หลายปีก่อน
เด็กสาวแก้มใสสวมชุดพละเสื้อบางเฉียบกับกางเกงขายาวเดินอยู่ริมถนนเพื่อกลับบ้าน กระทั่งรถคันหนึ่งจอดเทียบและลดกระจกด้านหลังลง วิภาจึงยิ้มกว้าง
“พี่จิ๋ว จะไปไหนคะ”
จิราภรณ์เป็นหญิงสาวร่างเล็กบอบบาง แถมยังอ่อนแอขี้โรคจึงไม่ได้เรียนหนังสือ แต่มีครูแวะเวียนมาสอนพิเศษที่บ้านแทน นี่ก็คงไปโรงพยาบาลเพิ่งกลับมา คนขับรถพาไปอีกแล้ว
วิภารู้อยู่เหมือนกันว่าบ้านนั้นพ่อแม่ไม่ค่อยสนใจไยดีจิราภรณ์นัก มักปล่อยให้อยู่บ้านตามลำพังเสมอ เอาแต่ทำงานหาเงินตัวเป็นเกลียวทั้งที่เงินทองก็มีมากมายใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด
“พี่กำลังจะกลับบ้าน ทำไมวิมาเดินอยู่แบบนี้ล่ะ คนขับรถไปไหน”
“ลุงโป้งเอารถเข้าอู่อยู่หน้าปากซอยนี่เองค่ะ วิขี้เกียจรอเลยกะว่าจะเดินกลับบ้าน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกับพี่สิ ไปนั่งเล่นบ้านพี่ก่อนก็ได้ วันก่อนคุณแม่กลับจากญี่ปุ่น ซื้อของมาฝากเยอะแยะเลย วิแบ่งไปใช้บ้าง พี่คนเดียวใช้เองไม่หมด”
วิภาเปิดประตูก้าวเข้าไปอย่างยินดี จิราภรณ์ก็ใจดีแบบนี้เสมอน่ะแหละ นั่นเป็นสาเหตุที่วิภาชอบไปเล่นที่บ้านของหญิงสาวบ่อยๆ เพราะมักได้ของติดไม้ติดมือกลับมา
แม้บ้านของวิภาจะร่ำรวยไม่น้อยหน้าใคร แต่พ่อก็ไม่ค่อยสนใจเธอ เอาแต่ทำงานกับไปบ้านเมียน้อย แม่ก็เอาแต่ตามผัว ทว่าขี้งก จะขอซื้อนั่นซื้อนี่ก็บ่นไม่เลิกรา น่ารำคาญ!
ถ้าเลือกได้วิภาคงอยากมีพ่อแม่แบบจิราภรณ์มากกว่า ไม่ต้องสนใจอะไรกันมาก แค่เอาเงินมาให้ใช้มากๆ ก็พอ!
“โอ้โห ชุดนี้เหมือนในการ์ตูนเลย”
วิภาสวมชุดพละกางเกงขาสั้นเสื้อยืดหมุนตัวอยู่หน้ากระจก บานใหญ่ เธอลองมาหลายชุดแล้ว แต่ละชุดล้วนสวยน่ารัก เหมาะกับเธอมากกว่าจิราภรณ์ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า! แถมจิราภรณ์ก็ยกให้ทั้งหมดด้วย แหม วิภาคงเล่นบทน้องสาวแสนดีไปได้อีกนาน
“น่ารักเหมาะกับวิดีจัง อุ๊ย...” จิราภรณ์อุทานเมื่อได้ยินเสียงกดกริ่ง เธอเดินไปดูที่หน้าต่างแล้วแก้มใสก็แดงเรื่อ “คุณครูสอนคณิตศาสตร์มาแล้วจ้ะ วิกลับไปก่อนนะ”
“เอ๋ ทำไมล่ะคะ” วิภางุนงง คราวก่อนครูป้าแก่ๆ มาสอนวิชาภาษาไทย จิราภรณ์ยังชวนให้เรียนด้วยกันอยู่เลย เบื่อจะแย่ แต่ช่างเถอะ “ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณสำหรับของนะคะพี่จิ๋ว”
หญิงสาวหอบถุงเสื้อผ้าเครื่องประดับเดินกึ่งวิ่งลงมาจากชั้นสอง จนเกือบชนกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่มุมอับของบ้านพอดี วิภาอุทาน ในขณะที่เขายื่นมือมาจับข้อมือดึงให้ไม่ล้ม
“ไม่เป็นไรนะครับ”
ชายหนุ่มแย้มยิ้มละไม เขาสวมชุดนักศึกษามหาวิทยาลัย หน้าตาหล่อเหลาบาดใจ วิภาหัวใจเต้นระรัวเป็นครั้งแรกในชีวิต โอ... เขาหล่อเหลือเกิน เสียงก็เพราะ หุ่นก็สมาร์ท...
