5
1536 Words
เธอเม้มปากตัวสั่นระริก ในขณะที่เขาคุกเข่าลงที่บั้นท้ายงอนงาม ลากไล้ส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับสัดส่วนนั้น แต่ยังไม่กดเข้าหาในร่องเสียว เธอกระตุกรับตัวสั่น
“ว่าไง อยากโดนเอาหรือเปล่า ทำไมไม่ตอบล่ะ”
“ยะ... อยากค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
เขาเล่นลิ้นลากวนงัดขึ้นจนเธอส่ายสะโพกรับ เบียดกายมาด้านหลัง เขาก็พาความแข็งคึกหนีอย่างอารมณ์ดี
“นะ หนูณีอยากเสียว อ๊าย...”
เธอสะดุ้งเมื่อเขากดเข้ามาสุดลำ ล้ำลึกมิดเม้น เธอผวากรีดร้องจนต้องดึงผ้าห่มมากัดกลั้นเสียงเอาไว้ สะโพกสั่นหงึกๆ ด้วยความเสียวซ่านสุดใจ เขาครางเสียงห้าวแหบลึก แหงนใบหน้าขึ้นด้านบน มือกุมสะโพกเธอขยำแน่นขณะจ้วงกายเข้ามาในร่องสาวจนมิดโคน
“อ่า...”
พยัคฆ์หลับตาพริ้มรับการตอดรัดจากกลีบสาวที่แน่นถนัด รู้สึกดีเป็นบ้า
“ร่องแน่นแบบนี้ต้องโดนเอาวันละสิบรอบ”
เขาก้มลงไปกระซิบ คนฟังหน้าแดง เกลียดตัวเองที่อยากโดนเขาเสียบและซอยเข้ามาในร่องแบบนี้
มณีรัตน์อยากจะร้องไห้แต่เธอร้องไห้ไม่ออกได้แต่ร้องครางแทนเพราะเสียวสุดใจ
“พรุ่งนี้เฮียจะกลับเกาะเสือเก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อยด้วย”
เขาเอ่ยบอกขณะเลียแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอ เด็กสาวครางขนลุกชัน
“เมื่อไหร่เฮียจะปล่อยหนูณีไป”
“จนกว่าจะเบื่อ ร่องแน่นขนาดนี้ ตัวก็หอม ผิวก็ตึงน่าจับกระแทกวันละหลายๆ หน จะปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงกัน”
ประโยคของเขาเสียดแทงจิตใจมณีรัตน์ยิ่งนัก เขาอยากได้แค่นี้เองใช่ไหม
“ให้อภัยหนูณีได้ไหม หนูณีไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่เนตรตายจริงๆ นะ”
พยัคฆ์ชะงักไป ดวงตาล้ำลึกยากจะคาดเดา มือหนารวบผมของเธอดึงขึ้นมาให้แหงนหน้าขึ้นในขณะที่เขายังสอดกายอยู่ทางด้านหลัง
“ทำให้ฉันพอใจ ฉันอาจจะให้อภัยเธอก็ได้”
เขารวบผมจนเธอเจ็บ ใบหน้าคมคายแนบชิดกระซิบเสียงดุดัน
“ถะ... ถ้าหนูณียอม เฮียเสือจะปล่อยหนูณีกลับบ้านใช่ไหม”
เธอถามเสียงสั่นๆ หัวใจเจ็บแปลบเหมือนเข็มนับพันเล่มทิ่มแทง ขอแค่เขาให้อภัย เธอจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกับเขาอีก จะได้ไม่ต้องหนีหน้ากลัวเขาจะหักคอเอาในวันใดวันหนึ่ง
“ทำให้ฉันพอใจ เบื่อเมื่อไหร่ฉันอาจจะใจดีให้อภัยเธอก็ได้”
เขากดร่างเธอลงก่อนจะกระแทกหนักหน่วงขึ้น
“ฮะ... เฮียหนูณีเจ็บ อย่าทำแรงๆ”
เธอคลานหนีเขารวบสะโพกเอาไว้กระแทกหนักๆ จนร่างน้อยสั่นคลอน หน้าขากระทบกระแทกกับโหนกเนื้อสาวดัง ตับ! ตับ! ตับ! มือหนาหวดก้นของเธอจนแดงเป็นปื้น
“ฉันชอบแรงๆ รับให้ได้แล้วกัน อยากไถ่โทษไม่ใช่เหรอ”
“อ๊ายยย...”
