เมื่อต้องกลายเป็นผู้ปกครองจำยอม รบกับเด็กในปกครองขี้อ้อน แมวแก่อย่างเขา จะทนนอนดมกลิ่นปลาย่างเนื้อหอมได้กี่วันกัน HOT+++ “คุณไท...” “เรียกว่าคุณสามีขา” เขาบอกเข้ม “ถ้ายังเรียกว่าคุณไทอีก ผมจะเหมาทุกซองทุกยี่ห้อที่มี ผมจะเบิ้ลจนกว่าคุณจะครางเรียกคุณสามีขาบนเตียง” “คุณไท” หญิงสาวบอกอย่างท้าทาย “จะเอาแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม” เขาบอกอย่างคาดโทษ พลิกตัวคล่อมตัวหญิงสาว ถอดเสื้อผ้าของตัวเองโยนลงไปข้างเตียง หญิงสาวลูบหน้าท้องของเขาอย่างหยอกยั่ว ไล้นิ้วมือจากหน้าอก เลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบ “เห็นไลฟ์สดออกกำลังกายอวดสาวๆ ซิกแพคหายไปไหนหมดแล้วคะ” “มันไหลลงไปแน่นตึงฟิตเปรี๊ยะอยู่ข้างล่าง ลองจับดูสิ” “อายุขนาดนี้ จะฟิตเปรี๊ยะอยู่ได้ทั้งคืนหรือเปล่าคะ” “ดูถูกอายุผม คอยดูแล้วกัน จะฟันยับทั้งคืนให้ครางไม่ออกเลย” เขาบอกพร้อมกับยกผ้าห่มคลุมตัว ซุกไซร้นัวเนียอยู่ใต้ผ้าห่ม ความแข็งขืนที่ดุนดันต้นขาบอกให้รู้ถึงความจริงจังของเขา “คุณไท พายยอมแล้วค่ะ” “คุณไทงั้นเหรอ” พายพิณยกสองมือโอบรัดต้นคอของเขา ยกคอขึ้นไปกระซิบข้างหู กระซิบเสียงหวาน “คุณสามีขา...คืนนี้ขอเบาๆ นะคะ ค่อยๆ ละเลียดชิมพายชิ้นนี้อย่างอ่อนโยนนะคะ” ลายไทยยิ้ม ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าหา แนบริมฝีปากคุณบนเรียวปากของเธอ จูบอ่อนโยน โหยหาผสานความรู้สึกเรียกร้อง หญิงสาวจบตอบด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน ทั้งคู่กอดรัดถ่ายทอดความรู้สึกโหยหา คิดถึงกันบนเตียงจนกระทั่งเกือบเช้า แต่ถึงอย่างนั้นลายไทยก็ไม่ยอมปล่อยมือ เขากกเธอไว้ในอ้อมกอดราวกลับกลัวว่าเธอจะหนีหายไป ลายพิณหลับในอ้อมกอดของเขาอย่างเป็นสุข

สำหรับปราบ...เขาก็แค่สนุก แต่กลับผูกพันจนอยากกักตัวเธอไว้ สำหรับแป้งฝุ่น เธอแค่รอให้ข้ามคืน แค่กลับเป็นพันธนาการรั้งเธอไว้ชั่วชีวิต Hot 1 “ดูเจ้าตัวซนสิ ตุงใหญ่แล้ว” เขาบอกเสียงกระสัน กดริมฝีปากร้อนครอบครองปลายยอดถัน ใช้แนวฟันงับเอาไว้เบาๆ หญิงสาวลุ้นระทึกไปกับสัมผัสของเขา หัวใจเต้นเร้าเหมือนกำลังจะหลุดออกนอกเบ้าอยู่หลายครั้ง ลมหายใจหอบถี่แต่ทว่าก็รอคอย “ปล่อยเจ้าตัวซนออกมาสิคะ เค้าคงอยากเล่นกับแป้ง” หญิงสาวกระซิบเบาๆ Drama **เจอแบบนี้ จะทำยังไงงงง** มือหนาควานหาร่างนุ่มที่นอนกอดแนบอกตามความเคยชิน เปลือกตาของเขายังปิดสนิท เมื่อคืนเขาเจอคู่ค้านัดดื่ม กว่าจะหลุดมาได้ก็เมามากจนไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาบ้านได้แบบไหน “แป้งฝุ่น” เขาควานหาตัวเธอ สลัดความหนักอึ้งในหัวออก เปิดเปลือกตาขึ้นมอง ภาพที่เห็นทำให้เขาสร่างเมาทันที นึกอยากเขกกบาลตัวเองสักล้านครั้ง เมาทีไรได้เรื่องทุกที “บ้าชิบ! ทำอะไรลงไปวะเนี่ยปราบ” สาวิตรีนอนก่ายอยู่บนหน้าอกของเขา เมื่อกวาดสายตามองรอบๆ ก็เห็นว่าที่นี่คือเพนเฮาส์ของเขาที่โรงแรม “สาวิตรี” โชคดีที่แป้งฝุ่นขอกลับไปค้างบ้านกับมารดา ทุกครั้งที่เขามีงานเลี้ยงกับลูกค้า เธอจะใช้โอกาสนี้ขอกลับไปนอนค้างที่บ้านเสมอ “ตื่นแล้วเหรอคะปราบ” เสียงหวานของสาวิตรีถามขึ้น “คุณทำแบบนี้ทำไม” “เมื่อคืนเรารื้อฟื้นความหลังกันสนุกมากนะคะ” สภาพของเขากับเธอเหมือนผ่านสมรภูมิรบมาอย่างหนักหน่วงเหมือนอย่างที่บอก แต่เขาจำได้แม่นว่าเมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรกับเธอแน่นอน แม้จะเมาขนาดไหนก็ตาม “ผมไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นแน่นอน คุณร่วมมือกับคุณพิเชษฐ์มอมเหล้าผมใช่มั้ย” เขาจำได้ว่าสาวิตรีคะยั้นคะยอให้เขาดื่มมากแค่ไหน เข้าขากับลูกค้าของเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ย สาวิตรีจุ๊ปาก “จุ๊ๆ...เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังนะคะ คุณก็รู้ว่าถ่านไฟเก่าที่เพิ่งหมดไฟไม่นาน มันติดใหม่ได้ง่ายแค่ไหน” “ตกลงกันได้หรือยังคะ” เสียงบุคคลที่ 3 ดังแทรกขึ้นมา นั่นทำให้ปราบเบิกตากว้าง รีบลนลานลุกขึ้นจากเตียงทั้งที่สวมเพียง บ็อกเซอร์ตัวเดียว “มันไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะแป้ง เมื่อคืนผมเมามาก”