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาผงกศีรษะให้อย่างสุภาพ ดวงตาซุกซนมองชุดพละกางเกงขาสั้นที่เด็กสาวสวม เห็นทรวงอกวัยเยาว์รำไรใกล้เบ่งบาน เรียวขาขาวนวลสลักเสลา “ชุดสวยดีนะครับ”
วิภาแทบกลั้นหายใจ แก้มแดงซ่าน หัวใจยังไม่หยุดโหมกระหน่ำ เธอมองตามเขาเดินขึ้นชั้นสองไปแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าปกติจิราภรณ์ไม่เรียนในห้องนอน แต่ก็อย่างว่า... บ้านนี้ตอนกลางวันมีแต่คนใช้ไม่กี่คนที่พร้อมเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
คงไม่ใช่ครูจริงแล้วละ คงนัดมาเอากันที่บ้านมากกว่า!
วิภายังไม่ประสาเรื่องแบบนี้นัก แต่ก็เคยเห็นพ่อพาผู้หญิงเข้ามาเอากันที่เตียงของแม่อยู่บ่อยๆ เธอชอบแอบดู ชอบแอบช่วยตัวเองไปด้วยแม้จะรู้สึกไม่โสภากับใบหน้ารูปร่างของบิดานัก
แต่ถ้าเป็นชายคนนี้กับจิราภรณ์...
แค่คิด วิภาก็แฉะไปหมด!
เด็กสาวกลับบ้านที่อยู่กำแพงติดกัน เอาของไปเก็บเรียบร้อยก็วิ่งลงบันไดกลับมาที่บ้านของจิราภรณ์อีกครั้งโดยอ้างกับคนสวนที่มาเปิดประตูว่าลืมของ เธอเข้าบ้านไปอย่างง่ายดาย ก่อนแอบย่องไปข้างประตู แล้วแง้มเปิดแอบดูอย่างเงียบเชียบ
จิราภรณ์กำลังนั่งกอดชายหนุ่มบนเตียง หญิงสาวออดอ้อน
“พี่นพไม่ค่อยมาหาจิ๋วเลย เบื่อจิ๋วแล้วเหรอคะ”
“โธ่” นพวินทร์ลูบแขนนุ่มนวลเอาใจ “พี่เรียนหนักครับ ใกล้สอบแล้วด้วย” เขาเลื่อนมือลงลูบเรียวขาจากนอกเดรสกระโปรง แล้วล้วงเข้าไปกอบกุมดอกไม้งาม
“นี่ก็มาด้วยความคิดถึง”
ชายหนุ่มดึงแพนตี้ตัวน้อยออกมา มันฉ่ำเยิ้มด้วยความใคร่ เขาโยนมันทิ้งไปแล้วดันตัวแฟนสาวลงแนบเตียง
“ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะครับ”
ไม่พูดเปล่า เขาประกบปากกับริมฝีปากบางที่แย้มออกรับ ก่อน กดลงอย่างดูดดื่ม สอดลิ้นรุกราน มือก็ขยำทรวงอก ลมหายใจหอบแรงเป่ารดกันและกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะถอดเดรสตัวสวยออกจนหญิงสาวเหลือเพียงชุดชั้นในแบบเรียบสีชมพูหวาน
วิภาเบิกตากว้างเมื่อนพวินทร์ถอดเสื้อ นอกจากหน้าตาจะหล่อแล้ว เขายังหุ่นสมาร์ทมีกล้ามท้องเป็นลอนแน่น แผงอกหนา ไหล่กว้างกำยำ โอ! เขาช่างสมบูรณ์แบบเหลือเกิน
“พี่รักจิ๋วมากนะครับ คนดีของพี่”
ชายหนุ่มโอ้โลมด้วยคำหวาน ดึงขอบบราเซียลงจนเห็นหัวนมสีชมพูอ่อนเด้งมาตรงหน้า เขาลงลิ้น ดูดดึง หยอกล้ออยู่นานจนจิราภรณ์ครางเสียงกระเส่า แอ่นร่างรับ จิกปลายนิ้วลงยังแขนล่ำสันด้วยความสยิว
“อา...” หญิงสาวหอบ หลับตาพริ้ม ยิ่งเขาจูบต่ำลงไปจนซุกไซร้ใบหน้าอยู่กับกลางร่าง เสียงดูดแจ๊ะแจ๊ะดังออกมาเป็นระยะ จิราภรณ์ก็ยิ่งบิดตัวไปมา ครวญครางเสียงเบาหวิว
วิภายกมือจับริมฝีปากที่เผยออย่างลืมตัว โอ เธออยากถูกเลียตรงนั้นบ้าง จะสะท้านซ่านทรวงถึงเพียงไหนกันนะ
เด็กสาวสะดุ้งเมื่อนพวินทร์เหลือบมองมาสบจา เธอนั่งตัวแข็งตกใจที่ถูกจับได้ว่าแอบดู ทว่า แทนที่เขาจะโวยวาย ชายหนุ่มกลับยิ้ม แล้วถอดกางเกงตัวเองออก เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ยาวสมตัว มันดูน่าดูดน่าอม ต่างจากของพ่อเหลือเกิน!