คำโปรย “ข้าทำผิดมากนักหรือที่ถูกแม่สามีเหยียดหยาม พ่อสามีตราหน้า ไม่อาจตั้งท้องได้เสียที วันนี้ข้าหยางลี่จู ขอตัดขาดกับท่าน หยวนไห่จง ตอบมายืนยันจะหย่ากับข้าหรือไม่” “หากเจ้ายืนกรานความคิดนี้ ข้าก็ไม่อาจจะเอ่ยปฏิเสธเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็ลงนามหย่าให้ข้าเถิด” เรื่องย่อ หยางลี่จู แต่งงานมาก็หลายปี แต่ทว่าไม่ตั้งครรภ์เสียที สามีถามไถ่ แม่สามีเหยียดหยาม พ่อสามีตราหน้า เห็นว่านางไม่ตั้งครรภ์เสียที ทั้งบิดาและมารดาสามี เห็นว่าควรรับภรรยารองเพิ่มเข้ามา สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะมียาดีอย่างไร นางก็ไม่ตั้งครรภ์เสียที ผิดกับอนุทั้งสอง แต่งงานทีหลังนาง แต่ทว่ากลับตั้งครรภ์ แล้วนางเล่าถูกเอ่ยวาจาเหยียดหยาม มองนางด้วยหางตา ก่นด่าไม่เว้นวัน พูดจาอะไร หยิบจับสิ่งไหน ก็มักจะผิดหูระคายสายตาไปหมด นางเหมือนคนไร้ค่า ไร้ตัวตนสำหรับตระกูลหยวน “ข้าทำผิดมากนักหรือที่ถูกแม่สามีเหยียดหยาม พ่อสามีตราหน้า ไม่อาจตั้งท้องได้เสียที วันนี้ข้าหยางลี่จู ขอตัดขาดกับท่าน หยวนไห่จง ตอบมายืนยันจะหย่ากับข้าหรือไม่” “หากเจ้ายืนกรานความคิดนี้ ข้าก็ไม่อาจจะเอ่ยปฏิเสธเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็ลงนามหย่าให้ข้าเถิด”

ในวันที่สามีของนางแต่งภรรยาเข้ามาอีกคน เป็นวันที่หลิวหลี หอบเอาความชอกช้ำเจ็บปวดใจนั้น หนีหายหายออกจากจวน โดยไร้ผู้ใดเหนี่ยวรั้ง ไร้ผู้ใดแลเหลียว ไร้ผู้ใดออกตามหา เรื่องย่อ ด้วยเพราะได้รับคำสั่งเสียจากพี่สาวก่อนที่จะสิ้นใจไป หลิวหลีจึงสวมรอยเข้าจวนของแม่ทัพเป่ยหมิง ในฐานะฮูหยินเอก เพื่อดูแลชายที่ดวงตามืดบอดจากการทำศึกสงคราม นางมิเคยเรียกร้องสิ่งใดจากเขา ขอเพียงแค่เขามีความสุขนางก็พึงพอใจแล้ว ทว่าเรื่องมันมิง่ายดายดั่งที่หลิวหลีคิดเอาไว้ แม่ทัพผู้นี้หลังจากรู้ความจริงแล้ว เขากลับตอบแทนน้ำใจของนาง ด้วยการแต่งงานสตรีอีกคนเข้ามาในจวน เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว หลิวหลีเจ็บปวดใจยากจะทนเห็นเขา ดื่มด่ำกับค่ำคืนอันแสนหวานหอมของคู่รักที่เพิ่งแต่งงาน ในวันที่เขาแต่งงานนั้น เป็นวันที่หลิวหลีหนีหายออกจากจวนโดยไร้ผู้ใดเหนี่ยวรั้ง ไร้ผู้ใดแลเหลียว ไร้ผู้ใดออกตามหา เช่นนั้นแล้วหลิวหลีจะอาลัยอาวรณ์ในความรักอีกทำไมกัน ในเมื่อเขาไม่เคยรักนาง...เพียงแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของหัวใจนั้น มันไม่เคยมีที่ว่างสำหรับนางเลยสักครา

คำโปรย “ย่ำยีข้าจนพอใจแล้ว ก็ปล่อยข้าเสียที ข้าขยะแขยงคนอย่างเจ้า!” “ขยะแขยงคนอย่างข้ารึ เมื่อคืนข้าได้ยินเจ้าร้องครวญครางอยู่ในอ้อมกอดของข้า เป็นข้าเสียมากกว่าที่ต้องสะอิดสะเอียดนางปีศาจเยี่ยงเจ้า” เรื่องย่อ ซ่งฟางหรูถูกส่งตัวมาอภิเษกยังแคว้นเหลียน เพื่อเป็นพระชายาของอันอ๋อง เพราะครานั้นอันอ๋องเสด็จมาเยือนแคว้นซ่งร่วมกับคณะราชทูต ร่วมด้วยหวังเช่อเฟยและกงจู่เพื่อเจรจาสงบศึก แต่กลับเกิดเรื่องร้ายแรงกับชายารองของอันอ๋อง ซึ่งมาจากซ่งฟางหรูจวิ้นจู่ เป็นต้นเหตุ ตามคำกล่าวอ้างของหวังเหมยฮัว ชายาในอันอ๋องแห่งแคว้นเหลียน เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น แม้ว่าจวิ้นจู่ปฏิเสธแล้วว่านางมิใช่คนกระทำ หากแต่อันอ๋องผู้นั้นไม่ยอมฟังความจากนางสักครึ่งคำ ซ้ำยังปรักปรำนางมิหยุดหย่อน ถ้าหากไม่ส่งตัวเชลยผู้นี้ไปยังแคว้นเหลียนเพื่ออภิเษกเป็นชายาของเขาแล้วละก็ จะยกทัพทำศึก ล้างแค้นแคว้นซ่งให้จงได้ ด้วยความจำใจนางจึงยอมเดินทางไปแคว้นเหลียน เพื่อทวงหาความเป็นธรรม ทว่าเรื่องราวนี้มิได้เป็นดั่งที่ใจนางปรารถนา ถูกเช่อเฟยวางแผนร้าย จนทำให้เจิ้งเฟยต่างแคว้นเช่นนาง ถูกจองจำอยู่ในตำหนักเย็น เรื่องราววุ่นวายไม่จบเพียงเท่านี้ ยังมีเมียอนุของเขาที่ร้ายกาจยิ่งกว่านางปีศาจหวังเหมยฮัวเสียอีก ปีศาจนางนั้นมีนามว่า...สวีอิงลั่ว