“ดารกา” คือชื่อที่ผู้หญิงทั้งโลกต้องอิจฉา ประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบท่ามกลางสื่อมวลชน “อีก 88 วัน ฉันจะแต่งงาน” ให้ทุกคนตกตะลึง แต่พอถึงวันจริงๆ ทุกคนก็ยิ่งตะลึงหนักกับงานแต่งยิ่งใหญ่ระดับประเทศ สินสอดคือวังสุรีรัตน์มูลค่า 500 ล้าน “แต่คงจะไม่มีใครรู้ ว่าฉันต้องเซ็นรับหนี้สินของครอบครัวสามีที่กำลังจะถูกฟ้องล้มละลายเกือบพันล้านมาเป็นค่าสินสอดด้วย มิหนำซ้ำ... สามีของฉันก็คือเพลย์บอยตัวพ่อ เขาหิ้วดารานางแบบขึ้นเตียงทุกวันไม่ซ้ำหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ปล่อยให้เมียแต่งอย่างฉันได้อยู่อย่างสุขสบายบนเตียง” ...น่าอิจฉามั้ยล่ะ! ...ลองมาเป็นฉันดูสิ จะได้รู้รสชาติของความขมขื่น [เราจะไปอยู่เมืองนอกกัน 2 คนนะลูก แม่เหนื่อยเหลือเกิน] “หย่าให้ฉันเถอะค่ะ ฉันยอมแพ้ทุกอย่างแล้ว” “ตอนแรกอยากได้วังจนตัวสั่น ตอนนี้ไม่อยากได้แล้วเหรอ ฉันยังใช้เรือนร่างเมียพันล้านไม่คุ้มเลย” “ฉันจะคืนวังให้คุณ เพียงแค่คุณหย่า คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตที่คุณอยากเป็น”

มิรา กนกชนากาญจน์ ดีไชน์เนอร์ชื่อก้องโลกของห้องเสื้อแบรนด์ดังจากมิลาน อดีตทายาทมหาเศรษฐีคนเดียวของเจ้าสัวปราณ ปู่เล็กที่เป็นญาติคนเดียวที่หลงเหลือของเธอ หากครั้งนี้เธอถูกยื่นคำขาดว่าจะยกทุกอย่างให้ปถวีกับหลานสาวฝาแฝดนอกไส้ ทำให้หญิงสาวไม่รีบแจ้นกลับมา จำต้องพับเก็บความโกรธและทิฐิมานะเอาไว้ กลับมาทวงคืนมรดกหลายพันล้าน เธอจะไม่ยอมให้ไอ้บ้านนอกนั่นฮุบสมบัติที่เป็นของเธอไปอย่างเด็ดขาด ไม่แม้แต่จะยอมให้สักเศษเสียวกระเด็นไปถึงทายาทนอกสายเลือดอย่างเขา เหมืองปราณปุรา อดีตของบ่อพลอยใหญ่ที่สุดของเมืองกาญจน์ที่ล่มสลายลง ถูกกลับมารื้อพื้นขึ้นมาอีกครั้งจากน้ำมือของ “ปถวี” เขาพลิกพื้นผืนดินที่ปล่อยทิ้งร้างมานานให้กลายเป็นฟาร์มปศุสัตว์ครบวงจร ขยายไร่จากสองพันไร่ให้เป็นห้าพันไร่ภายในระยะเวลาเจ็ดปี ............................................................................................................................ “ไม่แต่งก็ได้...แต่สมบัติจะถูกแบ่งตามพินัยกรรม” “ไม่ได้! หนูไม่ยอมให้สมบัติไปตกอยู่ในมือปลิงเปลือกทองอย่างหมอนั่นเด็ดขาด” “งั้นแกก็ต้องแต่ง ปู่ให้เลือกว่าจะจดทะเบียนเงียบๆ หรือ จัดพิธีใหญ่โตที่สุดแต่ไม่ต้องจดทะเบียน” ดีไซเนอร์อย่างเธอจะเลือกอย่างไหนกัน ................................................................................................................................ “อย่ามาก้าวร้าวกับอานะมิรา พูดจาอย่างนี้ไม่น่ารักเลยรู้มั้ย” “อย่ามาเรียกตัวเองว่าอา” “งั้นถ้าใช้สิทธิ์ความเป็นสามี มิราคงไม่ปฏิเสธ ถ้าสามีจะเข้าหอกับเมีย” ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปหาหญิงสาวทีละนิด “อย่านะคะอาดิน” หญิงสาวรีบบอกเสียงสั่น เอียงหน้าหลบสายตาคมกริบของเขา ยกมือขึ้นดันหน้าอกชายชายหนุ่มเอาไว้ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อเห็นความอายบนดวงหน้าของเธอ ผู้หญิงพยศแสนร้ายที่เขาโดนคำสั่งให้ปราบ

