6
1559 Words
ท่าทีขัดอกขัดใจนั้นทำเขาบันเทิงใจไม่น้อย การได้ยั่วโมโหคนใต้ร่างคือความสุขอย่างหนึ่งในชีวิต
“อ๊ายยย... เฮียลามก ทำบ้าอะไรนี่”
เธอโวยวายลั่นเมื่อเขาแทรกหน้าไปที่หว่างขา หน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู
“ยัยเด็กถ้ำมอง แอบมองพ่อตัวเองทำออกบ่อย ยังแกล้งถาม”
เธอเม้มปาก ก่อนจะหนีบศีรษะของเขาที่ซุกเข้ามาที่หว่างขาด้วยความโมโห
เสียงร้องด้วยความเจ็บของพยัคฆ์ คือความสุขของเธอเช่นกัน
“อ๊ายยย... ไอ้เฮีย กัดหนูณีทำไม”
เธอแยกขาออกจากกันทันทีที่เขาอ้าปากกัดติ่งเสียวของเธอ เจ็บจนน้ำตาเล็ด ป่านนี้บวมช้ำป่นปี่หมดแล้ว
พยัคฆ์จับขาเพรียวแยกออกจากกัน ก่อนจะก้มลงไปดูดเลียอีกครั้ง เธอดิ้นหนีแต่ไม่พ้น มือบางรัวบนแผ่นหลังของเขา เขาก็ยิ่งดูดติ่งเสียวจนน้ำตาซึม สุดท้ายนอนหอบระทวยยินยอมแต่โดยดี
“หนูณียอมๆๆ อ๊ายๆๆๆ หนูณียอมแล้ว”
พูดว่ายอมเขาแล้วเจ็บใจนัก คอยดูนะเธอจะต้องทำให้เขาพูดว่ายอมเธอให้ได้
“อ่า... อย่าดูดแรง ไอ้เฮียบ้ากาม”
เธอดิ้นเร่าๆ ด่าเขาไม่เลิกราสุดท้ายเขาคร่อมทับดูดปากปิดเสียงประท้วงของเธอเสีย
มณีรัตน์ดิ้นอึกอักทุบเขาไม่กี่ครั้งก็ระทวย นิ้วแกร่งของเขากรีดไล้ไปตามร่องสาว มันหยาดเยิ้มบ่งบอกถึงความเสียวซ่านที่ได้รับ เกลียดนัก! ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ แต่ก็หักห้ามใจตัวเองไม่ไหว
“อ้าขากว้างๆ หน่อยมันดันไม่เข้า”
เธอกำลังเคลิ้มอยู่แล้วเชียว คนบ้าปากร้ายพูดออกมาแต่ละคำทำเธอตกสวรรค์หายเคลิ้มเป็นปลิดทิ้ง
“อ่า... แน่นชะมัด ยัยเด็กแสบ รู้งี้จับปล้ำตั้งแต่นมเพิ่งขึ้น”
“อ๊ายยย ไอ้เฮีย ดันเข้ามาแรงๆ ทำไม มันจุกรู้ไหม” เธอถอยสะโพกหนี แต่เขาตามมากระแทกจนมิดโคน
มณีรัตน์กรีดร้องจิกมือกับแผ่นหลังของเขาแน่น ร้องครางเสียงหลง เธอหอบหายใจจนตัวโยน เขาบดจูบปากนุ่มเริ่มขยับท่อนล่างที่สอดประสานกันอยู่
“หยัดสะโพกขึ้นมาหน่อย อ่า...”
พยัคฆ์ครางเสียงหลงเมื่อเธอหยัดสะโพกขึ้นมารับแรงกระแทกจากเขา ตอดรัดทุกทิศทางจนเนื้อกายเสียวซ่าน
“เฮีย... ทำเบาๆ หน่อย หนูณีเจ็บก้น”
เธอบอกเขาเสียงหงอย ไม่กล้าแผลงฤทธิ์อีก
เขากระแทกกึกๆ เธอก็ประท้วงถอยหนี พยัคฆ์ใช้อุ้งมือใหญ่กอบกุมสะโพกของเธอเอาไว้ ดึงขึ้นมาให้รองรับการขยับขับเคลื่อนที่รุกเร้าเข้าหารุนแรงทุกจังหวะ
“เดี๋ยวกระแทกเสร็จจะทายาให้”
พูดแต่ละคำ มณีรัตน์หน้าแดง แต่เธอไม่มีเวลาคิดอะไรมาก ใบหน้าสาวเหยเก ร้องครางไม่เป็นภาษาอยู่ใต้ร่างหนา เขากระแทกกระทั้นห่มสะโพกถี่ยิบ ร้องครางประสานกับเธอลั่นจนความสุขแตกพร่าในที่สุด
“เฮียจะทำอะไร ปล่อยนะ”
เธอดีดดิ้นอยู่บนตักอุ่นๆ ของเขา ในขณะที่โดนจับนอนพาดกับตัก
“อย่าดิ้นสิ จะทายาให้”
“อย่าทานะ คนบ้าลามก”
เขาขยำก้นงอนๆ อย่างมันเขี้ยว ก่อนจะก้มลงกัด
“โอ๊ย! เฮียบ้ากามไม่เลิก”
“อยู่นิ่งๆ สิ จะทายาให้ เดี๋ยวจับกดแทนเสียนี่”
เขาค่อยๆ ทายาให้เธอ คนหน้างอง่ำกลายเป็นหน้าแดงเมื่อเขาทาแบบลูบไล้ มันจั๊กจี้ชวนขนลุก แล้วจู่ๆ ก็เกิดเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“เฮีย”
“หือ...”
