ช่างใจรักอัปเดตเมื่อ Jun 24, 2022, 20:00
ถ้าคืนนั้นผมไม่เมา... ผมก็คงไม่ตื่นสายจนมาเลือกที่ฝึกงานไม่ทัน
ถ้าคืนนั้นผมไม่พาใครไม่รู้กลับมามีอะไรด้วย... ผมก็คงจะไม่มายืนหัวโด่อยู่ในโรงเรียนช่างอย่างนี้!
จะไม่ฝึกงานก็ไม่ได้เพราะดันเป็นวิชาสุดท้ายของนักศึกษาปี 4 ที่ต้องเรียนก่อนจบ ผมเลยต้องระเห็จจากกรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมรมาไกลถึงจังหวัดทางภาคเหนือตอนล่าง มารับมือกับไอ้พวกเด็กเวรห้องบ๊วยปากไม่มีหูรูดในฐานะอาจารย์ผู้ช่วยอาจารย์ประจำชั้นทุกวี่ทุกวัน ที่รับมือยากหน่อยเห็นจะเป็นไอ้เด็กโข่งหัวโจกที่ชื่อ ‘ธารใจ’ ที่คอยกวนอวัยวะเบื้องล่างผมอยู่ทุกวินาที
“นักศึกษาครับ นั่งที่ครับ ครูจะเริ่มสอนแล้ว”
“หุบปากไปออโรร่า! คนจะนอน”
ออโรร่าป้ามึง! กูชื่อ ‘แสงเหนือ’ เว้ย!
กำมือแน่นมาก! ให้ตายเถอะ นี่ผมจะต้องรับมือกับความกวนประสาทของเด็กนี่อีกนานแค่ไหนกันนะ ไหนจะพวกเด็กเวรนี่จะมีเรื่องต่อยตีกันทุกวันอีก ว่าแต่ทำไมอาจารย์ฝึกสอนอย่างผมจะต้องไปคอยรับผิดชอบการกระทำของเด็กเวรพวกนี้ด้วยวะ!
“มองไร’จารย์ มองหน้าหาเรื่องงี้ ต่อยมั้ย ไม่ต่อยก็ตุ๋ยได้นะ”
นะ...หน็อย... ไอ้พวกเด็กโรงเรียนช่างนี่มันน่ากระทืบจริงๆ โว้ย!
จากอยากกระทืบ ไม่รู้ไปไงมาไง ผมดันไปหลงเด็กนั่นซะได้ แต่ก็อย่างว่าแหละ ไอ้เด็กธารใจนั่นทั้งหล่อ ทั้งกรุบกรอบอย่างนั้น เห็นแล้วก็หวั่นไหว เรื่องเกเรอะไรนี่ถูกปัดตกไปเลยตอนเห็นมันในมุมอื่นๆ มากขึ้น
อะไรไม่ว่า มันขายอ้อยเก่งมากด้วยเถอะ ขายอ้อยอย่างเดียวไม่พอ ขายมะเขือยาวอีก
ใจสั่นแรงมาก แต่ผมยังเป็นอาจารย์ฝึกสอนอยู่ไง ถึงมันจะน่ากินมากแค่ไหน แต่ผมก็ต้องรักษาภาพลักษณ์ของอาจารย์เอาไว้จนกว่าจะฝึกงานเสร็จ
แต่ว่า...
“พี่อยากทำมั้ยล่ะ”
“หะ...หา!?”
“ถ้าอยากให้ทำก็จะทำ ไม่ต้องรอให้ฝึกงานเสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันเองนี่”
มะ...ไม่!
ไม่ปฏิเสธ! ถุงยางกับเจลหล่อลื่นอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงนะ
อูย ไม่ได้ไม่โดนไม่ไหวแล้ว เด็กมันยั่วขนาดนี้ จัดสักดอกสองดอกเถอะ
สายน้ำชโลมใจพี่แสงเหนือจริงๆ เลยธารใจเอ๊ย!