รายการจัดอันดับหนังสือของ Dreame
"ถ้าคุณจำรสชาติที่ผมมอบให้ไม่ได้....ผมก็จะทบทวนความทรงจำให้กับคุณเอง...ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง..." "ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...." "ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงไหม...อยากจะทำเหมือนที่เราเคยทำกันหรือเปล่า...." "ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณนู้นสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจอยู่แล้วนิ...จะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม" "ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่น่าตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกเข้าแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ..." "ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ต่างกันหรอก ไม่เอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ..." "ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...." ลูก้า เรโซว่า อายุ 35 ปี ลูก้า...หนุ่มนักธุรกิจที่ผันตัวเองมาทำบ่อนคาสิโนจนกลายเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดคนหนึ่ง ทำให้เขานั้นต้องติดต่อธุรกิจไปทั่วยุโรปและเอเชีย ชีวิตเขาก็ได้ลิ้มลองผู้หญิงจากหลายเชื้อชาติจนเขารู้สึกเบื่อเซ็กส์แบบสุดๆ เพราะมันไม่มีความน่าตื่นเต้นหรือความเร้าใจเลยสักนิด เพราะผู้หญิงทุกคนที่เจอเขาก็ล้วนแต่คลานเข่าขึ้นเตียงของเขาเพราะเงินกันทั้งนั้น แต่มันไม่ใช่กับแม่นักข่าวสาวคนนั้น คนที่ทำให้เซ็กส์บนเตียงของเขากลับมามีความร้อนแรงดุเดือดอีกครั้ง แต่มันก็กลายเป็นแค่วันไนท์สแตนเพราะเช้ามาเธอก็หนีหายจากเขาไป....เขาส่งคนตามหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่เจอ....แต่วันหนึ่งเธอกลับโผล่เข้ามาอีกครั้งในฐานะน้องสาวของพาร์เนอร์ทางธุรกิจที่ทรยศเขา เขาจึงใช้เธอมาเป็นผู้หญิงขัดดอกชั่วคราว รอให้พี่ชายเธอหาเงินมาใช้หนี้เขา แต่พอถึงเวลาที่เขาต้องปล่อยเธอไป...เขากลับไม่รู้เลยว่าเขาได้ปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปกับเธอด้วย... เบน....ภาริตา ภูวภพ อายุ 28 ปี เบน...ภาริตา นักข่าวสาวสุดสวยที่ดวงซวยไปทำข่าวของมาเฟียกับดาราสาวเข้า ทำให้เธอถูกจับตัวไปเข้าห้องดำเพราะความสวยของเธอดันไปเข้าตาอีตามาเฟียบ้านั่น จนเธอต้องยอมพลีกายให้เขาเพื่อเอาชีวิตรอดกลับมา ก่อนจะรีบหลบหนีไปเพื่อไม่ให้เขาตามตัวเธอเจอ จนเวลาผ่านไปพี่ชายลูกติดของพ่อเลี้ยงของเธอก็นำพาความซวยมาให้เธอเจอกับเขาอีกครั้ง แล้วเธอก็ถูกเขาจับไปขัดดอกใช้หนี้แทนไอ้พี่ชายเฮงซวยนี่อย่างเสี่ยงไม่ได้ เธอก็ได้แค่กล้ำกลืนฝืนทนและนับวันรอที่จะหลุดพ้นจากมาเฟียอย่างเขา จนในที่สุดเธอก็หลุดพ้นจากเขามาได้ แต่เธอกลับซวยซ้ำซวยซ้อนอีกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองท้องลูกของเขา แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป เธอควรจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้หรือไม่....