วิวาห์จัดฉาก เธอบังอาจจับเขามาแต่งงานหลอกๆ แต่เขาเกิดอยากจับเธอมาเป็นภรรยาจริงๆ ป่านฝัน เจ้าสาววิวาห์ล่มจำต้องจับเขามาแต่งงานหลอกๆ เพื่อแก้หน้าให้ แต่เจ้าบ่าวจัดฉากกลับทำเกินหน้าที่ เขาทั้งกอด ทั้งจับ ทั้งจูบ จนหัวใจแข็งกระด้างของเธออ่อนไหวไปกับเขาหลายต่อหลายครั้ง ทวิช ทายาทคนเล็กของบริษัทซอฟต์แวร์ยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย เขาต้องตกกระไดพลอยโจนร่วมเล่นละครจัดฉากป่านฝันเป็นผู้กำกับ ทว่าคนเจ้าเล่ห์ก็ตีบทกระจาย ขยันหากำไรจากเรือนกายภรรยาสาวบ่อยครั้ง จากตอดเล็กตอดน้อย ปะทะคารม หยอกเย้ากระเซ้าแหย่ รู้ตัวอีกครั้งหัวใจของเขาก็ไปอยู่อุ้งมือของแม่สาวขี้วีนเสียแล้ว แลกกับตำแหน่งภรรยาพฤตินัยและนิตินัยที่เป็นของเขาเช่นกัน “ปล่อยป่านนะ!” “เรื่องอะไรจะปล่อย...มันก็ไม่ผิดกติกานะ วันนี้คุณมานอนนอกห้องกับผมเอง” “คนเจ้าเล่ห์! ใครบอกว่าป่านจะออกมานอนข้างนอกกับคุณ” “บอกอยู่นี่ไง หรือว่าจะเถียง...คุณออกมาหาผมเอง ขึ้นชื่อว่าผู้ชายเจ้าเล่ห์กันทุกคนแหละครับทูนหัว ออกมาแล้วก็อย่าหวังเลยว่าจะได้กลับเข้าไปในห้องอีก” “ถ้าคุณไม่ปล่อย ป่านโกรธคุณจริงๆ ด้วย” หญิงสาวบอกเสียงดุ แต่คนเจ้าเล่ห์กลับยิ่งรัดตัวหญิงสาวแน่นขึ้น “คืนนี้ขอแค่ได้นอนกอดเมีย พรุ่งนี้ผมยอมรับโทษทุกอย่าง” คนเจ้าเล่ห์บอกเสียงอ้อน ทอดสายตาหวานซึ้ง ขณะที่ปลายจมูกโด่งยังคลอเคลียอยู่ข้างแก้มนุ่มไม่ยอมห่าง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนิ่งเขาก็ยิ่งรุกหนัก กดริมฝีปากบนเรียวปากนุ่มดูดชิมความหวานอีกครั้ง ทว่าคราวนี้ความเร่าร้อนเพิ่มพูนจนคนใต้ร่างไม่อาจต้านทานความเรียกร้องไหว ...ป่านฝันไม่เคยชนะลูกอ้อนของเขาได้สักที

“ฉันจะไม่มีวันหลงรักผู้ชายอย่างคุณเด็ดขาด...จำเอาไว้” “แต่ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้ คุณไม่ต้องจำเพราะผมจะย้ำทุกวัน” เมื่อชะตาเล่นตลกกับหัวใจที่บอบซ้ำของ “เพลินวาน” เธอต้องทิ้งความฝันหอบหิ้วหัวใจที่แตกร้าวบินถลากลับมาซบแผ่นดินเกิด และเขาก็ก้าวเข้ามาปั่นป่วนหัวใจจนเธอตั้งแต่ออกนอกประเทศ “ภูริช” ผู้ชายกวนประสาทสุดแสนจุ้นจ้านและลูกค้าสุดเรื่องมาก เพลินวานไม่คาดฝันว่าคนที่เธอเกลียดจะมาเป็นนายของเธอ แค่นั้นยังไม่พอ...โชคชะตายังเล่นตลกไม่จบสิ้น เมื่อเธอตื่นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับเขาในสภาพเปลือยเปล่า เขากลายเป็นสามีสุดบังเอิญของเธอชั่วข้ามคืน เรื่องราวอลวนปั่นป่วนเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ความแข็งแรงของหัวใจ จะต้านทานความปั่นป่วน ซาบซ่าน น่ารักน่าหยิก แต่ทว่าแฝงด้วยความอบอุ่นของเขาได้นานเท่าไหร่กัน “ถ้าคุณคิดว่าการแต่งงานจะทำให้ผมยอมคุณทุกอย่าง คุณคิดผิด” “หมายความว่ายังไง” เพลินวานเงยหน้าถามทันที “เมีย...เขาทำหน้าที่อะไรบ้างล่ะ”