คำโปรย บุญคุณต้องทดแทน ส่วนนี้แค้น...นางย่อมคืนสนองให้อย่างสาสม คนชั่วพวกนั้นเสพสุขมามากแล้ว ถึงเวลาที่ควรได้รับผลกรรมเสียที เรื่องย่อ เซียวอิ๋นฮวา ถูกส่งไปอยู่อารามตั้งแต่อายุสิบหนาว ซ้ำยังถูกใส่ความจากนักพรตชั่วกล่าวหาว่านางมีดวงพิฆาต มีผลทำให้มารดาของตนต้องคำสาปจนตายไป กลายเป็นกาลกิณีทำให้บิดาชิงชัง ตั้งแต่จำความได้ นางมิเคยได้รับความรัก ความอบอุ่นใจท่านพ่อเลยสักครา ความชิงชังในใจท่านพ่อนั้น บุตรสาวย่อมรับรู้ได้ดี นางไม่เรียกร้อง ขอแค่มองนางด้วยสายตาอบอุ่นสักครั้งก็พอ ทว่าสายตาที่มอบให้นางกลับมีแต่ความเยียบเย็นจนชวนหวาดผวา เห็นทีไรจำเป็นต้องถอยห่างทุกครา วันที่มารดาสิ้นใจจากไป เซียวอิ๋นฮวามิได้อยู่พบหน้าเป็นครั้งสุดท้าย นางคุกเข่าอ้อนวอนจนป่วยไข้ แต่รุ่งเช้าอีกวัน ท่านพ่อก็ส่งนางออกจากจวนไปยังอารามชี ใครจะคิดเล่าระหว่างที่เดินทางนั้น เจ้าสารถีชั่วช้า คิดย่ำยีศักดิ์ของเด็กน้อยที่เจ็บป่วยใกล้สิ้นใจ ชายผู้นี้วางแผนร่วมมือกับใครบางคน ทำให้นางเกือบเอาชีวิตไม่รอด ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง มอบชีวิตใหม่ให้แก่นาง และมอบโอกาสให้นางหวนคืนกลับมาแก้แค้นคนชั่วพวกนั้น

“ข้า...ข้าคือสามีของเจ้าจริง ๆ รึ!” “แน่นอนข้าคือภรรยาของท่าน ตกใจละสิ ข้ารูปงามเพริศพริ้งเยี่ยงนี้ ทำให้ท่านพี่ตกตะลึงขออภัยด้วยนะเจ้าคะ” เรื่องย่อ ด้วยความบังเอิญหรือสวรรค์เห็นใจ ทำให้จินเสียงได้พบกับชายผู้หนึ่ง เขาหมดสติอยู่ริมลำธาร อาภรณ์ฉีกขาดหลุดลุ่ย ใบหน้ามีบาดแผลหลายแห่ง เช่นนั้นแล้ว จินเสียงจึงช่วยเหลือชายผู้นี้ ทว่า...เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับจดจำอันใดไม่ได้ จินเสียงยิ้มเบิกบานขึ้นมาทันใด ก็เพราะชายผู้นี้รูปงามยิ่งนัก ถึงแม้ว่าเขาจะมีบาดแผลหลายแห่ง อาจเป็นเพราะสวรรค์เห็นใจหญิงอัปลักษณ์จึงบันดาลสามีมาให้นางแล้ว ดังนั้นจินเสียงจึงแอบอ้างตนขึ้นว่า นางเป็นภรรยาของเขา ระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เขาพลัดตกจากรถม้าแล้วจึงมีสภาพเช่นนี้ ชายผู้นี้ถึงขั้นตาโตอ้าปากค้าง ให้ตายสิ! นี่สวรรค์กลั่นแกล้งเขาเป็นแน่ ด้วยความไม่เชื่อสายตาว่าตนเองมีภรรยา แต่ทำไมกันจึงอัปลักษณ์ไม่น่ามองเช่นนี้เล่า ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามเสียงสั่นตะกุกตะกักว่า “ข้า...ข้าคือสามีของเจ้าจริง ๆ รึ!” “แน่นอนข้าคือภรรยาของท่าน ตกใจละสิ ข้ารูปงามเพริศพริ้งเยี่ยงนี้ ทำให้ท่านพี่ตกตะลึง ข้าขออภัยด้วยนะเจ้าคะ” จินเสียงฉีกยิ้มกว้าง ใบหน้าเบิกบานยิ่งนัก ในที่สุดนางก็หาสามีได้แล้ว! ขอบคุณสวรรค์

