โคแก่

9

“กล้วยขอโทษนะคะ ต่อไปจะไม่พูดเรื่องไปอยู่ที่อื่นอีก” เธอไม่อยากให้เขาโกรธ สารภีคิดว่าอย่างไรเธอก็ต้องทำให้เขาพึงพอใจมากที่สุด จริง ๆ เธอต้องขอบคุณสิงห์เสียด้วยซ้ำ เขาใช้หนี้ให้เธอ ไปซื้อเธอมาจากพ่อแม่ ทำให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น

สิงห์เหลือบมองเด็กสาวที่เอาแต่เขี่ยอาหารไปมา ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปตักอาหารให้เธอ

“ซื้อมานะ ไม่ใช่ขอเขามา ต้องช่วยกันกินให้หมด จะให้เหลือทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ได้ยังไงกัน”

“ค่ะ” สารภีรีบกินเพราะเธอกลัวเขาดุเอาอีก เธอมาอาศัยพึ่งใบบุญเขา ที่สำคัญก็คือควรช่วยเขาประหยัด สิงห์มองเด็กสาวกินข้าวจนหมดชามอย่างพึงพอใจ

หลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้นเธอก็รีบเก็บจานชามไปล้าง แล้วจัดการนำเงินหยอดเข้าไปในกระปุกอย่างมีความสุข

“จะไปสมัครเรียนวันไหน” หนุ่มใหญ่เดินวนไปวนมาก่อนกระแอมกระไอเอ่ยถามคนที่นั่งหยอดเงินในกระปุกออมสินอย่างมีความสุข

บางทีเธอก็ยังเด็ก ลืมง่าย... แต่สิงห์คิดว่าเธอคงแค่แกล้งกลบเกลื่อน เขาเห็นเธอแอบร้องไห้ออกบ่อย สารภีเติบโตมาในครอบครัวยากจนที่บิดามารดาไม่รักแถมยังใช้แรงงานและรีดไถเงินแต่เด็ก เธอเลยต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด

“อาทิตย์หน้าค่ะ” เธอหันมายิ้มให้เขา คนชอบทำหน้าเคร่งไม่ยิ้มตอบเดินไปนั่งอยู่ที่ระเบียงห้องนอน

“ลุงสิงห์ดื่มชาร้อนไหมคะ” เธอเอ่ยถาม เขาตอบรับในลำคอ เธอเลยรีบไปจัดการให้เขา

“กล้วยนวดไหล่ให้นะคะ” เด็กขี้ประจบเริ่มนวดไหล่ให้ เธออยากให้เขาอารมณ์ดีจะได้ไม่โมโหอีก

เขานั่งเฉยให้เธอนวด พอเขาดื่มชาร้อนเสร็จก็ไปแปรงฟันทำภารกิจในห้องน้ำ เธอรีบหาผ้าให้เขาเช็ดหน้า ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำอาบท่าบ้างเพราะรู้สึกร้อน

สิงห์ยอมรับลึก ๆ ในใจว่าเด็กสาวเป็นคนสะอาดเรียบร้อย เธอดูแลบ้านช่องได้เป็นระเบียบไม่ขี้เกียจปล่อยให้บ้านรก เขาสังเกตเงียบ ๆ แค่ไม่เคยเอ่ยชมเท่านั้น

สารภีค่อย ๆ คลานขึ้นไปบนเตียง เธอขยับเข้าไปหาคนตัวโต ค่อย ๆ ซุกอกกว้างของเขา สิงห์ลูบไหล่เปลือยของเธอเบา ๆ สารภีขยับไปซุกมากขึ้น เขาหายใจแรง ๆ ก่อนจะขึ้นคร่อมทับ

กิจกรรมรักเป็นความสัมพันธ์ที่เธอกับเขามีด้วยกันแทบทุกคืน จะว่าเป็นความเคยชินก็ไม่ใช่หรือทำเพราะหน้าที่ก็ไม่เชิง แต่มันขาดไม่ได้เสียมากกว่า

ปากร้อนของเขาพรมจูบไปทั่วเนื้อตัวของเธอไม่เว้นแม้แต่สัดส่วนใด เธอบิดกายเร่า ๆ อยู่ภายใต้ปากหนาร้อนรุ่มที่รุกรานทำเอาเสียวซ่านจนแทบขาดใจ ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนทุกครั้งที่เขาแนบชิด ร่างสาวสะท้านหวั่นไหวปลดปล่อยเสียงครางออกมาด้วยความวาบหวามใจ

