Yapamadı.
Neden bilmiyordu.
Cesaret edemediğinden değildi herhalde.
Cesaretini sorgulayacak hiçbir şey, hiç kimse yoktu şu dünyada.
Ama yapamamıştı işte.
Uzun yolculuklarının her bir anında onu yakınında tutarken de sık sık dönüp baktı. Uyuyan gözleri sıkı sıkıya kapalı, bedeni yorgundu, bunu görebiliyordu.
Aslında umurunda bile değildi. İstediği kadar yorgun düşebilir, istediği kadar acı çekebilirdi. Zaten bunun için vardı Cengiz. Şahin ailesinden olan her bir üyeye acı çektirmek için...
Teptikleri onca yol boyunca belirli aralıklarla sıçrasa da uyanmamıştı Sahra. Gözlerini açtığında ise yeni bir orman akşamına isteksiz merhabalarını sunacağını düşünmesine rağmen gördüğü manzara farklıydı. Bir hiçliğin ortasında gibiydi. Bomboş, uçsuz bucaksız bir arazide araç içerisinde iler