คำโปรย เมื่ออ่อนโยนแสนดีสามีไม่ชอบมักหมางเมิน พูดจาหาได้รักษาน้ำใจของนางไม่ เช่นนั้นภรรยาผู้นี้จะร้ายให้ท่านดู เพราะนางร้ายกว่าที่ใคร ๆ คิดเสียอีก เรื่อง ถังเหมยหลินมิเคยได้รับความรักจากสามี และยินดีให้เขาสมรสกับสตรีที่รักปักใจ นางทำได้เพียงมองเงาของตนและเขาเท่านั้น แม้ว่าจะรู้สึกปวดใจทุกคราที่เห็นพวกเขาทั้งสองได้จับจูงมือเดินเคียงข้างกัน นางมองดูมือคู่นี้ด้วยหัวใจอันปวดร้าว ไม่มีครั้งใดเลยที่เขาจะกอบกุมมือนางเช่นนั้นบ้าง และไม่มีครั้งไหนเลยที่ถังเหมยหลินไม่รักเขา เพราะรักมากจึงไม่อาจ หักห้ามใจ ยังคงเฝ้าคะนึงหา แม้กลายเป็นเพียงรักข้างเดียว นางมิเสียดายที่ได้รัก ถึงแม้จะเป็นภรรยาที่ถูกสามีหมางเมิน หรือกลายเป็นสตรีไร้ค่าในสายตาของเขา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็ยังยินดีจะมองดูเขาอยู่เยี่ยงนี้ มองดูเงาของเขาและนางได้ใกล้ชิดเคียงคู่กัน เพียงเท่านี้ก็พอใจแล้ว นางล้วนยินดี... ยินดีกับผีนะสิ!...หากข้าร้าย ท่านพี่ชอบหรือไม่

คำโปรย “ใจของท่านยามนี้มีข้าอยู่หรือไม่ หรือว่าแท้จริงแล้วท่านเห็นข้าเป็นแค่เครื่องมือสนองความใคร่ จินจื่อหยาง ข้าถามไม่ได้ยินหรืออย่างไร ตอบข้ามา!” เรื่องย่อ หนูยิ้มนักบัญชีของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เธอมีนิสัยรักสงบและกำลังคบหาดูใจกับชายหนุ่มหน้าคมเข้ม รูปร่างสูงใหญ่อนาคตไกล แต่คาดไม่ถึงว่าเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมีอยู่จริง เพราะผิดหวังช้ำรักหนูยิ้มจึงซื้อตั๋วเดินทางบินจากไทยไปยังเป้าหมาย ซึ่งเขาร่ำลือกันปากต่อปากว่า จะได้พบรักแท้เพราะท่านผู้เฒ่าจันทรา แต่แล้วเหตุการณ์หลังจากที่เธอผูกด้ายแดงและไปวัดแห่งหนึ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนเธอไปอย่างสิ้นเชิง การตื่นมาอีกครั้งหลังจากพลัดตกน้ำ เธอก็อยู่ในร่างทารกน้อยเสียแล้ว ความทรงจำเมื่ออดีตชาติได้ติดมาด้วย ทว่านางเกิดใหม่ครั้งนี้เป็นถึงบุตรสาวของแม่ทัพแดนเหนือ แต่โชคร้ายไม่สิ้นสุด นางกลายเป็นคู่หมั้นขององค์ชายสามแห่งแคว้นจิน องค์ชายผู้นี้ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าสำราญ ชมชอบดื่มสุรา โอบกอดสตรีไม่ซ้ำหน้า ทว่านางพลาดพลั้งได้ตกเป็นของเขาแล้ว จู่ ๆ พระชายาที่ถูกลอบสังหารนางได้กลับมาอีกครั้ง เมิ่งลู่ซือจะทำเช่นไรดีเล่า ในเมื่อนางกำลังตั้งครรภ์ “ใจของท่านยามนี้มีข้าอยู่หรือไม่ หรือว่าแท้จริงแล้วท่านเห็นข้าเป็นแค่เครื่องมือสนองความใคร่ จินจื่อหยางข้าถามไม่ได้ยินหรืออย่างไร ตอบข้ามา!” “ซือเอ๋อร์ ข้า...” “หากท่านตอบข้าไม่ได้ ได้!...ไม่เป็นไร เช่นนั้นข้าจะเดินออกไปจากชีวิตของท่านเอง ต่อไปนับตั้งแต่บัดนี้ ข้า เมิ่งลู่ซือจะไม่ขอข้องเกี่ยวกับจินจื่อหยางอีกต่อไป ข้าจะเป็นหรือตายอย่างไร ไม่ขอข้องเกี่ยวกับเจ้าอีก!”

