อย่างมากแค่เสียซิง
1448 Words
You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ
Ep.4
"เอาจริงดิ?" ฟรีสเลิกคิ้วถามเอลที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่บนโซฟาภายในห้องคอนโดของเธอเอง
"ฉันมีอะไรต้องเสียล่ะ อยากมากแค่เสียซิงป่ะวะ"
"แกแค่เล่นๆหรือจริงจังล่ะ"
นาโนเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยถึงแม้จะพอรู้จักพี่คีย์อยู่บ้างแต่เขาก็เสือผู้หญิงแบดๆแบบนี้เธอไม่คิดหรอกว่าพี่คีย์จะจริงจังกับเอล
"ก็แค่สนุกพวกแกก็ได้ยินหนิ ฉันจะทำให้พี่คีย์คลานมาศิโรราบต่อฉันให้ได้ ยิ่งยากยิ่งท้าทาย"
เอลระบายยิ้มบางๆสายตายังไม่ละจากหน้าจอมือถือแต่กลับต้องชะงักเมื่อฟรีสเอ่ยถึงเขาคนนั้น
"แล้วธามล่ะ ฉันเห็นมันยังมาตอแยแกอยู่เลย"
"นี่เหละยิ่งน่าสนุก พวกแกก็รู้ว่าธามมันไม่หยุดหรอก"
"เดี๋ยวแม่เจี๊อนไข่ทิ้งซะเลยดีไหม เกลียดมันจริงๆ"
นาโนพูดด้วยสายตาน่ากลัวจนฟรีสและเอลถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
ฉันตัดสินใจมาหาพี่คีย์ที่ร้านขายอะไหล่รถแต่ง ฉันเลือกชุดเกาะอกสีหวานพร้อมกระโปรงสั้นๆ จะทำให้เสือสิ้นลายด้วยน้ำมือฉันให้ได้คอยดู
"พี่คีย์อยู่ไหมคะพี่ต้า"
ฉันถามหาพี่คีย์จากพี่ต้าที่นั่งอยู่คนเดียวในร้าน
"โห้ยไรวะ มีแต่สาวๆมาหามันชักอิจฉาแล้วสิ นู้น..มันอยู่บนห้องคงกำลังกินตับอยู่ว่าแต่น้องเอลมาหามันทำไมเหรอ"
"เอลมาปราบม้าพยศค่ะ ขอตัวขึ้นไปหาพี่คีย์นะคะ"
"เดี๋ยวๆอย่าพึ่ง มันกำลังมั่วสาวอยู่ โห้..โคตรฟังกูอ่ะครับน้องเอล"
ฉันไม่สนใจคำเรียกของพี่ต้าเดินมุ่งตรงมาที่ห้องที่พี่คีย์อยู่
"อื้ม~ แรงอีกค่ะคีย์"
เสียงดังเล็ดลอดประตูออกมา ฉันแสยะยิ้มเบาๆมือเอื้อมไปหมุดลูกบิดประตูให้เปิดออกโดยไม่ส่งเสียงหรือเคาะประตูขออนุญาตใดๆ
แกร๊ก!!!
ทั้งสองคนหยุดชะงักในทันที สิ่งที่เห็นคือพี่คีย์คร่อมอยู่บนตัวนังนั่นที่หันมาตวัดตาจิกใส่ฉันอย่างโมโห แต่โทษทีอีเอลไม่สนจ้ะ
ฉันเดินยิ้มร่าเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานไขว้ห้างปรายตาไปมองพวกเขาที่ยังคงไม่ผละออกจากกัน
"ทำต่อสิคะ เอลรอได้"
"ไม่มารยาท!"
