Vipa Chapter 5 คับแน่นดูดดึงกาย
1225 คำ
วิภายิ้มหวาน เดินมานั่งไขว่ห้างที่โซฟาจนกระโปรงเปิดไปถึงไหนต่อไหน เสื้อรัดติ้วเห็นชัดว่าทรวงอกภายใต้บราเซียลูกไม้นั้นใหญ่มหึมา เอวคอดเล็กกิ่วราวกับชั่วชีวิตไม่เคยกินข้าวมากกว่ามื้อละสามช้อน สะโพกงอนเด้งภายใต้กระโปรงสีดำสั้นติ้วที่เห็นวับแวม ทำให้นพวินทร์ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
โอ! เขาไม่ได้แซ่บกับผู้หญิงมานานแค่ไหนแล้วกัน
สองปี... สองปีที่คบกับพิริมานั่นไง!
“สวัสดีค่ะพี่นพ” วิภายิ้มอย่างมีเสน่ห์ “เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ วิได้ข่าวมาว่าบริษัทพี่ไม่ค่อยดีเท่าไร วิเลยอยากขอช่วยเหลือ”
เธอวางเช็คเงินสดไว้ตรงหน้า นพวินทร์เห็นจำนวนเงินแล้วถึงกับมองหน้าวิภาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“รับไปสิคะ พอดีพ่อแม่วิตายหมดแล้ว ทิ้งสมบัติไว้มากมาย นี่ก็แค่เศษเงินของวิเท่านั้น แลกกับที่พี่ต้องให้วิเข้ามาฝึกงานที่บริษัท”
วิภาไม่ได้บอกว่าเธอลาออกจากมหาวิทยาลัยนานแล้วตั้งแต่พ่อแม่ตายเพราะไม่เห็นว่าวิชาความรู้จะช่วยอะไรได้ ทำงานน่ะหรือ เหนื่อยจะตาย! สู้ใช้เงินมรดกเลี้ยงตัวเลี้ยงผู้ชาย... ยังสนุกกว่าเยอะ แล้วที่เข้ามาขอฝึกงานก็เพียงเพราะอยากถูกตำด้วยสากอันแรกเท่านั้นเอง!
“และระหว่างที่วิฝึกงาน ถ้าวิต้องการ พี่ต้องอยู่ที่นั่น ทุกที่...ทุกเวลา เหมือนอย่างเมื่อก่อนไงคะ พี่นพขา”
หญิงสาวลุกขึ้นเดินมาชิด ไล้ปลายนิ้วไปตามเรือนร่างแกร่งกำยำของชายหนุ่ม อา! กลิ่นบุหรี่ของเขา กลิ่นกายของเขา ช่างเร้าอารมณ์จนเธอแฉะไปหมดแล้ว
นพวินทร์หายใจติดขัด ความรู้ผิดชอบชั่วดีตีในสมองจนว้าวุ่น แต่สุดท้ายเขาก็แข็งใจดันตัววิภาออกไป จับเช็คกระดาษมาฉีกขาดเป็นชิ้นๆ โยนใส่หน้าเธอ เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว จะไม่กลับไปผิดพลาดแบบในอดีตอีกเป็นอันขาด!
“ออกไปซะ วิ! พี่กับเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก!”
ดวงตาสวยราวตากวางวาววับขึ้นมาด้วยความโกรธ ทว่าเพียงอึดใจเดียว วิภาก็ยิ้มหวาน เธอจ้างนักสืบสืบเรื่องเขามาหมดแล้ว มุกนี้ไม่ได้ มุกหน้าก็ยังมี!
วิภาจับกระเป๋าถือมาสะพาย ก่อนก้มลงถอดกางเกงในลูกไม้ที่บัดนี้เป้าเยิ้มฉ่ำด้วยน้ำหวานจากกายสาว เธอเดินไปยัดมันใส่มือเขา
“แล้วเราจะได้เจอกันอีกแน่ค่ะ พี่นพขา”
หญิงสาวยิ้มหวานก่อนออกจากห้องไป ทิ้งให้นพวินทร์กำกางเกงในเปรอะน้ำหวานด้วยจิตใจหวั่นไหว แก่นกายแข็งขึงอยากกระสัน แต่ไม่ได้! เขารักพิริมา อีกแค่ไม่กี่วันจะได้แต่งงานกันอยู่แล้ว
เขาจะไม่ยอมให้วิภาหรือใครหน้าไหนมาขัดขวางเด็ดขาด!
พิริมาในชุดเจ้าสาวแสนสวยยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวรูปหล่ออย่างเหมาะสมกันเป็นที่สุด ท่ามกลางการแสดงความยินดีของแขกเหรื่อ นพวินทร์รอคอยให้ถึงเวลาเข้าหอด้วยใจจดจ่อ กระทั่งเขาเห็นหญิงสาวในชุดราตรีสีชมพูหวานเดินนวยนวดเข้ามาท่ามกลางสายตาสนใจของชายหนุ่มทั่วทั้งงาน
เพราะหล่อนสวย สวมเครื่องประดับราคาแพง และนมใหญ่จนแทบล้นออกมาจากเดรสเกาะอกอยู่รอมร่อ!