“เจ้า...สวมหมวกเขียวให้ข้า! ฟางเจียวเหมยไสหัวออกไปซะ ข้าจะลงนามหย่าให้เจ้าได้สมหวังกับชายผู้นั้น” “หากปักใจเชื่อเช่นนั้น เหตุใดท่านจึงไม่ถามหาเหตุผล สามปีมานี้เคยเหลียวแลข้าบ้างหรือไม่ หลี่ฮั่วตอบข้ามาสิ!” เรื่องย่อ ฟางเจียวเหมย แต่งงานเข้าจวนสกุลหลี่ เขาคือชายหนุ่มซึ่งมีบรรดาสาวงามต่างก็หมายปอง นางนับว่าเป็นสตรีที่โชคดียิ่งนัก เพราะได้แต่งงานกับชายหนุ่มในดวงใจ แต่ใครจะคิดเล่าว่า...วันที่นางแต่งงานเป็นเจ้าสาวของเขา ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี มิเคยเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวในห้อง ซ้ำยังไม่เข้าหอกับนาง ถึงอย่างนั้นโฉมสะคราญก็ยังนั่งรอคอยเจ้าบ่าวด้วยจิตใจจดจ่อ เมื่อราตรีกาลอันมืดมิด ค่อย ๆ คืบคลานเข้าสู่รุ่งอรุณของวันใหม่ พร้อมกับเสียงวิหคร้องขับขาน ท่วงทำนองอันแสนไพเราะเสนาะหู ซึ่งเป็นรุ่งเช้าที่ทำให้เจ้าสาวหดหู่ใจยิ่งนัก เพราะเขาทอดทิ้งนางเอาไว้ให้เปล่าเปลี่ยว ถูกความอ้างว้างกลืนกินแทนที่ความสุขสม หญิงสาวมิเข้าใจนักว่าเหตุใดกันเขาจึงเย็นชาไร้เยื่อใยถึงเพียงนี้ ฟางเจียวเหมยมิเคยตัดพ้อต่อว่า เพียรทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด คาดว่า...สักวันเขาอาจจะมองเห็นความดีของนางบ้าง ทว่าใครจะคิดเล่าว่า เมื่อหลี่ฮั่วไปประจำการอยู่ชายแดนใต้สามปี เดินทางกลับมาเมืองหลวงอีกครั้ง พร้อมสตรีอีกนางหนึ่ง ซึ่งกำลังตั้งครรภ์ เมื่อเรื่องกลายเป็นเช่นนี้ก็ทำให้ฟางเจียวเหมยทอดสายตาอันหม่นหมอง มองสามีกำลังตระกองกอดภรรยาอีกคนด้วยความรักใคร่ ซึ่งอ้อมกอดนั้นมิเคยเป็นของนาง แม้รู้ดีว่าเขาไม่เคยเหลียวแล มิเคยเหลือบมองนางบ้างสักครา และกลับกลายเป็นว่า สตรีอีกคนที่ได้เข้ามากุมหัวใจหลี่ฮั่วเอาไว้ได้ หัวใจดวงน้อยของฟางเจียวเหมยจึงรู้สึกปวดร้าวทุกข์ระทมยิ่งนัก ราวกับถูกดาบอันคมกริบพุ่งพรวดทิ่มแทงทะลุทะลวงเข้ามาอย่างจังยังกลางอกด้านซ้าย แม้ว่าเจ็บปวดสักเพียงใด นางก็ยังฝืนยิ้ม อดทนอดกลั้น เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะมองมาที่นางบ้าง สุดท้ายแล้ว ฟางเจียวก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ถูกกล่าวหาว่า สวมหมวกเขียวให้สามี เขามิเอ่ยถามความจริงสักครึ่งคำ กลับใส่ร้ายป้ายสีเยี่ยงนี้ อีกทั้งมีโทษร้ายแรงนัก หากมิถูกประหารก็ถูกจับใส่กรงถ่วงน้ำ เขาชิงชังนางมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ฟางเจียวเหมยทุ่มเททั้งกายและใจดูแลมารดาของหลี่ฮั่วเป็นอย่างดี ทั้งดูแลจวนและบ่าวรับใช้ให้เขา โดยมิคิดสิ่งใด นอกจากขอให้เขากลับมาเหลียวแล สุดท้ายเขากลับตอบแทนน้ำใจนางด้วยการใส่ร้าย กล่าวหานางเช่นนี้อีก ช่างโหดร้ายกับนางเกินไปหรือไม่ ได้ถ้าเช่นนั้นจะได้เห็นดีกัน!

คำโปรย “เจ้าหยุดเอาลูกมาบังหน้ากล่าวหาใส่ร้ายว่านางเป็นคนลงมือ จิตใจเจ้าช่างต่ำช้าเลวทรามยิ่งนัก” “ข้าเป็นมารดาของเขา เหตุใดข้าต้องทำร้ายลูกตนเองด้วยฮะ ท่านมันตามืดบอดหลงเสน่ห์นางปีศาจจิ้งจอก” เรื่องย่อ จางชิงหนี่ว์ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าลอบวางยาพิษสังหารเช่อเฟย โดยที่เมิ่งอวี้เจินยอมสละเลือดเนื้อหนึ่งก้อน เพื่อแลกกับการไต่เต้าขึ้นสู่ตำแหน่งเจิ้งเฟย ซึ่งมันสมควรที่จะเป็นของนางตั้งแต่แรกก็ว่าได้ หากมิใช่เพราะองค์ชายสามใช้ตระกูลจางเป็นฐานส่งเสริมและถ่วงดุลอำนาจของเสิ่นฮองเฮา เช่นนั้นเองวันนี้จะเป็นวันตัดสินชะตา เป็นหรือตาย ระหว่างจางชิงหนี่ว์ เจิ้งเฟยซึ่งไม่เป็นที่โปรดปรานของสามี กับเช่อเฟยซึ่งเป็นที่รักใคร่มิหนำซ้ำยังเป็นยอดดวงใจของผู้เป็นสามี ยามนี้ผู้มีตำแหน่งเช่อเฟยตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ด้วยเพราะวางแผนอันแสนแยบยลเอาไว้แล้ว เมิ่งอวี้หลันแสร้งทำดีมาโดยตลอด เพื่อให้แผนสำเร็จลุล่วงเป็นไปได้ด้วยดี วันนี้นางจึงมาเยือนเรือนของเจิ้งเฟยก็เพราะว่ามีเจตนามุ่งร้าย หมายเอาชีวิตแม่ลูกคู่นี้ ทำทีเป็นหญิงสาวแสนอ่อนโยนอยากโอบอุ้มทารกน้อยในห่อผ้าที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่วัน เมื่อได้โอบอุ้มทารกน้อยสมใจแล้ว แววตาอบอุ่นอ่อนโยนแปรเปลี่ยนไปทันใด กลับกลายเป็นแววตาสาดประกายมืดดำอำมหิตนั่น แล้วรอยยิ้มดุจภูตผีปีศาจร้ายได้เปิดเผย นางจึงได้ทุ่มมารหัวขนโยนลงพื้นอย่างรุนแรง จนร่างเล็ก ๆ นั้นเพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่วัน แน่นิ่งไปในที่สุดชะตาชีวิตอันแสนสั้นได้จบลงทันใด จางชิงหนี่ว์คาดไม่ถึงว่าสตรีนางนี้มีจิตใจโหดเหี้ยมเกินมนุษย์ นางรวบร่างไร้วิญญาณของบุตรชายเข้ามากอดแนบอกด้วยหัวใจแตกสลาย ร่ำไห้หลั่งน้ำตาแทบเสียสติก็ว่าได้ นางปรี่เข้าไปบีบคอหวังให้เมิ่งอวี้เจินตายตกไปตามกัน แต่ทว่าองค์ชายสามซึ่งเป็นสามีเข้ามาในเรือนของนาง พลันเห็นภาพที่เจิ้งเฟย กำลังบีบคอสตรีอันเป็นที่รักยิ่งดิ้นทุรนทุราย เป่ยหรงจิ่นไม่ฟังความ กลับเข้าข้างภรรยารัก ด้วยเพราะมิเคยมีใจปฏิพัทธ์เจิ้งเฟย มาตั้งแต่ต้น เขาสั่งเสียงเหี้ยมแววตาดุจมัจจุราชกลืนเมือง ออกคำสั่งแสนโหดร้ายไร้ความเมตตาปรานี “ข้ามอบผ้าขาวผืนนี้ให้เจ้าชดเชยความผิดที่ได้กระทำลงไป หวังว่าเจ้าจะรีบตามลูกชายของข้าไป!” “พวกท่านช่างเหมาะสมกันยิ่งนัก ชายโฉดหญิงชั่ว ขอให้สวรรค์สาปส่งพวกเจ้าอย่าให้ได้ตายดี!”