นังนั่นขึ้นเสียงใส่ฉันด้วยความโกรธ แล้วไงใครแคร์ฉันหยักไหล่ส่งๆระบายยิ้มหวานมองพี่คีย์ที่ตอนนี้เขาขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม
"ไม่ต่อก็มาหาเอลสิคะ ไม่เห็นเหรอว่าเอลรออยู่"
ฉันกระดิกนิ้วเรียกพี่คีย์ เขากระตุกยิ้มน้อยๆแล้วผละออกจากตัวของนังนั่นจนมันหน้าถอดสีทันที พี่คีย์ใช้ผ้าคลุมท่อนล่างเอาไว้ก่อนจะเดินมาหาฉัน
"คีย์! ทำแบบนี้ไม่ได้นะโมไม่ยอม แกอีแรดมายุ่งกับผัวชาวบ้านเขาทำไม"
"ฉันไม่ใช่ผัวเธอ แค่เอากันไม่ต้องเรียกผัวฉันไม่ชอบ"
พี่คีย์ตอบกลับเสียงเรียบ จนนังนั่นหน้าชาแทบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ งื้อสะใจ
"แกอีแรด เพราะแกหึ! วันนี้แกก็ต้องถูกเขี่ยทิ้งเหมือนฉันไม่ได้ยินเหรอที่คีย์บอก อย่าทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย"
"อ้อ~ เหรอ~ พี่จะเขี่ยเอลทิ้งงั้นเหรอ...หรือว่าพี่ไม่ชอบของสดใหม่ใช่หรือเปล่า ชอบของเก่าต่ำๆแบบนั้นเหรอ"
ฉันคล้องแขนเข้ากับแขนหนาใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามกรอบหน้าหล่อเหลาและย้ำประโยคสุดท้ายฉันเน้นเสียงน่าสมเพจเวทนาไปยังนังนั่นที่เต้นเร่าๆเหมือนถูกน้ำร้อนลวก
"ออกไปได้แล้ว หมดธุระเธอแล้ว" คีย์เอ่ยเสียงเย็นปรายตามองจนอีกฝ่ายรู้สึกเกรงกลัวจนต้องรีบใส่เสื้อให้เรียบร้อยแล้วเปิดประตูออกไป
"ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้"
"เอลทำได้มากกว่าที่คิดอีกเยอะ"
ฉันกระตุกยิ้มมุมปากมองช้อนสายตาคมเรียวของพี่คีย์ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะได้แตะริมฝีปากของฉัน ฉันเบือนหน้าหนีก่อนจะดันตัวคนตัวสูงออก
"ไม่ใช่ผัวเอลหนิ อีกอย่างใช้ปากนั่นไปสัมผัสคนอื่นมาอย่ามาใช้กับเอลนะคะ...มันสกปรก"
ฉันพูดเสียงหวานระบายยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่คีย์เบาๆ
"ไว้จะมาใหม่นะคะ"
"เดี๋ยว...นึกว่าจะได้ไปง่ายๆเหรอ"
พี่คีย์รั้งแขนฉันไว้ก่อนที่ฉันจะได้เดินออกมา
"แล้วจะเอาอะไรมารั้งเอลไว้ล่ะ ผัวก็ไม่ใช่"
"..."