สำหรับปาจรีย์มันคือหน้าที่... แต่สำหรับโดนัลด์ เลิฟ กฏก็ต้องเป็นกฎ คำสั่งคือประกาศิต ฉันไล่เธอออก คำสั่งสายฟ้าฟาดที่ปาจรีย์จะไม่มีวันยอมรับเด็ดขาด ผิดด้วยหรือ...หากฉันจะรักเขา ไม่ผิด...หากว่าเธอไม่ใช่เมียของฉัน โดนัลด์ เลิฟ ผู้ชายที่ถูกขนานนามว่าเป็นมาเฟียแห่งวงการกีฬา สายตาแหลมคมกับการตัดสินใจที่เฉียบขาด บวกกับภาพลักษณ์ที่ดีเยี่ยมทำให้เขาสามารถโดดเด่นอยู่ ในวงการนี้ได้ยาวนานต่อเนื่อง ไม่เพียงแค่สมรภูมิกีฬาที่เขาเป็นเบอร์หนึ่ง หากสมรภูมิรักเขาก็โด่งดังในเรื่องการผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่าทิชชู ไม่เคยจริงจัง ไม่เคยผูกมัดตัวเองกับใคร หากแต่เขาไม่เคยเอาเปรียบผู้หญิงคนไหน พวกหล่อนยินดีรับข้อเสนอที่เขาหยิบยื่นให้ และจบกันไปด้วยดีทุกรายหลังก้าวลงจากเตียง แต่กับเธอ...เดียร์ ปาจรีย์ พนักงานสาวในสโมสร สาวพรหมจรรย์คนแรกที่ไม่ยีหระกับความสูญเสีย ผู้หญิงที่ไม่ต้องการอะไรจากเขานอกเสียจากได้งานของเธอคืน เขากลับอยากผูกมัดเธอเอาไว้ทั้งหัวใจ “เผด็จการ! คุณไม่คิดจะถามฉันบ้างเลยหรือไง” “ในฐานะที่เธอยังเป็นเลขาฯ ฉันอยู่ เธอก็ยังต้องติดตามเจ้านายไปทุกที่ แต่ในฐานะเมีย สามีอยู่ไหนเมียก็ต้องอยู่นั่น และในฐานะแม่เธอก็ไม่มีสิทธิ์พรากลูกกับพ่อไม่ให้เจอหน้ากันได้ เข้าใจหรือยังมายเดียร์” “ใครบอกว่าฉันเป็นที่รักของคุณ” “ฉันแต่งตั้งเอง และอย่าคิดว่าใครจะได้ตำแหน่งนี้ไปครอบครองต่อจากฉัน” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับก้มลงหอมแก้มหญิงสาวในจังหวะที่เธอเผลอ “คุณ!” หญิงสาวจิกตามองดุ ชายหนุ่มโน้มตัวไปกดจมูกย้ำลงบนพวงแก้มอีกครั้งอย่างหนักหน่วง “หอมแก้มเมียผิดตรงไหน” จอมเผด็จการยื่นหน้าทะเล้นตอบกลับ

ทางเลือกที่แตกต่าง บนกรอบของคำว่า "พรหมจรรย์" เมื่อเธอ...เลือกที่จะอยู่โดยไม่มีเขา แต่เขา...เลือกที่จะใช้กลลวงเพื่อให้เธออยู่ แรงแค้น กับ ความรัก...ที่ต้องหลอกล่อด้วยกลลวง "กลลวงพรหมจารี" กลลวงพรหมจารี...เส้นพรหมจรรย์ที่หญิงสาวทุกคนหวงแหน แต่เธอกลับต้องสูญเสียมันไปเพียงข้ามคืน... เมื่อตื่นมาเจอสภาพตัวเองเธอก็มั่นใจเกินร้อย เขาคือคนที่พรากเยื่อพรหมจารีจากเธอไปอย่างไม่ใยดี ไม่ต้องมีเหตุผล ไม่ต้องมีคำอธิบาย... ปมเหตุของเรื่องราวมากมายที่ต้องหาทางออก...เพราะอะไร...เพราะใคร... เธอ...เลือกที่จะไม่ปริปากบอกใครและอยู่โดยไม่ต้องให้ใครรับผิดชอบ แต่เขา...เลือกที่จะรับผิดชอบโดยที่ไม่ได้ทำ เพราะเรื่องราวกลับไม่ได้มีแค่เธอกับเขา หากทั้งหมดถูกวางแผนอย่างรัดกุมเกี่ยวโยงไปถึงธุรกิจหลายพันล้านที่เขาเพิ่งนั่งแท่นบริหาร เมื่อจำนนด้วยเหตุผลและจำต้องแต่งงานกับเขา เธอกลับแพ้กลลวงที่เป็นดั่งหลุมพรางล่อเยื่อ พรหมจารีที่เธอคิดว่าสูญเสียกลับอยู่ครบ แต่ถูกตลบหลังหลอกล่อจากพรานหนุ่มจนดิ้นไม่หลุด

