“แต่...” เธอกัดปากตัวเองมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“มานอนได้แล้ว” เขาตบที่นอนข้าง ๆ เธอหน้าแดงเล็กน้อย ก่อนจะคลานขึ้นไปนอนเคียงข้างเขา สิงห์ดึงเธอมากอด เป็นความเคยชินที่เขาจะต้องได้นอนกอดร่างหอมกรุ่นของเธอทุกคืน
“ลุงสิงห์คะ”
“อะไร”
“ลุงสิงห์คิดดอกเบี้ยกล้วยเพิ่มหรือเปล่าคะ” เธอเป็นคนหัวไม่ค่อยดีหรืออีกนัยหนึ่งคือไม่ใช่คนหยุมหยิมคิดเล็กคิดน้อยด้วย ทำงานบ้านให้เขา เขาจะหักหนี้สินให้อย่างไรเธอไม่เคยกล้าถามแม้แต่ครั้งเดียว มีงานอะไรก็ก้มหน้าก้มตาทำไปให้ดีที่สุด แต่นั่นเป็นความน่ารักที่เธอไม่เคยรู้แต่สิงห์มองเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
“คิด” เขาตอบเธอ สารภีกัดปากตัวเองเบา ๆ เธอเปิดสมุดบัญชีให้เขาดู เขาเบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมมองตัวเลขในบัญชี จริง ๆ เขาเห็นมันแล้วและไม่ได้คิดจะเอาของเธอ ตอนนี้สิงห์คิดแค่ว่าจะทำอย่างไรให้เธออยู่กับเขาไปตลอดเท่านั้น
คนปากหนักไม่กล้าพูดคำรัก อีกมุมหนึ่งเขาเห็นเธอมีความสุขม
