...ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
ผ่านไปจนใกล้ค่ำคนที่หนีไปเล่นซุกซนมาก็ยังไม่ตื่นจึงทำให้เซี่ยหย่งอี้ที่หายเข้าไปทำงานที่ห้องหนังสือใหญ่ของจวนตั้งแต่ต้นยามเว่ยจนจะถึงต้นยามโหย่ว ท่านพ่อบ้านใหญ่เกาเฉินที่เห็นว่าใกล้เวลามื้อค่ำแล้วจึงมาเคาะเรียกท่านแม่ทัพดังเช่นปกติ
“มีอันใดท่านพ่อบ้านเกา”
มองออกไปที่ด้านนอกบานหน้าต่างเห็นใกล้ค่ำเต็มทนจึงทราบทันทีว่าเป็นผู้ใดที่มาเคาะเรียกตนเองในเวลาเช่นนี้ด้วยที่จวนแห่งนี้นอกจากท่านพ่อบ้านใหญ่ผู้อื่นล้วนมิมีผู้ใดเข้ามาวุ่นวายนอกจากเหวินลู่ที่อาจมีธุระเร่งด่วนอีกผู้เพียงเท่านั้น
“ใกล้มื้อค่ำแล้วขอรับ ทว่าสอบถามจากชุนจื่อและหรูอินปรากฏว่าอนุซูบัดนี้ยังไม่ตื่นเลยขอรับ”
คิ้วเข้มพลันขมวดแน่นไม่กล่าวอันใดอีกนอกจากเร่งลุกจากโต๊ะทำงานแล้วเปิดประตูผางก้าวอาดๆ ตรงกลับไปยังเรือนนอนของตนเองและซูผิงหลัวทันที ซึ่งพอไปถึงเซี่ยหย่งอี้ก็พบกับสองสาวใช้ที่ติดตามมาจากเมืองหล