เธอคือเหยื่อแค้น ผู้หญิงที่ต้องฝึนทนกับอารมณ์ร้ายๆ ของเขา วาจาเชือดเฉือนที่คอยกรีดแทงหัวใจใช้เจ็บซำ้ “ร่างกายที่ไร้หัวใจ...เปรียบดั่งต้นไม่ไร้หยาดฝน” “ความเกลียด กับ ความแค้น” หลอมใจผู้ชายสุขุมเยือกเย็นให้กลายเป็นผู้ชายปากร้ายไร้เหตุผล เพียงเพราะเธอก้าวเข้ามาทว่าเหยื่อแค้นกลับยั้งความสุข คนทุกข์กับเป็นคนเริ่มก่อ เมื่อความเกลียดได้แปรเปลี่ยนเป็นความรักอย่างไม่รู้ตัว ............................................................................................................ “แล้วนี่อย่าบอกนะ...ว่าทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้ว” “ใช่” ทุกคนตอบพร้อมกัน “ถ้าอย่างนั้นก็วิวาห์เหาะมันเลยก็แล้วกัน วางแผนดีนัก...” พ่อเลี้ยงหนุ่มรวบร่างบางเข้าในวงแขนแกร่งแล้วช้อนร่างบางกระชับอ้อมแขนอุ้มปารวีขึ้น แล้วเดินขึ้นบันไดไปบนบ้านทันที แต่ก็ไม่วายตะโกนมาลงสั่งน้องสาว “ยัยรษา! สั่งทุกคนห้ามรบกวนพี่จนกว่าจะเช้า... แล้วก็...พรุ่งนี้เช้าเชิญนายอำเภอกับเตรียมชุดธูปเทียนแพขอขมาให้พี่ด้วย คืนนี้พี่จะโกนหนวดให้เกลี้ยง แล้วจะทดลองงานตำแหน่งแม่เลี้ยงไร่ปกรักด้วยเลย ทุกคนปาร์ตี้กันให้สนุก...แต่ขอย้ำ ว่าห้ามรบกวนเด็ดขาด...” เสียงกองเชียร์ส่งเสียงเชียร์กันอย่างครื้นเครง ปารวีอายหน้าแดงแทบจะแทรกหน้าเข้าไปในแผงอกแกร่ง หยิกหมับเข้าที่หน้าอกกำยำอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ย!” เสียงร้องของพ่อเสียงหนุ่มยิ่งสร้างความสนุกครื้นเครงให้กองเชียร์มากขึ้น และยังส่งเสียงแข่งกันอย่างสนุกสนาน “เต็มที่เลยพี่รวี...รษาเชียร์สุดใจขาดดิ้น...มีพี่ชายซื่อบื้ออย่างนี้...น้องเพลีย!” “แม่เลี้ยงรวี เราเชียร์เธออยู่นะ...จัดหนัก อย่าให้มันกล้าหือ มีหน้ากลับมาทำโง่ได้อีกนะ” ก้องหล้าร้องเพลงเย้า ส่งเสียงเชียร์ปารวี “รวี...พี่ขอโทษนะ คราวนี้พี่เข้าข้างพ่อเลี้ยงว่ะ เล่นตัวอยู่ได้ น่าหมั่นไส้ กำราบให้หนักเลยนะพ่อเลี้ยง อย่าให้มันได้หนีไปไหนอีก” ปรินทร์ร่วมสนุก “ตายละ...ไม่รู้ใครจะแย่กว่าใคร...สู้ๆ นะคะคุณรวี อย่าได้ให้เผยอหน้าขึ้นมาต่อกรกับเราได้” มัดไหมเอาบ้าง “อย่าให้เสียชื่อนะพ่อเลี้ยง...” นนท์ปวิธนึกสนุกตามร้องบอกไปบ้าง ทั้งที่ตัวเองก็หงอยังกับอะไรดี “คุณธามส์...มุกยินดีกับคุณด้วยนะ แต่ถ้าให้ดีคุณยอมคุณรวีไปเถอะ...เค้าว่ากลัวเมียแล้วจะได้ดี” “ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรครับทุกคน พรุ่งนี้ถ้ายังไม่ออกจากห้องก็ขอไข่ลวกสี่ฟอง อยากรู้ว่าใครจะกำราบใครต้องติดตามต่อในวันพรุ่งนี้”

“รอยจูบ” ที่เธอมอบให้เขาเพราะความสะใจ แต่มันกลับกลายเป็นพันธนาการให้เธอดิ้นไม่หลุด เพลย์บอยร้ายอย่างเขาจะไม่ยอมให้ใครจูบฟรี! ฮาริส ผู้ชายแหกกฎทุกอย่างของครอบครัว เขาคือเพลย์บอยตัวพ่อที่สร้างข่าวฉาวให้ตระกูลไม่เว้นแต่ละวัน สิ่งเดียวที่เขามีดีคือ มันสมองอันชาญฉลาด วัดได้จากดีกรีดอกเตอร์สาขาการบริหารการเงินจากอเมริกา แพรนรี สาวนักเรียนทุนปริญญาเอกมหาวิทยาลัยดังในเมืองซูริกปีสุดท้าย เธอเกลียดความเจ้าชู้ที่สุด รักนวลสงวนตัวที่หนึ่ง จนวันที่เธอจับได้ว่าคู่หมั้นทรยศ เธอคิดจะเอาคืนให้เจ็บแสบ หญิงสาวเดินหน้าเข้าหาผู้ชายคนนั้นและจูบเขาต่อหน้าความตะลึงงันของทุกคน รอยจูบที่เธอมอบให้เขาเพียงเพื่อความสะใจ กลับเป็นพันธนาการรักให้เธอดิ้นไม่หลุด แพรนรีก็ถอนริมฝีปากอิ่มของตัวเองออก ยืดตัวกระซิบข้างหูชายหนุ่มขอบคุณเขาเบาๆ “ขอบคุณสำหรับจูบนี้ของคุณ ฉันให้คะแนนสามเต็มสิบ มันไม่ถึงกับห่วยมากมาย”

