Nakatulala ako sa damit na bigay ni Rebecca. Isang two-piece na kulay pula.
"Ikendeng-kendeng mo lang ang balakang mo tapos isabay mo na rin ang mga kamay mo sa paggalaw," sabi niya habang pinapakita sa akin kung anong gagawin, "Tapos, dahan-dahanin mo lang ang paghubad ng bra at panty."
Nagsituluan na naman ang mga luha ko. Iniisip ko pa lang na may makakakita sa dibdib ko ay para na akong mawawalan ng ulirat. Ano na lang kung pati ang pagkâbabae ko ay ipapakita ko rin. Parang gusto ko na lang mamatay.
Pero sa t'wing iniisip ko ang mamatay na lang, lagi kong nakikita ang masayang mukha ni Inay, Itay, at mga kapatid ko. Ang daya naman...
Nangarap lang naman ako. Pero bakit ganito ang binigay sa akin? Sabi nila, kung anong ginawa mo sa kapwa mo ay siya ring ibabalik at ipaparanas sa