คนอย่างกูไม่ได้เกิดมาเพื่อรักใครทั้งนั้น อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป แต่คนไหนที่กูไม่อนุญาตให้ไปแล้วกล้าคิดลองดีจะไป...ก็ลองดูแล้วจะได้รู้ว่าคนอย่างกูทำอะไรได้มากแค่ไหน _______________ _______________
"นี่มันคืออะไร" "ก็...." "ถามก็ตอบดิ" "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง "เธอยังไม่ได้กิน?? " "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม" "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ" "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่" "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ" "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ"
“เฮ้ย ทำไมทำแบบนั้นกับน้องเขาแล้ววะ” เสียงวินเซนต์ที่เห็นท่าทางของเพื่อนถามขึ้น ขณะที่ทั้งห้ากำลังยืนสูบบุหรี่พิงอยู่ที่รถของตัวเองกัน ไคลน์ที่ได้ยินจึงตอบกลับเสียงเรียบ “ก็คุ้มแล้ว” คำตอบจากริมฝีปากหนา ทำเอาไซม่อนที่ได้ยินเอ่ย “มึงหมายความว่ายังไง นี่มึง…” ไม่รอให้เพื่อนพูดจบ คนที่ยืนคีบบุหรี่อยู่ด้วยใบหน้าราบเรียบก็เอ่ย “บอกแล้วว่า ถ้าคุ้มแล้ว…ก็ทางใครทางมัน” สิ้นเสียงทุ้มบอก มือหนาก็ยกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกใด ๆ เหมือนเคยพร้อมกับพ่นควันสีขาวเทาออกจากปากไปอย่างไม่คิดสนใจถึงความรู้สึกของร่างบางอีกคนในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเขาที่ได้ความคุ้มจนพอใจแล้ว อีกคนก็ไม่ได้จำเป็นอะไรอีกต่อไป… ... “ก็ง่ายเอง แล้วจะมาเรียกร้องอะไร”
อาการแอบหลงรัก เฝ้าฝันถึง และปลื้มปริ่มขั้นสุด ผลักดันให้ เขมมิกา ทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้มาเป็นเด็กฝึกงานในโรงพยาบาลของเขา แต่ตัวตนของ หมอธามไท ที่สัมผัสได้ทำเธอฝันสลาย เขาไร้หัวใจ ปากดี เย็นชาสุดขั้ว และใช้เล่ห์ร้ายเปลี่ยน ‘เด็กฝึกงาน’ อย่างเธอให้เป็น ‘เด็กหมอ’ อย่าหือกับเขา และอย่าบอกใครว่าเราได้กัน! .............................. “ค่ะ ถ้าอย่างนั้น พี่ธามอยากจะสิ้นสุดข้อตกลงตอนนี้เลยไหมคะ เค้กจะได้เริ่มแผนหาเหยื่อคนใหม่สักที” เขมมิกาจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่ภายในใจเจ็บร้าวเสียจนแทบยืนไม่ไหว “เมื่อไหร่...ฉันจะเป็นคนบอกเธอเอง อย่าลืมว่าเรื่องของเรา ฉันเท่านั้นที่จะเป็นฝ่ายตัดสินใจจบได้ เธอไม่มีสิทธิ์” แค่คิดว่าเธอกำลังจะไปอยู่กับชายอื่น ความ ‘หวงของ’ ก็ยิ่งทำให้เขาโมโหมากกว่าเก่า “เค้กมีสิทธิ์อะไรบ้างคะ?” เขมมิกาเอ่ยถามเสียงสั่น พยายามสกัดกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา “มีสิทธิ์แค่นอนอยู่เฉยๆ หรือคอยทำให้ฉันมีความสุขบนเตียงแค่นั้นก็พอแล้ว” ..............................
