Chapter 3
1506 Words
SIMON'S POV
Today, i don't want to go to work. Alam ko na wala akong masyadong trabaho ngayon. Gusto kong maglakad-lakad. Bumili muna ako sa isang coffee shop bago ako pupunta sa isang park.
Nagsuot ako ng sumbrero para walang makakilala sa akin. Alam ko na madalas akong mapagkamalang kakambal ko dahil sikat itong artista sa buong bansa.
I have have a twin brother at magkaiba kami sa lahat ng bagay pati na sa ugali.
Sikat rin ako pero sa business world hindi ako mahilig magpa-interview kaya hindi ako gaanong nakikita sa social mmedia o sa ano mang mga pahayagan.
I don't want an attention. Ang usto ko lang ay tahimik na buhay. At my age, i'm not yet ready to enter serious relationship.
"Good day Sir," bati sa akin ng cashier.
Hindi ko ito binati at sinabi ko lang ang order ko na kape. Nang maibigay niya ay agad akong lumabas sa coffee shop.
Habang naglalakad ako ay may bumangga sa akin na babae. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na bulyawan siya dahil napaso ako ng coffee ko.
Akala ko ay nakakakita siya pero bulag pala siya. Nakonsensiya ako pero pinangatawan ko ang mga sinabi ko sa kanya.
Nakita ko ang pagpatak ng luha sa mga mata niya. Nangtitigan ko siya ay napatulala ako. Napakaganda ng mga mata niya.
Hindi ko maiwasang pagmasdan ang buong mukha niya. Ang ganda niya ang pula ng labi niya na sa tingin ko ay kaysarap halikan.
"F*ck! Simon ano ba 'yang mga naiisip mo," kastigo ko sa sarili ko.
Alam ko nasaktan ko ang damdamin niya kaya naglakad na ito paalis na kinatatayuan ko. Hindi ko alam pero nais ko siyang sundan.
At iyon nga ang ginawa ko para akong tanga na nakasunod sa kanya. May kung anong damdamin na binubuhay niya sa loob ko.
Habang naglalakad siya ay may bigla na lang sasakyan na lumampas sa lane. Mabilis ko siyang hinila para hindi siya mabangga ng sasakyan.
Tinandaan ko ang plate number ngg sasakyan sa hindi ko malamang dahilan. Alam ko na natakot ito. Inalok ko siya na ihatid na lang pero tumanggi siya kaya naman nainis ako at umalis na lang.
Bigla akong nagsisi pero hindi ako puwedeng sundin na lang ang damdamin ko ngayon. Ayaw kong matulad sa iba.
Pagkaratinggg ko sa condo ko ay tinawagan ko kaagad ang anak ng ninong Enric ko.
"Hey bro, i need your help. Can you find the owner of this car?"
"Thank's bro," pasasalamat ko sa kanya.
Mas matanda ako rito pero maagaling itong maghanap ng mga nawawala. Siguro ay namana niya kay ninong pulis.
Nagbihis ako dahil pupunta ako sa bahay namin. Nagagalit na kasi si mommy dahil busy na lang daw kami lahat. Nagmaneho ako pauwi sa bahay. Napadaan ako sa park kaya naalala ko na naman ang babaeng bulag.
"Damn it! Masama ito, mukhang mahihirapan akong alisin siya sa sistema ko."
Napahilamos pa ako ng mukha ko sa frustration. I don't like this kind of feeling. Sa tingin ko ay nababaliw na ako.
Sinalubong ako ni mommy ng isang mahigpit na yakap.
"I miss you anak," saad niya sa akin.
"I miss you too mom," sagot ko sa kanya.
"Mga binata na talaga kayo. Baka magulat na lang kami ng daddy niyo may mga nabuntis na kayo," pabirong sabi niya sa akin.
"Ready kana bang maging lola, mama?" Rinig kong sabi ni ate Fae.
"Tumigil ka Fae akala mo hindi ko alam na may boyfriend kana. Hindi mo man lang pinapakilala dito," sabi naman ni mommy, ako naman ay iniwan na sila at umakyat muna ako sa room ko.
I miss my room. Bihira na lang kasi ako umuwi dito. Humiga ako sa kama ko. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Ginising ako ni mommy dahil maghahapunan na raw kami.
Habang nasa hapagkainan kami ay masaya silang nagkuukwentuhan habang ako ay tahimik lang na kumakain. Hindi ko lang talaga relate ang mga jokes nila.
Masaya ang pamilyaa namin dahil na rin siguro sa pinagdaan nila mom kaya takot rin akong magmahal. Nang matapos akong kumain ay nagpaalam na ako kaagad sa kanila na uuwi na ako.
"Anak ayaw mo bang magstay dito? Kahit ngayong gabi lang," sabi sa akin ni mommy.
"I'm sorry mom babawi po ako next time." Sabi ko sa kanya at hinalikan ko siya sa noo.
Pagdating ko sa condo ay nagulat ako dahil nandito si Antonette. Ang aking f*ck buddy malinaw sa kanya na no feelings involve.
"What brings you here?" Tanong ko sa kanya.