คำโปรย “ท่านแม่ทัพหยาง ท่านท้องกับใคร” “ข้าไม่รู้ ข้าเมา” เรื่องย่อ... ตระกูลหยางเข้ารับใช้กองทัพมาหลายชั่วอายุคน สตรีเพียงหนึ่งเดียวของกองทัพที่บรรดาเหล่านายทหารในสังกัด ของนาง ล้วนให้ความยำเกรงและเกรงอกเกรงใจนางไม่น้อย เพราะนางทั้งโหดเหี้ยม ทั้งเย็นชาไร้ความรู้สึก อีกทั้งยังไร้รักอีกด้วย ด้วยสีหน้าของนางที่ดูเหมือนว่าจะไม่คิดอะไร ดวงตานั้นดูว่างเปล่ายากจะคาดเดาได้ แต่แฝงไปด้วยไอสังหารขั้นรุนแรง แววตาของนางนั้นดูแข็งกร้าว ยามเมื่อศัตรูเข้ามารุกราน และหากทำให้นางรำคาญใจล่ะก็ เกรงว่าคนผู้นั้น ไม่อาจจะอยู่อย่างสงบสุข เพราะนางกัดไม่ปล่อย หากว่านางยังไม่พอใจ หยางหลิวชิง ท่านแม่ทัพ อายุของนางเป็นเพียงแค่ตัวเลขเท่านั้น ในวัยยี่สิบสี่ปี จู่ ๆ นางก็เกิดตั้งครรภ์ แต่...ใครเป็นพ่อของเด็กในท้องนางกันเล่า ระหว่าง ท่านกุนซือ เถียนหย่งสือ ท่านรองแม่ทัพ หวังอ้ายเทียน ท่านอ๋อง โจวจิ้นหยาง องค์ชายสาม โจวจิ้นคัง และยังมีทูตจากแคว้นฉู่ ไท่จื่อ ฉู่หยางเฉิน “ท่านแม่ทัพหยาง ท่านท้องกับใคร” เถียนหย่งสือ มองเห็นท้องของท่านแม่ทัพที่ใหญ่ผิดปกติ อีกทั้งยังอยากจะรู้จริง ๆ ว่าใครกันแน่คือบิดาที่แท้จริง “ข้าไม่รู้ ข้าเมา” สีหน้าของนางราวกับว่าไม่ใส่ใจ ว่าใครคือพ่อของลูกในท้องของนาง ดวงตานั้นหาได้ดูจะเจ็บปวดไม่ มีแต่ยินดีเปรมปรีดิ์ยิ่งนักตนเองได้ตั้งครรภ์สมใจอยาก ใครจะรู้เล่าว่าท่านแม่ทัพมีความคิดประหลาดอยากมีบุตร แต่ไม่อยากมีสามี นางเป็นทั้งบิดาและมารดาได้ ลูกของนางมีเพียงแค่นางเท่านั้นก็พอ ...ลูกข้า ใคร ห้าม ยุ่ง...

คำโปรย “พี่ชาย หากท่านไม่รักข้า ท่านจะย่ำยีข้าไปถึงไหน ข้าเจ็บ ข้าปวดใจท่านรู้หรือไม่ ข้าไม่ใช่เสี่ยวอวี้ของท่านนะ” ลู่ฟางหลิน ถูกพี่ชายที่เป็นญาติห่าง ๆ ย่ำยีเพียงเพราะเขามึนเมาอีกทั้งยังผิดหวังในรัก แต่นางรักเขาจากใจจริง ยามนางรักเขา และเขาคือ หวังอ้ายเทียน รองแม่ทัพ แต่เขากลับมองไม่เห็นคุณค่า มองเห็นเพียงแค่นางเป็นคนนอกสายตา หากแต่ยามนี้นางตัดใจจากเขาได้แล้ว แต่เหตุใดเขาต้องตามตอแยนางไม่เลิกรา หรือเพียงแค่นางท้องเท่านั้นนะรึ

คำโปรย ไป๋เหม่ยเจินตอบตกลงแต่งงานแทนพี่สาว ด้วยเพราะชายผู้นั้นเป็นแม่ทัพที่นางชมชอบ แม้เขาจะตามืดบอดนางก็ยินดี ไม่ว่าจะทำดีสักเท่าไหร่ พยายามสักแค่ไหน สุดท้ายนางก็เป็นเพียงแค่...คนไร้ค่า และยังถูกตราหน้าว่าภรรยาสวมรอยแทนพี่สาว สุดท้ายแล้วก็เป็น...คนที่...ถูกทิ้ง! เรื่องย่อ ภรรยาสวมรอยของท่านแม่ทัพ ระยะทางพิสูจน์กำลังม้า กาลเวลาพิสูจน์จิตใจคน ไป๋เหม่ยเจินตอบตกลงแต่งงานแทนพี่สาว ด้วยเพราะชายผู้นั้นเป็นแม่ทัพที่นางชมชอบ แม้เขาจะตามืดบอดนางก็ยินดี ไม่ว่าจะทำดีสักเท่าไหร่ พยายามสักแค่ไหน สุดท้ายนางก็เป็นเพียงแค่...คนไร้ค่า และยังถูกตราหน้าว่าภรรยาสวมรอยแทนพี่สาว สุดท้ายแล้วก็เป็น...คนที่...ถูกทิ้ง!