เขาไล้เลียซอกกายสาวเนิ่นนาน แยกกลีบฉ่ำหวานออกจากกัน เปิดเผยความแดงเยิ้มภายในให้จุ่มจ้วงแนบชิดเข้าหา

นิ้วแกร่งสอดแทรกชำแรกล้ำ บดเบียดสะโพกสอบเป็นจังหวะจะโคน

สารภีดีดเด้งสะโพกรับ เธอรัดขาเพรียวกับสะโพกของเขา เผยอปากร้องครางด้วยความรัญจวน มือน้อยจิกทึ้งผ้าปูเตียงด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะเลื่อนไปจิกตรงแผ่นหลังของเขา

เสียงกระแทกกายสนั่นลั่นเตียงประสานกับเสียงหอบระงม ใบหน้าของสิงห์เกร็งกระตุกเมื่ออัดสะโพกเข้าหาร่องสาวจนมิดเม้น

“อ๊า...” สองเสียงครางประสานกันลั่นพร้อมกับเสียงเตียงไหวโยก สารภีส่ายหน้าไปมาเธอหวีดร้องพร้อม ๆ กับเสร็จสมอยู่ใต้ร่างหนา

รุ่งเช้าของวันใหม่ เธอไปช่วยน้ำ¬รินแพ็กขนมขายเช่นเดิม เจ้านายสาวที่แสนใจดีไม่อยากให้เธอมีปัญหาอีกจึงไม่ให้เธอไปส่งขนมด้วย

น้ำ¬รินรู้ประวัติของสิงห์ดี พอ ๆ กับรู้ว่าเขาไม่คิดจะรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิต แต่สารภีพิเศษกว่าคนอื่น น้ำ¬รินคิดเช่นนั้นเงียบ ๆ คนเดียว ในขณะที่อีกคนเจียมเนื้อเจียมตัว อีกคนไม่เคยคิดปริปากพูดความรู้สึก แต่การอยู่ร่วมกันนานหลายเดือนคือสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตของสิงห์แบบที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน

แม้แต่กริชสามีของเธอยังเอ่ยปาก เพราะไม่คิดว่าสิงห์จะอยู่ร่วมบ้านกับสารภีนานหลายเดือนขนาดนี้

ใครบอกว่าหัวหน้าคนงานหนุ่มใหญ่ของเธอไม่ห่วงหวงเด็กสาวที่อยู่ร่วมบ้านกันล่ะ ก็ทั้งท่าทีทั้งการแอบถามถึงบ่อย ๆ ทำให้น้ำ¬รินแอบเล่าให้สามีฟังทุก¬วัน แต่คนถามก็ชอบทำหน้าขรึมเข้มเหมือนกับไม่สนใจ

ทั้ง ๆ ที่ถ้าไม่สนใจ คนอย่างสิงห์ไม่มีวันที่จะเอ่ยปากถามให้เสียเวลา

“มีคนใจดีช่วยจ่ายค่าเทอมให้แล้วเหรอคะ”

สารภีเอ่ยถามเจ้าหน้าที่อย่างสงสัยเมื่อเธอไปสมัครเรียนแล้วปรากฏว่ามีผู้ใหญ่ใจดีอยากแจกทุนการศึกษาให้เด็กยากไร้ที่เข้ามาเรียนวิชาชีพระยะสั้น นั่นทำให้เธอไม่ต้องเสียค่าเทอมเพราะเป็นผู้โชคดีคนนั้น

“ใช่ค่ะ”

“ดีจังเลยค่ะ” เธอเดินออกมาจากตึกแล้วเจอเข้ากับกายด้วยความบังเอิญ เขาคุยกับเธอไถ่ถามอย่างห่วงใยก่อนจะรีบเอ่ยขอตัวเพราะมีธุระ

“หรือพี่กายจะเป็นคนจ่ายค่าเทอมให้เรา” เพราะเธอเจอเขาด้วยความบังเอิญ เขามาทำอะไรเธอไม่รู้ แต่รอยยิ้มของเขา น้ำเสียงและท่าทีเอ็นดูห่วงใยทำให้เธอแอบคิดว่าเป็นเขา

ผู้ไม่ประสงค์จะออกนามคนนั้น...