"Hindi mo ba ako namiss? I miss you Simon," saad niya gamit ang nakakaakit niyang boses.
Mabilis itong lumapit sa akin at hinalikan ako sa labi. Sino ba naman ako paraa tumanggi kaya sinabayan ko siya sa nais niya.
Habang nasa kandungan ko siya ay biglang lumitaw sa alaala ko ang bulag na babae.
"F*ck!" Napamura ako bigla at bigla na lang nawala ang init na naramdaman ko kanina.
"What happened?" tanong sa akin ni Atonette.
"You can leave now," utos ko sa kanya.
"What?! Do you want me to leave? Oh c'mon Simon. What's going on?" Naiiritang tanong niya sa akin.
"Wala ako sa mood," sagot ko sa kanya.
"Wala ka sa mood? Are you sure? Baka may babae kana," sabi niya sa akin.
"What are you talking about? I'm tired kaya wala ako sa mood."
"Tired? Ang alam ko hindi ka pumasok sa opisina," saad niya sa akin habang nagsisimulang halikan ang leeg ko.
Pero wala pa rin akong maramdaman na pagnanasa sa kanya.
"Simon, I want you. Please pagbigyan mo na ako," bulong niya sa tenga ko.
Hindi ko alam kung ano ang nanyayari sa akin pero wala akong choice kundi pagbigyan siya sa gusto niya. After one round ay natulog na ako at hinayaan ko na siya. Alam ko na nais pa niyang magtalik kami pero hindi ko na siya pinagbigyan.
Kinabukasan ay pumasok ako sa opisina. Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero bigla na lang bumabalik sa akin ang babae na 'yon.
Kaya tuwing uuwi ako galing sa opisina ay dumadaan ako doon sa lugar kung saan ko siya nakita. Nagbabakasali akong magkita kaming dalawa. Pero dumaan lang ang mga araw at hindi ko siya nakita.
Araw ng linggo at naglalakad ako papunta sa park. This time ay gusto ko ng tumambay doon. Naalala ko kasi noong bata pa ako ay madalas ako dumadaan doon pagkagaling ko sa eskwela.
Doon ko nakita ang una kong crush. Saan na kaya siya. Ang ganda pa naman niya. Habang naalala ko ay hindi ko maiwasang hindi ngumiti kahit na isang beses ko lang siya nakita ay hindi ko na siya nakalimutan.
Habang iniinom ko ang kape ko ay nakita ko ang isang pamilyar na babae. Parang tumalon sa tuwa ang puso ko nang makita ko ang babaeng bulag.
Napatayo ako bigla para sundan sila. Sa tingin ko ay mama niya ang kasama niya. Kasama rin niya ang aso niya. Sa kakasunod ko sa kanila ay napunta kami sa simbahan.
Araw pala ng linggo ngayon kaya siguro magsisimba sila. Ako kasi hindi ko na natandaan kung kailan 'yong huli kong punta sa simbahan.
At dahil narito ako kaya nagsimba na rin ako doon ako umupo malapit sa puwesto nila. Ramdam ko na nakatingin sa akin ang mga babae roon pero wala akong pakialam. Dahil ang buong atensiyon ko ay nasa kanya lang.
Matapos ang misa ay hindi muna ako umuwi dumaan ako sa tabi niya at hinintay ko sila sa labas. Narinig ko na bibili ang mama niya kaya lumapit ako kaagad sa kanya noong makaalis ito.
Hindi ko maintindihan pero binigyan ko siya ng drinks at nakipag-usap ako. mabilis akong umalis pagbalik ng mama niya. Sinundan ko sila hanggang sa nahanap ko ang bahay nila.
Umuwi muna ako sa condo ko at nag-isip ako ng paraan kung paano ako makakalapit sa kanya. Binago ko ang paraan ng pananamit ko ganu'n rin ang mukha ko.
Nang makuntento ako sa mukha ko ay pumunta ako sa bahay nila. Napakaliit lang ng bahay nila. Madilim rin ito at tanging ilaw lang ng bombilya ang mayroon sila.
Nakaramdam ako ng awa sa kanila ng inay niya. Sobrang bait ng ina niya kaya sumabay na ako sa kanilang kumain.
Hindi ako kumakain ng sardinas pero para sa kanya ay kinain ko at nagulat ako dahil masarap siya.
I helped her mom. I washed the dishes. Nag-igib rin ako ng tubig. Dinamihan ko na para may magamit sila hanggang bukas.
Umupo ako sa tabi niya at kakaibang init ang naramdaman ko noong dumikit ang braso ko sa balikat niya.
Hindi ko inaasahan na mabubuhay kaagad ang nasa pagitan ng hita ko. Mabuti na lang at bulag ito kaya hindi niya ito mapapnsin.
Nagpaalam na ako sa kanya na uuwi na ako dahil baka kung ano pa ang magawa ko kapag nagtagal pa ako sa tabi niya.
Habang naglalakad ako ay may nakita akong isang bahay na may nakalagay na.
( HOUSE FOR RENT) Natuwa ako at kinuha ko kaagad ang bahay. Siguro panahon na para tumira ako rito.
- Writer