เมื่อต้องมานอนอยู่บนเตียงนายหัวหนุ่มและถูกเจ้าของเตียงยัดเยียดตำแหน่งเมียบรรณาการอย่างไม่ทันตั้งตัว แรกเริ่มจำยอม...ก่อเกิดรัก...แต่ตัวจริงกลับมาทวงคืน ที่สุดเธอต้องเลือก...ระหว่าง “กตัญญู” กับ “หัวใจ” นายหัวกริน เทวารักษ์ สมิธ(Smith) ผู้ชายที่เกลียดผู้หญิงในสังคมเมือง แต่เขากลับต้องตกกระไดรับเมียบรรณาการที่มารดาส่งมาให้จากกรุงเทพอย่างไม่ทันตั้งตัว สาวแรกแย้มที่สามารถแย้มหัวใจด้านชาให้กลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง พลอยขวัญ เพียงเกตุ สาวสวยลูกกำพร้าที่ถูกกดทับด้วยหน้าที่คนรับใช้ แต่มีโอกาสได้เรียนจบปริญญาตรีแต่เธอก็ถูกศยามลกดขี่และล้ำเลิกบุญคุณตลอดเวลา จนเกิดจับพลัดจับพลูได้เดินแบบเฉิดฉายบนแคทวอร์ก สาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด เมื่อพลอยขวัญต้องมานอนอยู่บนเตียงนายหัวหนุ่มเมืองใต้ และถูกเจ้าของเตียงยัดเยียดตำแหน่งเมียบรรณาการอย่างไม่ทันตั้งตัว แรกเริ่มจำยอม...ผ่านมารัก...ตัวจริงกลับมาทวงคืน และเธอต้องเลือก...ระหว่าง “กตัญญู” กับ “หัวใจ” “มือสั่นเชียว...กลัวหรือ” ชายหนุ่มครางเสียงพร่า มอบจุมพิตอบอุ่นปลอบโยน “มันจะไม่เสร็จ” “ให้อย่างอื่นเสร็จก่อนก็ได้” ชายหนุ่มแกล้งครางเสียงกระเส่า พูดสองแง่ให้อีกคนอายเล่น “อะไร” หญิงสาวถามกลับทันควัน “คุณอยากให้อะไรเสร็จล่ะยาหยี...ทูนหัวของผม” “อย่ามาทะลึ่งนะคุณ ฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยนะ” “ไม่เล่น...เอาจริง จับดูสิ!” ชายหนุ่มบอกเสียงโหย คว้ามือหญิงสาวกดลง สิ่งที่สัมผัสไม่ทันตั้งตัวทำให้คนไม่เคยร้องออกมาเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถอดกางเกงออกเป็นชีเปลือยตั้งแต่ตอนไหน “กรี๊....” เสียงกรี๊ดถูกปิดด้วยริมฝีปากเร็วรี่ทันการ ก่อนที่ใครในบ้านจะแห่มาตามเสียงตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง “ขอผมนะ” ชายหนุ่มครางงึมงำลอดไรฟันออกมา

เธอ...แค่จูบ แต่อีกคน...กลับไม่หยุดแค่นั้น เธอ...แค่จดทะเบียนเพื่องาน แต่อีกคน...กลับต้องการใช้ทะเบียนสมรสมัดเธอไว้ โปรย... นายหัวปัณณ์ ปัณณธร หัวใจถูกปิดตายมาหลายปี จนกระทั่งถูกโปรดิวเซอร์สาวสวยปล้นจูบกลางงานแถลงข่าวงานหนึ่ง เธอยังประกาศต่อหน้าสื่ออย่างไม่อายปากว่ากำลังคบหาดูใจกับเขาและกำลังจะแต่งงานกัน ชายหนุ่มตกหลุมพรางเกมร้ายของแม่จอมป่วนจนกลายเป็นสามีในทะเบียนของเธออย่างไม่คาดฝัน แต่ไม่นานแม่สาวไซส์มินิสั่นคลอนหัวใจของเขาให้ไหวยวบลง เขาจะแก้เผ็ดความร้ายกาจของเธอได้อย่างไร ในเมื่อตกหลุมรักเธอไปเต็มเปา “ฮึม! ในเมื่อเธอต้องการเป็นเมียฉัน ฉันจะจัดให้อย่างสาสม” ต้องรัก เตชะการุณ โปรดิวเซอร์สารายการท่องเที่ยวและอาหาร เธอหลงเหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งปีกับความฝันสูงสุดในการทำรายการที่มีเรตติ้งสูงที่สุด เพื่อปิดฉากความฝันสวยหรูก่อนอำลาวงการสื่อและกลับไปทำหน้าที่หลานกตัญญู กลับเข้าไปบริหารธุรกิจของครอบครัว “ชิส์! ในเมื่อคำว่าต้องได้คือทางเลือกเดียว ฉันก็ต้องงัดทุกกลเม็ดเพื่อที่จะได้มา แม้กระทั่งปล้นจูบ หลอกล่อ วางแผน หรือแต่งงาน” ......................................................................................... “สามีในทะเบียน หอมวันละร้อยครั้งก็ไม่ผิด” ชายหนุ่มยิ้มยั่ว หอมโชว์อีกครั้ง “นายหัวปัณณ์!” เสียงของต้องรักเข้มขึ้นกว่าเดิม “ไหนลองเรียกว่าสามีขาซิ เผื่อว่าเสียงจะหวานขึ้น เรียกเสียงเข้มแบบนี้ไม่ค่อยรื่นหูเลย” ชายหนุ่มแกล้งเย้า ...................................................................................................... “เราลองมีกันมั้ย!” ชายหนุ่มถามเย้าหยอก “บ้า! อยู่ๆ ไม่ใช่จะท้องขึ้นมาได้เลยสักหน่อย” หญิงสาวบอกค้อนๆ “ฉันรู้ว่าก่อนมีลูกต้องทำอย่างไรบ้าง อายุปูนนี้ไม่ต้องให้สอนหรอก คุณพ่อพร้อม! คุณลูกที่อยู่ในตัวคุณพ่อก็พร้อม ว่าแต่คุณแม่พร้อมหรือยัง” ชายหนุ่มยังแกล้งหญิงสาวต่อ ยักคิ้วข้างเดียวมองใบหน้าระเรื่อของเธอเธอด้วยแววตาวิบวับเจ้าเล่ห์