เขาครางรับเสียงพร่าๆ ทำเธอตัวสั่น หวังว่า... คงไม่ใช่นะ
“เสร็จหรือยัง”
“ยาง...” เขาตอบเสียงยานคาง
อุตส่าห์จะซาบซึ้งใจแล้วเชียวว่าเขาใจดี มาเจอแบบนี้เธอพูดไม่ออกเลยจริง
และก็จริง มันต้องครางอย่างเดียวเพราะโดนจับกดอีกแล้ว ไม่ได้กดให้นอนหงาย แต่กดให้คุกเข่าแทน
“อื้อ... เฮียบ้ากามอีกแล้ว หนูณีขาสั่นไปหมดแล้วนะ”
เขากระแทกมากึกๆ ยาที่เพิ่งยาไปที่แก้มก้นดูจะไม่มีผลอะไร เพราะหน้าขาของเขากระแทกกับสะโพกเธอเจ็บปนเสียวน้ำตาเล็ด
“กว่าจะถึงเกาะ ตื่นเต้นจะตายไป”
เรือโครงเครงไปมาพอๆ กับคนที่สั่นโยกไปโยกมา มณีรัตน์จิกมือกับพนักด้านหน้า คลานหนีเขาก็รวบเอวคอดกลับไปอีก สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้
มือหนาเลื่อนลงมาใต้ร่าง เขาเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่มเบาๆ
เธอครางเสียงแผ่ว ปล่อยใจไปกับสัมผัสของเขา อยากต่อต้านแต่ร่างกายมันอ่อนระทวยเสียอย่างนั้น
“อื้อ... เฮียเสือ”
เธอร้องครางเพราะเขาเลื่อนนิ้วเข้ามาสะกิดยอดเกสรสวาท
เขาขย่มสะโพกเข้าหาจนร่างน้อยสั่นคลอน เธอครางเสียงสะท้าน ก่อนที่ทุกอย่างจะแตกพร่าอีกครั้ง
พยัคฆ์ซบหน้ากับแผ่นหลังชื้นเหงื่อ กอดรัดเธอแนบแน่น มองคนที่นอนหอบสิ้นฤทธิ์อยู่ใต้ร่างไม่วางตา
“ถึงแล้วล่ะ”
เขาบอกเมื่อเรือจอด เธอยังนอนตาปริบๆ ไม่อยากขยับไปไหนเลย
“ลุกสิ” เขากระซิบบอก เธอยังนิ่ง
“จะนอนอยู่ในเรือหรือไง”
“ขาสั่นเดินไม่ไหว” เธอบอกเสียงโหยโอดอ่อย
“จะให้อุ้มว่างั้น”
“อุ้มหน่อย”
เธอยกมือขึ้นเหมือนเด็กๆ มองเขาตาปริบๆ มณีรัตน์คิดว่าจะได้ยินเสียงสบถจากปากเขาเสียอีก พยัคฆ์เป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบทำตามความต้องการของใคร เขาค่อนข้างเอาแต่ใจ
แต่รอบนี้มาแปลกแฮะ... เขาช้อนเธอขึ้นอุ้มแบบไม่บ่นสักคำเดียว
ภาพตรงหน้าคือเกาะเสือ ทำเธออ้าปากค้าง ไม่ได้มาเสียนาน ที่นี่ยังสวยเหมือนเดิม
คนที่อุ้มอยู่ถึงกับกระตุกยิ้มมุมปาก พอเธอเงยหน้าขึ้นมามอง เขาก็ทำหน้าดุดังเดิม มณีรัตน์หน้างอเล็กน้อยขณะกอดคอเขาแน่นให้เขาอุ้มขึ้นฝั่ง
พอไปถึงบ้านก็มีคนมาต้อนรับการหน้าสลอน แต่พอเห็นว่าเขาอุ้มเธอมาด้วยสาวๆ พวกนั้นก็หน้าบึ้งทันที มณีรัตน์แอบเบ้ปาก พี่ชายบ้ากามของเธอสะสมผู้หญิงเป็นเบือ น่าจับตอนให้สูญพันธุ์นัก
“นายหัวกลับมาเมื่อไหร่แล้วคะ”
แพรแก้วเอ่ยถาม เธอเป็นสาวใช้ของพยัคฆ์มาหลายปีแล้ว