กายเคยพูดว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลย...

นิสัยของกายเหมือนน้ำ¬รินไม่มีผิด ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงได้เป็นเพื่อนสนิทกัน คบกันได้นานหลายปีเช่นนี้...

ความสุขของสารภีคือการได้เข้าเรียนหลักสูตรตัดเย็บเสื้อผ้า เธอตั้งใจเรียนและลองตัดเย็บเสื้อผ้าใส่เอง สารภีรับตัดเย็บ ซ่อมซิปเย็บกระดุมแล้วแต่ใครจะจ้าง มีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาพอสมควรทำให้เธอมีรายได้เพิ่ม

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก” สิงห์ชะงักเท้านั่งมองเด็กสาวกำลังนั่งซ่อมซิปกางเกงให้ลูกค้าอยู่ เขาเห็นความตั้งใจของเธอและรับงานมาทำดึก ๆ ดื่น ๆ ทุก¬วัน แถมยังทำงานบ้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องจึงนึกชื่นชมเธออยู่ในใจ

ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่อยู่ด้วยกันสารภีไม่เคยแบมือขอเงินเขาเลย ไม่เคยงอมืองอเท้า อะไรที่ได้เงินเธอทำหมดหนักเอาเบาสู้ และอีกอย่างที่เขาเห็นก็คือเธอไม่ได้มีนิสัยง่ายกับผู้ชายอย่างที่เขาเคยคิด เธอวางตัวดีขึ้นแม้แต่เพื่อนของเขาจะมากินเหล้าที่บ้าน เธอก็หลบเลี่ยงไม่ออกมาสนิทชิดเชื้อด้วย นั่นทำให้เขาค่อนข้างจะพึงพอใจเป็นอันมาก

และเขาก็ไม่พาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านอีกเพราะรู้สึกเกรงใจเธอขึ้นมา เขากลับบ้านก็อยากมีเวลาอยู่กับเธอสองคน แม้จะเดินไปเดินมาเห็นแค่แผ่นหลังมันก็ทำให้สิงห์พึงพอใจไม่น้อย

“เปลี่ยนซิปให้ลูกค้าเสร็จก็จะนอนแล้วค่ะ ลุงสิงห์มีอะไรจะใช้กล้วยหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถาม คิดว่าเขาจะเรียกใช้อะไร

“ไม่มีอะไรหรอก อย่านอนดึกมากนักนะ” เขาบอกคนตรงหน้า เธอยิ้มให้เขาจนตาหยี

“เดี๋ยวกล้วยเสร็จแล้วจะตามไปนอนนะคะ” เธอพูดเหมือนตัวเองเป็นภรรยาของเขา สิงห์คิดในใจคนเดียว แต่มันคือความเคยชินที่อยู่ร่วมกันมานานหลายเดือน

ถ้าคืนไหนบนเตียงไร้เงาเธอเขานอนไม่หลับ

ถ้าวันไหนไม่ได้กินกับข้าวฝีมือเธอเขากินข้าวไม่ลง

และถ้าวันไหนไม่ได้เห็นหน้าเธอเขา... ทนไม่ได้

หลังจากเปลี่ยนซิปกางเกงเสร็จแล้ว สารภีก็เข้าห้องนอน เธอเห็นสิงห์นอนรออยู่บนเตียงก็หน้าแดงเล็กน้อย

เธอเดินไปเปิดลิ้นชักส่วนตัวก่อนจะดึงเงินในบัญชีออกมายื่นให้สิงห์

“อะไร”

“สมุดเงินฝากของกล้วยจ้ะ”

“ให้ฉันทำไม”

“กล้วยมีเงินใช้หนี้ลุงสิงห์แล้วนะ” ได้ฟังแบบนั้นสิงห์รู้สึกไม่ชอบใจยิ่งนัก เธอคิดแต่เรื่องหนี้สิน

“ลุงสิงห์เปิดดูสิ”

“ไม่เปิด”

“ทำไมล่ะคะ นี่เงินที่กล้วยทำงานเก็บมาหลายเดือนเลยนะ” เธอถามอย่างน้อยใจ

“ไม่อยากดู”