"คุณอยู่ในที่ที่ไม่สมควรอยู่เอง ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาผมสมเพชคุณมาก หน้าตาก็ดี สมองก็มีแต่คุณกลับเอาความฉลาดคิดแต่เรื่องชั่ว ๆ เพื่อให้นายสนใจ หัดใช้สมองมากกว่าส่วนล่างเถอะครับ คนที่เขาไม่ได้รักก็คือไม่ได้รักนะครับ"
ความรักบนความแตกต่าง ระหว่างลูกชาย มหาเศรษฐี กับลูกสาว คนรับใช้ ถึงแม้จะเลิกรากันไป แต่พวกเขาหลีกหนีกันไม่พ้น เพราะพวกเขาได้ฝากหัวใจไว้กับอีกคนเมื่อ 9 ปีก่อน พวกเขาจึงกลับมารักกันอีกครั้งในวันที่เติบโต แต่เพราะชาติกำเนิดของ พิยดา ต้อยต่ำ จะวันนี้ หรือวันไหน ความรัก จึงเป็นได้แค่ ความลับ และนับถอยหลังรอวันเลิกรา ... "น้อยใจหรือเปล่า ที่พี่ไม่ให้พิมบอกใครเรื่องของเรา" "พิมจะน้อยใจได้ยังไง ในเมื่อพิมรู้ดีว่าพิมเป็นใคร" "พี่ไม่ได้รังเกียจพิม แต่พวกเรายังเด็กเกินไป แล้วคุณพ่อคุณแม่ ก็อยากให้พี่ไปเรียนต่อ" "พี่รัน... จะไปเรียนต่อที่ไหน เมื่อไหร่คะ" "อังกฤษ เร็วๆ นี้ พี่อาจจะไม่ได้อยู่ข้างพิม แต่พี่สัญญา วันที่เราโตมากกว่านี้ พี่จะบอกทุกคนว่าเราคบกัน" "วันที่เราโตมากกว่านี้ มันอีกกี่ปีเหรอคะ" เด็กสาวแสนเศร้า ต้องการรู้เวลาแน่ชัดเพื่อเลี้ยงหัวใจให้อดทน แค่คิดว่าจะไม่มีเขา อวัยวะภายในกายก็บีบรัดเจียนตาย "พี่ ไม่รู้ อาจจะห้าปีหรือหกปี พิมจะรอพี่ไหวหรือเปล่า" "หกปีต่อจากนี้ วันที่พิมโตมากพอ ถ้าพิมรักและรอพี่รันคนเดียว พี่รันจะรักและรอพิมคนเดียวเหมือนกันหรือเปล่า" รอด้วยความหวังว่าจะได้รับคำตอบที่อยากได้ยิน เขากลับมีสีหน้ากังวล ตอบคำถามนั้นด้วยการลุกขึ้นจากเตียง ความไม่เดียงสาหรือความคิดน้อยไม่ทราบ ผลักดันเด็กสาวให้เข้าไปกอดเขาที่แผ่นหลัง อ้อนวอนคนหมดใจให้อยู่ต่อ ยอมหมดทุกอย่าง โดยไม่รู้ว่าจะกลายเป็นตราบาปติดค้างในใจมานานหลายปี
ภาม ภารัณ ธรรมรงสกุล อายุ 34 ปี หนุ่มหล่อนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์แนวหน้าของเมืองไทย ผู้ได้ฉายาว่า ”เสือยิ้มยาก” เพราะว่าเขานั้นไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากธุรกิจของเขา จนทำให้แฟนสาวที่คบกันมาเกือบ10ปีบอกเลิก ทำให้เขายิ่งเย็นชาและไร้ความรู้สึกมากขึ้นไปอีก แต่ใครจะไปคิดว่าฟ้าจะเล่นตลกกับเขาให้เจอกับยัยเด็กจอมแสบอย่าง “ปาราริน” ที่ทำให้อดีตแฟนของเขาเข้าใจผิดและหึงหวงเขาได้ เขาจึงจ้างเธอมาเป็นแฟนปลอมๆของเขา เพื่อที่จะดึงอดีตคนรักของเขากลับมาคบกับเขา แต่ยิ่งนานวันความสัมพันธ์ของเขาและปารารินก็ยิ่งลึกซึ้งจนเขาอยากจะถอนตัว ทำให้เขาต้องเลือกระหว่างคนรักเก่าหรือแฟนปลอมๆอย่างเธอ ปราง ปาราริน คงสินทรัพย์ อายุ 24 ปี สาวสถาปนิกหน้าหวาน ผู้คลั่งไล้หลงใหล ”ภารัณ” หนุ่มนักธุรกิจที่มอบทุนให้เธอเรียนจนจบ แต่แล้วผู้ชายที่เธอปลามปลื้มก็กลายเป็นผู้ชายมักมากในพริบตา เมื่อเขาได้มอบทุนไปเรียนต่อของเธอให้กับผู้หญิงที่ยอมนอนกับเขา มันจึงทำให้เธอพยายามหาวิธีจะเอาคืนเขา แต่แล้วสถานการณ์มันก็บีบบังคับให้เธอต้องกลายเป็นแฟนปลอมๆของเขา เพื่อยั่วให้แฟนเก่าของเขาหึงและกลับมาคบกับเขาเหมือนเดิม แต่แล้วเธอกับเขาก็ดันมีความสัมพันธ์เกินเลยด้วยกันจนนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้มีเบบี๋ตัวน้อยออกมายืนยันว่าเธอไม่ใช่แฟนปลอมๆของเขาอีกต่อไป และเธอจะทำอย่างไรเมื่อคนรักเก่าของเขากำลังจะมาทวงเขาคืนกลับไป เรื่องย่อ “คุณ ต่ออีกรอบได้ไหม ฉันอยากจะเสียวแบบเมื่อกี้อีกอ่ะ” ปารารินพูดออกไปด้วยเสียงอ่อน พร้อมกับใช้มือไต่ที่แขนของภารัณอย่างหลงใหล เพราะเธอไม่คิดว่าการะมีอะไรกับเขามันจะสนุกและฟินขนาดนี้ ถ้าไม่ขอเบิ้ลก็โง่เต็มทีแล้วล่ะ คนอะไรเอามันส์เป็นบ้าเลย “หื่นมาจากไหนเนี่ยคุณ คืนนี้สองรอบแล้วนะ พอได้แล้วมั้ง พรุ่งนี้คุณต้องตื่นไปทำงานแต่เช้าไม่ใช่หรือไง” ภารัณพูดบอกไปแบบเหนื่อยๆ หลังจากที่พึ่งเสร็จสมจากเธอไปมาดๆ แต่เธอก็ดันมาร้องขอเขาให้เอากับเธออีกรอบ มันจึงทำให้เขาหันไปมองเธอที่กำลังใช้สายตาและมือยั่วยวนเขาอย่างหื่นๆ “ก็ใช่ แต่ฉันยังอยากจะเอากับคุณอีกอ่ะ มันเสียวดี ใครบอกให้คุณมาทำให้ฉันติดใจเองล่ะ คุณก็ต้องรับผิดชอบสิ หรือจะให้ฉันไปเอากับคนอื่น” ปารารินพูดออกไปแล้วก็มองหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างน่ารักออกไป เพราะเขานั่นแหละมาทำให้เธอติดใจทำไมกัน เขาก็ต้องยอมรับความหื่นของเธอไป “ไม่ คุณเป็นผู้หญิงของผม อย่าได้แม้แต่คิดจะให้คนอื่นมาซั่มคุณเชียวนะ ไม่งั้นผมเอาคุณจนบานแน่” ภารัณพูดออกไปเสียงเข้มอย่างไม่ยอม ที่เธอพูดท้าทายเขามาแบบนั้น “งั้นก็มาสิคะ ทำให้ฉันจุกจนไม่ต้องไปหาเอาที่อื่น หึๆ” ปารารินพูดบอกไปก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะขึ้นไปนั่งควบที่หน้าขาของเขาแล้วยิ้มใส่เขาอย่างยั่วยวน
[เอริค x ภาขวัญ]รุ่นลูกล่ามรักมาเฟีย"มองหน้าฉัน และจำใส่หัวของเธอ... ระหว่างที่อยู่ที่นี่เธอต้องนอนถ่างขาให้ฉัน""จะบ้าไปแล้วเหรอ? ฉันไม่ทำ! ฉันยอมตายดีกว่านอนกับแก!"มือหนาบีบหมับที่คอระหง จนหญิงสาวหน้าแดงด้วยน้ำหนักมือชาย จากนั้นเขาก็เหยียดยิ้มร้าย... จ้องตาไหวระริกของภาขวัญอย่างไร้ความรู้สึก"แต่เธอจะไม่ตายง่ายๆ ระหว่างฉันตัดชิ้นส่วนเธอส่งกลับทีละชิ้น กับนอนนิ่งๆให้เอาเธอจะเลือกอะไร""....""อยากทรมานกับบาดแผล""....""หรืออยากขึ้นสวรรค์ไปด้วยกัน""สารเลว!""Yes. Baby และเธอต้องมีลูกกับฉัน ต่อรองกับตาของเธอ"