คำโปรย วันนี้ข้าไป๋ฟางหรง ขอหย่าขาดจากตระกูลจ้าว ด้วยความผิดอิจฉาริษยา อับอายต่อบรรพชนตระกูลจ้าว จึงขอหย่าร้างด้วยตนเอง หลังจากนี้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าวอีก เรื่องย่อ เพราะเป็นคู่หมั้นกับเขามาตั้งแต่เยาว์วัย นางมีเขาเป็นส่วนหนึ่งเสมอ ตลอดระยะเวลาที่นางกับเขาหมั้นหมายกัน สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคิดว่าทุกอย่างเป็นแผนของนางที่คิดจะจับเขาหลอกลวงกอบโกยผลประโยชน์ เมื่อถึงวันแต่งงาน เขาเข้าหอตามทำเนียม ยิ่งถูกยาปลุกกำหนัดเล่นงาน ก็ยิ่งคิดว่านางเป็นคนลงมือ สุดท้ายแล้ว หลังจากเข้าหอหลับนอนกับนาง รุ่งเช้าอีกวันก็เดินทางกลับไปยังชายแดนทันที เขาทอดทิ้งนางเอาไว้ในเมืองหลวง ระยะเวลาห้าปีมานี้ นางรอคอยให้เขากลับมาด้วยหัวใจอันมีรักอยู่เปี่ยมล้น สุดท้ายก่อนขึ้นเดือนเอ้อร์เยว่เข้าสู่ปีที่หก เขาเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมสตรีนางหนึ่ง เขาประกาศก้องออกมาว่า จะแต่งนางมาเป็นภรรยารอง ทำให้ไป๋ฟางหรงตัวแข็งทื่อราวกับถูกของแข็งกระแทกเข้าศีรษะอย่างจัง นางเห็นสามีตระกองกอดสตรีนางนั้นด้วยความอบอุ่นแววตาดูมีแต่ความรักใคร่เอื้อเอ็นดู เมื่อสายนั่นมองมาที่นาง มีแต่แววตาเย็นชาเยียบเย็นจนทำให้นางหนาวเหน็บสะท้านกาย จวนเจียนแทบจะล้มลงได้ทุกเมื่อแต่ก็ต้องฝืนยิ้มกลั้นน้ำตามิให้มันไหลออกมา ภายในอกนั้นปวดร้าวราวกับถูกหนามพิษทิ่มแทงทะลุทลวงเจียนตายอยู่รอมร่อ “สุดท้ายแล้วข้ากลายเป็นคนโง่ที่รักและยอมทุกอย่าง ต่อไปนี้ข้าควรจะหยุดเอาไว้ หยุดหัวใจเอาไว้เพียงเท่านี้ ข้าจะไม่ฝืนไม่รั้งเอาไว้อีกแล้ว”

คำโปรย เพราะความมึนเมาเป็นเหตุ ทำให้แม่ดาวร้ายดาวยั่วพลาดพลั้งเสียท่า จึงจำเป็นต้องจดทะเบียนภายใต้เงื่อนไขสัญญา แต่ทว่าเมื่อเธอกับเขาอยู่รวมบ้านกัน ทำไมคนเย็นชาไร้ใจ มันถึงได้หื่นได้ขนาดนี้นะ เรื่องย่อ สะดุดรักยัยนางร้าย ลู่เจียวอิง บังเอิญว่าเมาหนักไปจนทำให้เกิดเรื่องงามหน้าขึ้นมา แม่นางร้ายดาวยั่วข่าวเหม็นเน่าไปทั่ว จึงต้องจำใจจดทะเบียนกับผู้ชายที่เพิ่งนอนด้วยกัน จ้าวหยางเฉิน จำใจต้องจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงหน้าด้านคนหนึ่งเพราะคำสั่งของผู้นำตระกูล หากเขาขัดคำสั่งแน่นอนว่าผู้หญิงที่เขารักย่อมต้องเดือดร้อน โดยมีข้อตกลงระหว่างที่อยู่ด้วยกัน แต่แล้ว...เขากลับเป็นฝ่ายทำผิดสัญญาเสียเอง .............................................. “หยางเฉินคะ ฉันเรียกคุณแบบนี้ได้หรือเปล่า หากเปลี่ยนจากหยางเฉินเป็นที่รักได้ไหมคะ” “ก็ได้แล้วแต่คุณจะเรียก” เขากดยิ้มขึ้นเล็กน้อย แววตาเจ้าเล่ห์เหมือนหมาป่ากระหาย เขาเอื้อมมือดึงข้อมือเล็กของเธอ จนภรรยาคนสวยล้มลงมาใบหน้าแนบอก “ผมก็จะเรียกว่าที่รักเหมือนกันดีไหมครับ” เขากล่าวขึ้นมา ดวงตาของเขาช่างพราวระยับเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์แสนร้าย “แต่ว่าที่รักมีรางวัลให้ไหม ผมขอจูบอีกครั้งได้หรือเปล่าเป็นรางวัลไง” นิยายเรื่องนี้มาสองภาค ในเรื่องเดียวนะคะ