มณีรัตน์ครางเสียวปนเจ็บปวดเธอกัดผ้าห่มนิ่วหน้าเหงื่อไหลซิก หอบหายใจรุนแรงแทบขาดใจ ในขณะที่ร่องสาวโดนกระแทกเข้ามาจนมิดเม้น เสียวซ่านไปถึงมดลูก
เด็กสาวกัดผ้าห่มแน่น แหงนใบหน้าขึ้น เกร็งค้างเด้งสะโพกรับกายที่กดเข้ามาจนสุด ก่อนจะรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง
เธอทิ้งตัวลงนอนหอบ ในขณะที่สะโพกยังหยัดค้างอยู่แบบนั้น
“มันเป็นบ้า”
พยัคฆ์ถอนกายออกจากร่างน้อย น้ำรักไหลเยิ้มเป็นทาง เขามองภาพนั้นก่อนจะดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้ม ลูบปากไปมา มองร่างเต็มตึงอวบอิ่มด้วยความกระหาย
มณีรัตน์ทิ้งตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมกายจนถึงต้นคอ พลิกร่างหันหลังให้เขาตาแดงๆ มือกำจิกผ้าห่มแน่น
“เฮียเปลี่ยนใจแล้วล่ะหนูณี เราไปเกาะเสือวันนี้เลยดีกว่า”
เขานั่งอยู่ที่ขอบเตียงกระซิบเสียงดุดันที่ริมหู มือใหญ่สอดเข้าไปใต้ผ้าห่มขยำทรวงอกอวบอิ่มเต้มตึงนั้นอย่างกระหาย
“หนูณีจะคัดค้านอะไรได้ล่ะคะ”
เธอพูดอย่างอ่อนแรง เขาถือไพ่เหนือกว่า ถ้าเธอทำอะไรไม่ถูกใจ บิดาได้อับอายขายหน้าแน่ๆ เธอรักคเชนทร์มากไม่อยากให้ท่านทุกข์กายทุกข์ใจ
“พูดง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”
เขาขึ้นมานอนแนบข้าง ขยำนมเธอแรงๆ จน มณีรัตน์นิ่วหน้า ปัดมือเขาออก
“เฮียเลิกบ้ากามสักที”
คนโดนด่าว่าบ้ากามหัวเราะลั่นที่ริมหูเธอ
“นี่ยังน้อยไป หนูณีก็รู้ว่าเฮียเซ็กซ์จัดขนาดไหน ตอนนี้ก็เหมือนกันมันแข็งอีกแล้ว”
“เฮียเสือ!”
เธออุทานทำท่าจะหนีแต่เขารวบเอวคอดเอาไว้ ยกขาเธอขึ้นก่อนจะสอดกายเข้ามาจากทางด้านหลังในท่านอนตะแคง
มณีรัตน์ดีดดิ้น เขาหัวเราะหึๆ กระแทกกายเข้ามาจนมิดเม้น เธอกำจิกผ้าห่มแน่นเมื่อเขาห่มสะโพกรุนแรงไร้ความปรานีก่อนจะแตกพร่าในร่างของเธอในเวลาต่อมา
พยัคฆ์กดจูบหนักๆ หลังเธอเกร็งค้างเสร็จคาร่างเขา หอบหายใจหนักๆ นอนตัวอ่อนระทวยแทบขยับไม่ไหว
มณีรัตน์มองร่างสูงที่เดินเข้าหาเธออย่างหวั่นเกรง เธอบอกทุกคนว่าจะไปเที่ยวเกาะเสือกับพยัคฆ์ในช่วงปิดเทอมนี้ ดูเหมือนหลายคนจะอึ้งๆ มองหน้ากันไปมา เหมือนปรึกษาหารือ เธอต้องฝืนยิ้มข่มใจว่าอยากไปจริงๆ พยัคฆ์ฉลาดเขาให้เธอพูดเองทุกอย่าง ส่วนเขาก็ได้กับได้
ตะวันถามย้ำเมื่อเธอยืนยันเขาก็เลิกเซ้าซี้เพราะมีงานด่วนที่ต้องจัดการที่โรงแรม ตามเธอมาไม่ได้ แต่เขาสัญญาว่าจะตามเธอมาในเร็ววัน
“เฮีย! ถอยไปไกลๆ นะ”
เขาพาเธอนั่งเรือไปยังเกาะ หลังจากจับเธอโยนเข้ามาในห้องพักด้านใน ห่างไกลจากคนขับเรือถึงขนาดว่าเรียกยังไงก็คงไม่ได้ยิน เพราะมีเสียงอื่นมารบกวนเกินกว่าจะร้องขอความช่วยเหลือได้
“ถอยเข้าถอยออกน่ะได้ ถอยไปไกลๆ ไม่เคยอยู่ในสารบบ”
“กรี๊ดดดด”
เธอกรีดร้องเมื่อโดนกระชากเข้าไปหา ร่างน้อยปะทะกับอกแกร่งของเขาอย่างจัง
พยัคฆ์หัวเราะชอบใจเมื่อเห็นเด็กสาวหวาดกลัวเขา
“เฮียเสือปล่อยหนูณีนะ”
เธอขู่ฝ่อเหมือนแม่เสือ สีหน้าของพยัคฆ์ยียวน
“ดุซะด้วย”
เขาลูบปากตัวเองไปมา มองร่างเล็กไม่วางตา เห็นแบบนี้แก้ผ้าแล้วหุ่นสะบึ้มอย่าบอกใคร
“ไม่ปล่อยมีอะไรไหม”
“ไม่ปล่อยอย่างนั้นเหรอ”
เธออ้าปากกว้าง ก่อนจะกัดไหล่ของเขาเต็มแรง
“โอ๊ย!”