“วิ” เสียงเรียกอย่างดีใจของพิริมา ทำเอานพวินทร์ถึงกับหน้าชา “คิดว่ามาไม่ได้เสียแล้ว”
วิภายิ้มให้กับเจ้าสาว
“ต้องมาสิคะ งานแต่งงานของพี่พริ้มทั้งที เสียดายที่มางานเช้าไม่ทัน วิเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด”
“ไม่เป็นไรจ้ะ มาๆ ถ่ายรูปกัน”
“วิขอยืนตรงกลางนะคะ”
“ได้สิจ๊ะ”
วิภาก้าวมายืนตรงกลางระหว่างเจ้าบ่าวเจ้าสาว เธอโอบเอวพิริมา ในขณะที่ยื่นอีกมือไปแตะสะโพกเจ้าบ่าว ลูบเป็นวงกลมอย่างเย้ายวน นพวินทร์หายใจติดขัด แต่พยายามยิ้มให้กล้อง จนเธอผละออกไป
“มีความสุขมากๆ นะคะพี่พริ้ม”
“ขอบใจจ้ะ เชิญในงานก่อนนะ เดี๋ยวพี่ตามไป”
วิภาเยื้องยุรยาตรไปแล้ว นพวินทร์จึงแอบกระซิบถามด้วยความ ไม่สบายใจ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าวิภารู้จักสนิทสนมกับพิริมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“เพื่อนพริ้มเหรอ”
พิริมาหันมาสั่นศีรษะ
“รุ่นน้องโรงเรียนเดียวกันน่ะค่ะ บังเอิญเจอกันที่ร้านดอกไม้ วิเขาเข้ามาทัก ถามเรื่องสมัยพริ้มเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียนมัธยม เขาบอกว่ามีพริ้มเป็นไอดอลแล้วชวนคุย จนแลกไลน์กัน รู้จักกันจริงๆ แค่เดือนเดียวเองค่ะ”
นพวินทร์ยิ้มรับ แต่ในใจร้อนดั่งไฟสุม
ขนาดบริษัทเขาขาดทุน วิภายังสืบรู้มา แค่พิริมาเคยเป็นดรัมเมเยอร์ทำไมจะสืบไม่ได้ มิหนำซ้ำวิภาไม่เคยเรียนโรงเรียนมัธยมที่ว่าด้วย โกหกทั้งเพ!
เด็กนั่นคิดอะไรอยู่กันแน่ เขาไม่เข้าใจเลย
“คิดอะไรอยู่หรือคะพี่นพ”
ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อถูกถาม พิริมานั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง กำลังแกะต่างหูเพชรออกวางลงในกล่องกำมะหยี่ นพวินทร์จึงฉีกยิ้มเอาใจเดินไปโอบกอด โน้มหอมแก้มเจ้าสาวคนสวยฟอดใหญ่
“คิดว่าขอพี่ชื่นใจหน่อยได้ไหมจ๊ะ”
เขารั้งเอวบางให้ลุกจากเก้าอี้ แต่พริมาขมวดคิ้ว ผลักอกชายหนุ่มออกด้วยสายตาตำหนิ
“อาบน้ำก่อนค่ะ เหนียวตัวจะแย่แล้ว ชุดนี้ทั้งหนาทั้งหนัก”
เขาก้มลงจูบไหล่เปลือยเปล่าพ้นจากพันธนาการของชุดแต่งงานลูกไม้สีขาวเกะอกยาวลากพื้นอย่างไม่ยอมแพ้
“เดี๋ยวพี่ถอดให้ไง...”
“ไม่เอาค่ะ พริ้มอยากอาบน้ำให้ตัวหอมๆ ก่อน” เธอผลักเขาออกอีกครั้ง “ถ้าพี่นพว่างนักก็ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ พริ้มไม่ยอมให้พี่กอดทั้งๆ สวมสูทที่ใส่มาค่อนคืนแน่ ตัวเหม็นจะตาย”
นพวินทร์ก้าวถอยออกมา เขาแอบพ่นลมหายใจยาวกับความจู้จี้จุกจิกของภรรยาสาว แต่ก็พยายามมองข้ามข้อเสียตรงนี้ไป จะว่าไปมันก็เป็นข้อดี พิริมาเจ้าระเบียบจ๋าจึงชอบทำงานบ้านจัดบ้านด้วยตนเอง แน่นอนว่าเรือนหอของพวกเขาจะสะอาดเรี่ยม ไร้ฝุ่นผงรำคาญใจ
“ถ้าอย่างนั้นพี่อาบน้ำก่อนแล้วกัน”
ชายหนุ่มเปิดตู้หยิบผ้าขนหนูออกมา พิริมาตอบรับสั้นๆ เท่านั้นก็แกะกิ๊บติดผมออกด้วยตนเองโดยไม่ออดอ้อนขอให้เขาช่วย หญิงสาวเป็นลูกสาวคนเดียวของ มงคล อดีตนายตำรวจใหญ่ พรสมัย ผู้เป็นแม่ป่วยกระเสาะกระแสะไม่ค่อยได้เลี้ยงดูเท่าไรนัก เธอจึงโตเป็นผู้ใหญ่เกินตัว ดูแลตัวเองได้ รวมถึงดูแลบิดามารดาได้ดีเยี่ยม ก่อนที่มารดาจะจากไปเพราะอุบัติเหตุด้วย
นพวินทร์ถอดเสื้อผ้าเดินเข้าไปใต้ฝักบัวแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่ารสชาติของสาวพรหมจรรย์จะคับแน่นดูดดึงกายเขาแค่ไหน... อา! แค่คิด แก่นกายก็แข็งผงาดอยู่ใต้ฝักบัวแล้ว
ชายหนุ่มจับมันรูดขึ้นลงช้าๆ สาวพรหมจรรย์น่ะหรือ เขาเคยผ่านมาแค่คนเดียวเท่านั้น
ผู้หญิงคนนั้นชื่อ ‘วิภา’
- ผู้เขียน
