Yeni bir gün başlarken Banu'nun telefonları susmuyor, her alo deyişinde konu birkaç saniye içinde Sahra'ya geliyordu. Banu da artık bu konudan çok sıkılmıştı. Keşke bilseydi de nerede olduğunu, bir şey söyleyebilseydi. Deli kız öyle bir ortadan kaybolmuştu ki kendi telefonlarını bile açmıyordu. Merak etmiyorum dese yalan olurdu çünkü Sahra böyle birden bire yok olacak biri değildi. O yüzden deli gibi merak ediyor, buna rağmen kocası olacak o kıl herife adam akıllı bir soru soramıyordu.
Yeni bir telefon sesiyle sabırla:
"Alo. " Diye seslendi.
"Alo, Banu hanım." Diyen ses bu kez ne bir menajer ne de bir gazeteciydi. Avukatın sesini hemen tanıdı Banu.
"Sevil hanım, merhabalar, nasılsınız?" Diye yerinden kalkarak büro içinde gezinmeye başladı.
"Teşekkürler sizleri sormalı."
"Teşekkür