“หัวใจกับหน้าที่” จะทำอย่างไรเล่า เมื่อ สามีนิตินัย กับ สามีพฤตินัย เป็นคนละคนกัน การกลับมาเมืองไทยอีกครั้งของพชร ในนาม “แพทริก เรย์ดอน” สัมผัสแรกที่เขาได้เห็นภาพของเธอในชุดเจ้าสาวหลังซุ้มดอกลิลลี่สีขาวผ่านจอแอลซีดีในสนามบิน เขาก็หลุดประโยคแรกออกมาเสียงกร้าว “ตามหาผู้หญิงในจอให้เจอภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง” ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น... แพทริกโยนตำแหน่งที่แสนโหดร้ายให้ “ตะวันวาด” อย่างไม่ปรานี ไร้ร่องรอยซึ่งความรักของผู้ชายคนเดียวที่เธอเฝ้ารออย่างมีความหวัง แต่เขาเลือกที่จะกลับมาในวันที่โอกาสหมดลง และเธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น “กินยาพวกนี้ซะด้วย” “ยาอะไร” “ยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน! ถ้ามีลูกขึ้นมาจริงๆ จะได้ไม่สับสนว่าใครเป็นพ่อกันแน่” คำพูดที่ออกจากปากของเขาทำให้ตะวันวาดอึ้งอีกครั้ง เชิดหน้าตอบอย่างท้าทาย “ถ้าคุณเชื่อว่าฉันท้องก่อนแต่งจริงๆ คนที่มีความรู้ระดับดอกเตอร์อย่างคุณคงจะเคยเรียนมาบ้าง ถ้าไข่ได้รับการปฏิสนธิและฝังตัวในผนังมดลูกแล้ว มันจะไม่มีสเปิร์มตัวใดผ่านเข้าไปได้อีก ฉะนั้นก็ไม่ต้องห่วงว่าตัวอ่อนในตัวคุณจะติดท้องผู้หญิงอย่างฉันมา แล้วฉันก็คิดว่ายาพวกนี้คงไม่มีประโยชน์”

ผู้ชายปากร้าย... “หน้าอกเธอเท่าไรนะ” คำถามลอยๆ ที่หลุดออกมาจากปากเขาทำเอาคนถูกถามหน้าแดง ทั้งโมโหทั้งอาย แม้เธอจะได้รับการขนานนามในโลกธุรกิจว่าเป็น ผู้หญิงทึนทึกจอมเขี้ยว แต่ลลินไม่เคยเอามาเป็นอารมณ์ เพราะมันคือความจริงที่เธอต้องทำตัวให้แข็งแกร่งเพื่อดูแลกิจการ แทนบิดาผู้เป็นอัมพาตตามลำพังมานานกว่าสิบปี และเธอก็มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่... มีความสุขกับ การทำงานหนักเพื่อสร้างอนาคตให้ตัวเอง มีความสุขที่ได้เป็นเจ้านายที่ดีของบรรดาลูกจ้าง และเหนือกว่า สิ่งอื่นใด เธอมีความสุขกับการที่ไม่ต้องมีผู้ชายคนไหนมาสั่งให้ทำอะไรที่เธอไม่ปรารถนา แต่เมื่อลลินบังเอิญเป็นต้นเหตุทำให้ อลัน ริชาร์ด นักธุรกิจจอมยียวนผู้เป็นแขกคนสำคัญ ของลูกค้ารายใหญ่ต้องประสบอุบัติเหตุจนแขนหัก ชีวิตที่เคยคิดว่าแสนจะมีความสุขของเธอก็ต้อง พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือแทบทันที โดยเฉพาะเมื่อเจ้าของมวลกล้ามเนื้อหนั่นแน่นสุดเซ็กซี่และ ดวงตาสีเขียวมรกตอันทรงเสน่ห์ลั่นคำประกาศิตว่าเธอจะต้องรับผิดชอบด้วยการคอยอยู่ดูแลเขาแบบ สองต่อสองตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แน่นอนว่าอลันจะใช้โอกาสนี้ทำตัวเป็นแขกบ้านแขกเมืองให้เธอต้อนรับขับสู้เขา อย่างล้ำลึก เร่าร้อน ฉ่ำหวานที่สุด จนกระทั่งเขาค้นพบว่าภาพลักษณ์สาวทึนทึกอัน ไร้เสน่ห์ของเธอซ่อนความสวยงามล้ำเลิศน่ากินไปทั้งตัว และนั่นเองที่เขาจะทำให้ลลินได้รู้ว่าแม้ การแต่งงานจะเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการ แต่หญิงสาวไม่มีวันหลีกเลี่ยงการตกหลุมรัก ผู้ชายรูปหล่อ จอมกวนอย่างเขาได้ “ผมอยากเข้าห้องน้ำ” “ก็เชิญสิคะ” “ผมมือเจ็บ จะรูดซิปเองได้ไง” านใหม่ของเธอที่เกิดขึ้นหลังมื้ออาหารก็ทำเอาคนรับคำสั่งถึงกับช็อกตาค้าง กลืนน้ำลายฝืดเหนียวลงคอ “มืออีกข้างของคุณก็ว่าง” “แต่ผมทำเองไม่ได้ ผมต้องการให้คุณช่วย” คำพูดสองแง่สองง่ามของเขาทำให้คนฟังหน้าแดง Praise for the novel of Rarisa: “ถ้าต้องคอยดูคนป่วย ที่เอาแต่จ้องจะหื่นและปากว่ามือถึงอย่างอลัน คุณจะหลอมละลายไปกับอาการวาบหวิวหรือจะแข็งขืน ฝืนอารมณ์ตัวเองดีคะ”