คำโปรย อ้ายซือฟงคือแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นหนาน เฝ้ารอคอยความรักมาเนิ่นนานแต่...เขากลับเป็นเพียงแค่...คนนอกสายตาเท่านั้น ยามเมื่อเกิดเหตุร้ายเพื่อปกป้องดวงใจอันเป็นที่รักยิ่งให้พ้นภัยจากอันตราย แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยินดี เรื่องย่อ ปรารถนา แค่...มีเจ้าเคียงคู่ อ้ายซือฟงคือแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นหนาน เฝ้ารอคอยความรักมาเนิ่นนานแต่...เขากลับเป็นเพียงแค่...คนนอกสายตาเท่านั้น ยามเมื่อเกิดเหตุร้ายเพื่อปกป้องดวงใจอันเป็นที่รักยิ่งให้พ้นภัยจากอันตราย แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยินดี หากมีสักวันหนึ่งนางเอ่ยถามขึ้นว่า มีสิ่งใดที่เขาปรารถนาในครั้งสุดท้ายของชีวิต เขาจะมอบรอยยิ้มที่ซุกซ่อนความขมขื่นแฝงไปด้วยเจ็บปวดรวดร้าวทุกข์ทรมานใจอย่างแสนสาหัส อีกทั้งความรู้สึกนั่นออกจะดูอ้างว้างโดดเดี่ยวและไร้ค่า เกินกว่าจะบรรยายออกมาหมด แต่เขาก็ยินดีจะกล่าวออกไปด้วยแววตาอันอ่อนโยนและมอบรอยยิ้มอบอุ่นทั้งหวานละมุนในครั้งสุดท้ายนี้ มอบให้นางอันเป็นที่รักยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด รู้ทั้งรู้ว่าคงจะไม่มีวันนั้น แต่เขาก็เพียงแค่สิ่งเดียวที่ปรารถนามาเนิ่นนาน นั่นก็คือ... ‘ข้าปรารถนา แค่...มีเจ้าเคียงคู่ ผูกเส้นผมจากสีดำของสองเรา จนกลายเป็นสีขาวไปด้วยกันจนแก่ชรา’

คำโปรย “อย่าเอามือสกปรกของท่านมาแตะต้องตัวข้านะ” “มือสกปรกของข้าก็ทำให้เจ้าถึงสวรรค์มาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน” “หยาบคายยิ่งนัก” “หยาบคายหรือ ถึงข้าชั่วช้าอย่างไรก็ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเจ้า อย่าคิดแม้แต่จะหย่าสามีเช่นข้าได้ ต่อให้เจ้าตายก็ย่อมเป็นผีตระกูลข้า”

คำโปรย “อินังสองแม่ลูกอสรพิษ วันนี้ข้าเพ่ยอิงไม่ตบพวกเจ้า อย่ามาเรียกข้าว่าคุณหนูรอง” ต้องตบให้คว่ำ ขย้ำให้คามือ คติพจน์สอนใจของเพ่ยอิงคนใหม่ เรื่องย่อ ลี่ถิงสาวยุคใหม่ ได้ปิ่นหยกล้ำค่ามาดูเล่นหนึ่งอัน แต่พอได้มาครอบครองก็มักฝันประหลาดจนกระทั่งวันหนึ่งความซวยของนางจึงได้เกิดขึ้น แถมยังดันบังเอิญ เข้าไปในร่างของคุณหนูผู้นั้น ไม่รู้จะบังเอิญอะไรนักหนา แถมมีหน้าตาเหมือนกันอีกต่างหาก มิหนำซ้ำ พ่อ แม่ ก็มีหน้าตาเหมือนกันอีกด้วย ยังไม่หมด ยังมีตัวเอกจะว่าตัวเอกก็ไม่ใช่ มันคือนางมารร้ายชัด ๆ อสรพิษสองแม่ลูกสารเลว ชั่วช้า ที่พ่วงมาร่วมด้วย คงจะเป็นกรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนกระมัง ทำให้ชาตินี้พ่อทิ้งแม่ไปอยู่กับเมียน้อยคนนั้น หรือไม่ก็เธอกลับชาติมาเกิดและย้อนกลับมาแก้แค้น ดี อย่างนั้น ลี่ถิงคนนี้ จะจัดการสองแม่ลูกนั้นเอง นางจะตบ จะถีบ จะล้างแค้นพวกมันให้ไม่ตายดี ให้รู้บ้างว่าอย่ามาแหย็ม กับเพ่ยอิง ต้องตบให้คว่ำ ขย้ำให้คามือ คติพจน์สอนใจของเพ่ยอิงคนใหม่

คำโปรย “จำเอาไว้ให้ดี เธอและฉันแต่งงานเพราะถูกบังคับดังนั้น เรื่องส่วนตัวของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายหรือออกความเห็น” “ค่ะฉันจะจำใส่ใจเอาไว้ อย่าหลงเสน่ห์ฉันก็แล้วกัน” เรื่องย่อ ธาม ธารา กิจขจรไพศาล อายุ 33 ประธานหนุ่มหล่อขวัญใจสาวน้อยสาวใหญ่ถูกจับแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก เรื่องแรกที่เขาไม่อยากให้เธอวุ่นวายคือเรื่องส่วนตัวของเขา มีน มีนา มั่นคง อายุ 23 สาวสวยสดใสพกพาความน่ารักจนใครต่อใครก็เอ่ยปากชม เธอเป็นสาวมาดมั่นเพราะเป็นแมวมองอันดับหนึ่งที่เฟ้นหา นางแบบและนายแบบมาโลดแล่นบนรันเวย์ แต่ความซวยจึงบังเกิด เผอิญว่าปู่ของเธอและเขาตกลงให้ สองบ้านนั้นดองกันทั้งคู่จึงต้องทำตามคำขอร้องของคนแก่ที่ป่วยเป็นโรคหัวใจ และคาดว่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน

คำโปรย “เพื่อลูกของข้า ข้าไม่หย่า” “ท่านฉีกมันทิ้ง พรุ่งนี้ข้าจะเขียนใหม่ หากท่านไม่หย่า ข้าจะหย่ากับท่านเสีย หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรข้าจะหย่ากับท่านให้ได้” เรื่องย่อ แม่ทัพโจวหย่งคัง จำใจแต่งงานกับสตรีที่มารดาหาให้ แต่ทว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว เลยจำใจแต่งกับนางเพื่อมิให้มารดาเสียใจ เมื่อมารดาจากไปเขาจึงได้ขอหย่ากับภรรยา เพื่อที่จะแต่งงานกับคนที่เขารัก หลิวอวี้เหยา จำใจจะต้องแต่งงานเพื่อตอบแทนท่านป้า นางป่วยเป็นโรครุมเร้าอาจจะอยู่ได้ไม่นาน เพื่อตอบแทนบุญคุณของท่านป้า นางจึงได้ตกลงแต่งงาน ภายใต้เงื่อนไขของเขา พอนางจะหย่าให้เขา แต่เขาก็ไม่อยากจะหย่า เพียงแค่นางท้องลูกของเขา เขาต้องการแค่ลูกมิได้ต้องการนางมีหรือนางจะยอม หัวเด็ดตีนขาดอย่างไร นางก็จะหย่ากับเขาให้ได้

ค่ำคืนเข้าหอที่มีค่ากว่าทองพันช่าง มันเทียบไม่ได้เลยกับบุรุษผู้หนึ่งที่มีใจรักมั่นในสตรีที่เขาหมายปอง แต่...เขาต้องแต่งงานกับสตรีที่เขาไม่ได้รัก มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ไม่ดีนัก แต่....นางจะทำหน้าที่นี้ให้ดี สำหรับนางแล้วที่ขึ้นชื่อว่า ภรรยา นางขอทำตามหน้าที่ของตนเองที่ได้รับมอบหมาย จากคำสอนสั่งของบิดา และมารดา ต้องดูแลสามีให้ดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ถึงเขาจะไร้ใจ แต่มิแน่ สักวันเขาอาจจะหันมามองสิ่งที่นางทำเพื่อเขาบ้าง หลิวมู่หลัน คือชื่อของนาง สตรีอ่อนหวาน เรียบร้อย พูดน้อย มันคือภาพลวงตาของนางทั้งสิ้น “หากไม่อยากตายเร็ว ท่านพี่โปรดอยู่เงียบ ๆ นะเจ้าคะ”

“ข้าขอถามท่านสักคำว่าท่านเคยรักข้าบ้างหรือไม่! หรือว่าแท้จริงแล้วท่านไม่เคยรักข้าเลย! เฟยเทียน! เจ้าตอบข้ามา! ท่านทำร้ายหัวใจของข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า สนุกพอหรือยัง! ข้าถามว่าท่านสนุกพอหรือยัง! หยางเฟยเทียน! ตอบข้ามาสิ! ตอบข้ามา!” เรื่องย่อ ฟางผิงอัน ถอดใจคิดจะถอนหมั้นกับคู่หมั้นของนาง ที่เขาเป็นแม่ทัพแห่งแดนเหนือ ความรักของนางกับเขามีสตรีนางหนึ่ง เข้ามาขวางกั้น อีกอย่างคู่หมั้นของนางดูเหมือนว่า เขารักสตรีนางนั้นมากกว่า นางจึงคิดถอนหมั้นกับเขา เพื่อรักษาหัวใจที่เจ็บปวดชอกช้ำนี้ แต่เหตุใดกัน เขาจึงกล้าล้อเล่นกับความรักของนางที่มีต่อเขา เบื้องหน้าเขาคือแม่ทัพหยางผู้ยิ่งใหญ่ เบื้องหลังเขาคือพ่อบ้านเฟย ชายหนุ่มที่แสนดี แคว้นโจว เปิดเสรีการค้าขายกับต่างชาติ ดังนั้นขนบธรรมเนียมจึงมิได้เคร่งครัด สตรีแต่งงานรับสามีเข้าจวนมิใช่เรื่องแปลกประหลาด สตรีแต่งงานมีสามีได้มากกว่าหนึ่งมิใช่สตรีมากราคะ บุรุษแต่งงานมีภรรยาได้หลายคน ดังนั้นสตรีเองก็ไม่แตกต่างกัน นั่นคือความเสมอภาค เท่าเทียมกัน

คำโปรย “เจ้ามันสตรีวิปลาส แต่งงานได้สี่วันกลับยื่นหนังสือหย่าให้ข้า” “ก็เพราะว่าข้ามีสามีแบบนี้อย่างไร จึงได้ขอหย่า หากไม่อยากตายเร็ว รีบลงนามในหนังสือหย่าเสีย!” เรื่องย่อ จ้าวกุ้ยหลิน แต่งงานวันแรก สามีไม่เข้าหอ วันที่สองเขาไม่มาพบหน้า วันที่สามเขาแต่งภรรยาเข้ามาอีกคน เป็นเช่นนี้แล้วจะให้นางทนได้อย่างไรกัน วันที่สี่นางเดินไปเรือนของเขา ยื่นหนังสือหย่าให้ทันทีทันใด “เจ้ามันสตรีวิปลาส แต่งงานได้สี่วันกลับยื่นหนังสือหย่าให้ข้า” “ก็เพราะว่าข้ามีสามีแบบนี้อย่างไร จึงได้ขอหย่า หากไม่อยากตายเร็ว รีบลงนามในหนังสือหย่าเสีย!”