พยัคฆ์สะบัดแขนผลักร่างเล็กจนกระเด็น เธอเสียหลักล้มหัวซุนไปกับพื้น ยังไม่ทันจะขยับหนีเขาก็คร่อมทับเสียก่อน
“กัดอีกโดนแน่ยัยตัวแสบ”
“เฮียจะบ้ากามไปถึงไหน ใจคอจะไม่ให้พักกันเลยหรือไง นี่มันในเรือน่ะ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก”
“มีแต่ไอ้เชิด มันขับเรืออยู่ จะมีเวลาไหนมาถ้ำมองเราเอากัน”
“อ๊ายยย... ไอ้เฮีย! ลามก ไม่ให้เอา”
นิสัยดั่งเดิมของเธอคือไม่ยอมแพ้ใคร ไม่ยอมให้ใครข่มเหง พยัคฆ์รู้นิสัยข้อนี้ของน้องสาวนอกไส้ดี เขาหัวเราะสบายอารมณ์ มองเธอดีดดิ้นอยู่ใต้ร่างเขา ไอ้นิสัยหงอๆ น่ะ เขาโคตรรำคาญชะมัดยาด
“กรี๊ดดด! ปล่อยนะ”
เขาจับเธอแบกขึ้นบ่า เธอดิ้นรนทุบแผ่นหลังของเขาระรัว
“อย่าดิ้นสิโว้ย ตัวหนักเหมือนหมู”
“ว่าใครเป็นหมู ตายเสียเถอะ”
เธอกัดหูของเขาเต็มแรง
“โอ๊ย! ยัยเด็กบ้านี่ เป็นหมาหรือไงวะ”
พยัคฆ์หวดก้นสาวเต็มแรง เผียะ! เผียะ! เผียะ!
นับครั้งไม่ถ้วน มณีรัตน์ร้องครางเสียงหลง น้ำตาปริ่มไหลด้วยความเจ็บ
“เอามือโสโครกของเฮียออกไปจากก้นหนูณีนะ”
พยัคฆ์หัวเราะสะใจหวดอีกหลายครั้งจนได้ยินเสียงสะอื้น เขาเลยขยำก้นเธอแทน
แล้วสำนึกว่าทำเธอเจ็บ
“ทีหลังก็อย่าดื้อ บอกอยู่ว่าหื่น ถอดกางเกงในด้วย ทีหลังอย่าใส่ได้ไหม ขี้เกียจถอด”
มณีรัตน์กอดอกเม้มปากแน่นขณะนั่งอยู่บนเตียงเล็กๆ เธอเจ็บก้นจนต้องนิ่วหน้าแต่กัดฟันฝืนเอาไว้ไม่แสดงออกมาให้เขาเห็น
“อย่าเข้ามานะ หนูณีไม่มีอารมณ์ ถ้าเฮียหื่นล่ะก็โน่น... ปลาฉลามโน่น”
“ปลาฉลามทำไม” พยัคฆ์ทำหน้างง
“ไปให้มันงับไอ้นั่นของเฮียน่ะสิ จะได้หายหื่น”
“อ๊ายยย กรี๊ดดดดด!”
เธอกรีดร้องเมื่อโดนกดลงบนเตียงเล็กๆ ในเรือ ดิ้นอึกอักเจ็บก้นจนอยากร้องไห้ พี่ชายบ้ากามของเธอหวดก้นระบมไปหมด
“เฮีย! ไม่ให้เอา”
“จะเอา จะทำไม ห้ามกัดนะไม่งั้นกระแทกจมเตียงแน่”
เขาดึงกางเกงในของเธอพ้นไปจากสะโพก ไปค้างอยู่ที่เข่ามน
- Writer