“ถ้าเก่งเรื่องพยาบาล ก็ช่วยพยาบาลให้บางส่วนในร่างกายฉันที่กำลังตื่นตัว สงบลงด้วยก็แล้วกัน หวังว่าคงจะไม่แค่ปากดีนะ” จำต้องยอมรับข้อเสนองานใหม่... เพื่อนำรายได้มาสะสางหนี้สินของครอบครัว แต่เมื่ออดีตพยาบาลสาวเดินทางมาถึงสหรัฐอเมริกา เธอกลับพบว่างานของเธอ คือการดูแล... คาร์ดิโก้ นอร์ตัน เพลย์บอยหนุ่มผู้บริหารสายการบินยักษ์ใหญ่ ผู้ไม่คิดจะสูญเสียสถานภาพความโสดให้กับผู้หญิงคนใดทั้งสิ้น กฎเหล็กของคาร์ดิโก้ คือ...เขาจะไม่มีวันพาผู้หญิงไทยขึ้นเตียงเด็ดขาด เมื่อเขาพบว่าพยาบาลสาวไทยที่มารดาของเขาหามาดูแลอาการป่วย แท้จริงมีหน้าที่แอบแฝงคือคอยกีดกันและเก็บกวาดบรรดาคู่นอนชั่วคราวของเขาไปจนหมดสิ้น เขาก็ยิ่งโกรธ มีหรือ...เสือร้ายอย่างเขาจะยอมโดนลบคม เนื้อนุ่มๆ หวานๆ อยู่ตรงหน้า เสืออย่างเขาต้องขย้ำเท่านั้น คาร์ดิโก้จำต้องปรับเปลี่ยนแผน หันมากินอดีตพยาบาลคนสวย โดยไม่รู้สักนิดว่าผู้หญิงคนนั้นก็ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ที่มารดาของเขาตั้งใจหามาให้ตั้งแต่แรก สุดท้ายเขาก็ต้องจมดิ่งไปกับกฎเหล็กและแรงพิศวาสของตัวเองอย่างถอนตัวไม่ขึ้น “จะหนียังไงก็คงไม่รอดหรอกสาวน้อย ตอนนี้ เวลานี้ เธอต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว” หญิงสาวเงยหน้ามองเจ้านายหนุ่มอย่างตื่นตระหนก ค่าจ้างสูงลิ่วที่เธอได้รับเหมารวมกับทุกการบริการเช่นนี้เลยหรืออย่างไร

เมื่อมาเฟียโดนหยาม ปฏิบัติการป่วนจึงเริ่มขึ้น! เขาต้องเลี้ยงเด็กและตามล่าแม่เด็กที่ทิ้งลูกเอาไว้มารับผิดชอบ แต่พอเจอเธอ...ความโกรธกลับละลายหาย กลายเป็นต้องการเก็บพวกเธอไว้ทั้งสองคน ซันเซส...คุณพ่อกำมะลอมาเฟียขี้เก็ก ทายาทที่ต้องแบกรับภาระและความแค้นของคาร์ลอสมาหลายปี เดลล่า...เธอพาความหวังกลับมาให้เขาอีกครั้ง เมื่อมีผู้หญิงคนปริศนาพาตัวเธอมาทิ้งไว้หน้าคฤหาสน์ เขาจึงต้องตามล่าผู้หญิงคนนั้นมาเค้นเอาความจริงโดยด่วน แต่เมื่อเจอเธอ...เขากลับต้องรีบเปลี่ยนแผน ใช้คำสั่งหลอกให้ได้ใกล้ชิด จนเธอเผลอไปกับความเจ้าเล่ห์ของเขา สิตมน...คุณแม่กำมะลอ ขาหื่น เถียงคำไม่ตกฟาก เพราะ...เข้าใจผิดมาตลอดว่าเดลล่าเป็นลูกของเขากับเพื่อนรักของตัวเอง เมื่อต้องแบกรับภาระทำหน้าที่แม่แทนเพื่อน หญิงสาวจึงต้องหักห้ามใจ ท่องจนขึ้นใจ.... “นั่นสามีเพื่อน” แต่เขากลับยิ่งป้วนเปี้ยนไม่ห่างกาย สร้างความปั่นป่วนหัวใจไม่หยุดหย่อน ผู้ชายบ้าอะไรจะหื่นได้ทุกวินาที!

ปฏิบัติการจีบแม่ของลูกมาทำเมียเกิดขึ้น ในวันที่เขาได้เห็นหน้าลูกชายและแม่ของลูกพร้อมกันครั้งแรก เพราะคิดผิดถนัดที่แค่ฝากสเปิร์มให้สาวอุ้มบุญ งานนี้เขาต้องงัดทุกเล่ห์ เพื่อที่จะได้ลูก...แถมเมีย! “สกุลตลา” ยอมอุ้มบุญลูกของเขาทำเพราะความกตัญญูและเหตุผลบางอย่าง แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย หากต้องตัดสัมพันธ์และลาจากหลังจากคลอด เมื่อเขาเสนอทางเลือกบางอย่าง เพื่อแลกกับลูกฝาแฝดคนละคน เธอก็ไม่ลังเลที่จะรับข้อเสนอ... โดยที่ไม่รู้เลยว่า นั่นเป็นกลลวงของคนจอมเจ้าเล่ห์ที่ต้องการผูกมัดเธอไว้ทั้งร่างกายและหัวใจ “ป้องเขต” ไม่เคยคิดจะมีครอบครัวและมีลูก กระทั่งจนมุมมารดาที่ต้องการมีหลานสืบสกุล เขายอมข้อเสนอ แต่เมื่อมารู้ว่าต้องเข้าพิธีแต่งงาน ความรู้สึกก็เหมือนกำลังโดนหลอกและจับคลุมถุงชน เขาก็แก้คืนมารดาด้วยการฝากสเปิร์มไว้และทิ้งความอับอายให้หญิงสาว มารู้ตัวอีกทีก็เกือบสายไป เมื่อเจอเธออีกครั้งพร้อมมดแดงแฝงพวงแม่ลูกอ่อน งานนี้เขาต้องทุ่มหมดหน้าตัก งัดแผนเด็ดแบบแยบยล เพื่อปฏิบัติการปล้นตัวและหัวใจแม่ของลูกมาทำเมีย!