“เพิ่งมาถึง”
“แล้วคุณหนูณีมาทำไมคะ”
“เขาอยากตามมาเที่ยวน่ะ”
คนตอบเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่คนถามนี่สิชม้ายชายตาจนหน้าหมั่นไส้
“มาเหนื่อยๆ นายหัวจะอาบน้ำไหมคะ แพรจะผสมน้ำให้”
“ไม่ต้องหรอก มีคนทำหน้าที่นั้นอยู่แล้ว”
เขาก้มมองคนในอ้อมแขน มณีรัตน์ทำท่าจะปฏิเสธ แต่พอคิดได้ว่าอยากยั่วแพรแก้วเลยยิ้มหวานรับเสียอย่างนั้น แพรแก้วหน้างอเป็นม้าหมากรุก ในขณะที่พยัคฆ์หรี่ตามอง
“เขาอ่อยขนาดนั้น ไม่สงเคราะห์เขาหน่อยหรือเฮีย”
เธอเอ่ยถามคนในอ้อมแขนที่อุ้มเธอขึ้นห้อง บ้านของเขาเป็นบ้านเรือนไทยใต้ถุนสูงออกแบบผสมผสานกันกับบ้านแบบใหม่ ใช้อิฐฉาบปูนแทนไม้ แต่มองแล้วเหมือนบ้านไม้สมัยก่อน
เธอรู้ว่าพยัคฆ์เป็นนักออกแบบ เขาชอบวาดภาพ ถ่ายรูปสวย แถมยังมีความสามารถในการแกะสลักไม้ต่างๆ ออกมาเป็นรูปแบบแปลกตา ทำเป็นเก้าอี้ โต๊ะ และของตกแต่งบ้าน เขาไม่ได้ทำขาย แต่ทำเอาไว้ใช้เอง ชื่นชมเองแล้วก็มีความสุขเอง
เตียงกว้างด้านหน้าก็เหมือนกัน ทำจากต้นไม้ใหญ่ รูปเตียงแปลกเป็นท่อนไม้ขนาดใหญ่แกะสลักและพื้นเตียงขัดเงา ของใช้ในบ้านพยัคฆ์แปลกๆ แต่สวย ทำจากไม้หายากราคาแพง เขาเป็นเจ้าของเกาะที่ร่ำรวยตั้งแต่อายุยังน้อย ทำธุรกิจหลายอย่างและดูแลด้วยตัวเอง เขาเป็นตัวของตัวเอง และไม่ชอบทำอะไรแบบใคร ทำตามใจตัวเอง ไม่เลียนแบบคนอื่น แต่กลับประสบความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ
“ปวดหัวจะตาย เดี๋ยวมาเรียกร้องโน่นนี่”
เขาตอบก่อนวางเธอลงบนเตียงนอนกว้าง เธอนิ่วหน้าก่อนจะนอนคว่ำเพราะเจ็บก้น
“เจ็บมากเหรอ”
“เฮียหันก้นมาสิ จะหวดให้ช้ำ ลองดูว่าจะเจ็บไหม”
เธอกัดปากตัวเอง ไม่ใช่แค่มือ หน้าขาของเขาก็กระแทกกับสะโพกเธอ ปวดไปหมด พอคิดมาถึงตรงนี้เธอก็หน้แดงอย่างปัจจุบันทันด่วน
“เรื่องอะไร” เขายักไหล่ยียวน
“หนูณีไม่นอนห้องนี้นะ”
“ทำไม”
“นี่มันห้องเฮียนี่นา”
“ก็ห้องเฮีย แล้วทำไม”
“หนูณีอยากนอนห้องอื่น”
“กลัวว่างั้น” เขายั่ว เธอเม้มปากมองเขาตาเขียว
“ไม่ได้กลัว”
“จำแม่นขนาดนั้นว่านี่ห้องเฮีย”
“ไม่ได้อยากจำ”
“เขยิบไปหน่อยจะนอนด้วย เดินทางมาเหนื่อยมาก ไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน”
เขานั่งข้างเตียงก่อนสอดตัวขึ้นมาเบียด เธอเขยิบหนีเขาก็ดึงมากอด
“ขยับไปไกลๆ หน่อยอึดอัด”
“กอดกันอุ่นแบบนี้ ดีจะตายไป”
- Writer
