แล้วจะให้ทำยังไง ฉันยังไม่รู้ว่าเธอทำอะไรเป็นบ้าง และที่บอกว่าทำเป็นทำเป็นจริงไหม”
“แล้วถ้ามีนไม่ผ่านงานหนึ่งเดือนล่ะคะ”
“มีให้เลือกสองทาง คือหนึ่งทำไปเรื่อยๆ ให้ตามค่าแรงที่สามารถทำได้ ตามความขยันและความกระตือรือร้นของเธอ ฉันไม่เคยจ้างใครตามวุฒิ แต่จ้างตามความสามารถ เรียนจบปริญญาตรีหรือปริญญาโทแต่ทำงานไม่เป็นสู้จ้างคนจบป.สี่แต่ทำทุกอย่างเป็นไม่ดีกว่าเหรอ”
“ทางเลือกที่สองล่ะคะ” เธอกัดปากก่อนเอ่ยถาม
“เอาเงินทั้งหมดมาใช้หนี้ แล้วก็ไปจากไร่นี้ซะ” เขาตอบสั้นๆ ได้ใจความ เธอกัดปากและคิดว่าอย่างที่สองคงไม่มีปัญญานอกจากว่าเธอจะถูกล๊อตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งซึ่งเธอไม่เคยซื้อมันเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ดูเหมือนมีนจะไม่มีทางเลือก”
“มีสิ สองทางที่บอกไปเม