ฉันจ้องมองเข้าไปในตาเย็นชานั่น ที่เขาเงียบไปฉันไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไร
"เอาไว้พี่หาเหตุผลมารั้งเอลได้ก็บอกนะ วันนี้เอลมีธุระ"
"ไปไหน"
"คงจะไปหา...ผู้ชายกินอยากลองเสียซิงดู"
"ตลกเหรอวะ ให้ใครต่อใครง่ายๆ" คีย์ขมวดคิ้วยุ่งเขาตีสีหน้าไม่พอใจออกมาเมื่อคนตัวเล็กพูดเหมือนเธอไม่แคร์อะไรเลย
"หรือให้พี่ดีล่ะ คนกันเอง"
"ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะมาเรียกร้องอะไรได้แบบไอ้เวย์หรอกนะ"
"แน่นอน เพราะถ้าเอลเลือกแล้วไม่ว่าจะต้องจับมัดหรือล่ามโซ่เอลก็จะทำไม่ต้องห่วงว่าเอลจะไปขอร้องอ้อนวอนหรอกค่ะ"
ฉันแกะมือพี่คีย์ออกจากแขนของฉัน แล้วเดินออกมา
"หึ~ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครสนุก"
ฉันยิ้มพอใจ เอาเถอะค่ะพี่คีย์ตอนนี้เอลจะปล่อยพี่ไปก่อน เอลคนนี้จะทำให้พี่ยอมให้เรียกว่าผัวได้เต็มปากเต็มคำเลยคอยดู
"อีชนีนี่แกใส่มาอ่อยผู้ หรือใส่มาทำทานเอาบุญย่ะ" แมรี่กรีดตามองอย่างเอือมๆก็เพื่อนเล่นใส่มาซะขนาดนี้แรงกว่าอีโนเป็นไหนๆ
"ฉันออกจะแซ่บ"
"ขอร้องเถอะ แรดก็บอกแรดไม่ต้องบอกว่าแซ่บใครจะเชื่อ"
ฟรีสเอ่ยพลางยกแก้วขึ้นดื่มนี่เธอคบเพื่อนมีนิสัยอ่อยผู้ชายไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"ไม่แคร์ค่ะ ด้านได้อายอด"
ฉันยกแก้วขึ้นดื่มบ้างสายตาสอดส่องมองหาใครบางคน
"ถ้าแกหาพี่คีย์ล่ะก็นู้น~ แทบจะเอากันบนโต๊ะแล้ว" แมรี่พยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลังของเอลที่คีย์กำลังคลอเครียกับสาวคนอื่น
"เดี๋ยวกูตบแม่ง"
ฉันหันไปมองตามแมรี่บอกเล่นเอาฉันแทบจะลุกขึ้นไปตบ
"ตบอีนั่น?" ฟรีสเอ่ยถามเพราะสถานการณ์นี่มันคุ้นๆซะจริง
"ตบพี่คีย์ แม่งน่าหมั่นไส้ส่วนอีนั่นกูไม่ตบหรอกสเหนียด"
ฉันจิกตามองทั่งคู่ที่ยังคงคลอเครียกันไม่ห่าง
"เออดีจริงๆเพื่อนกู อีกคนหลงผัวอีกคนจะให้ว่าที่ผัวมาหลงมัน" ฟรีสส่ายหัวน้อยๆงานนี้อีโนพลาดได้ไงวะ
"จะไปไหนอีเอล เดี๋ยวอีป้านั่นมันตบเอาหรอก"
"ก็ลองตบดูดิ กูต่อยไม่ยั้งแน่"
"วู้วววว~ แร๊งส์! เริ่ดค่ะเพื่อนกูหนูอย่าไปยอมมันลูก"
อีแมรี่ส่งเสียงไล่ตามหลังมาพร้อมกับปรบมือให้กำลังใจหรือเปล่าอันนี้ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ
"อ้าว..น้องเอลไม่ได้มากับนาโนเหรอ" มิกค์เอ่ยถามเมื่อเอลเดินมาคนเดียว
"ป่าวค่ะเอลมาคนเดียว พอจะมีที่ว่างให้เอลบ้างไหมคะ"
ฉันใช้สายตาแทนคำถามเมื่อที่นั่งว่างข้างๆฉันมันคือที่ข้างๆพี่มิกค์
"นั่งตรงนี้ได้นะ" มิกค์ขยับนิดหน่อยพอให้มีที่ว่างทำให้คนข้างกายไม่พอใจ
ฉันหย่อนตัวนั่งลงข้างพี่มิกค์จนชิดติดกัน ฝั่งที่ฉันนั่งคือตรงข้ามพี่คีย์เขาละจากการคลอเครียมามองฉันแป๊ปนึงก็หันกลับไปนัวเนียกันต่อ
"พี่มิกค์พอจะรู้ไหมคะว่าใครพอจะมีประสบการณ์ในการเปิดซิงครั้งแรกแบบที่ทำให้ประทับใจได้บ้าง"
พรวด!!!!
พี่มิกค์พ่นเหล้าในปากจนกระเด็นเป็นฝอยมันน่าตกใจขนาดนั้นเชียว
"ถามจริง"
"ถามจริงก็เอาจริงสิคะ ไม่งั้นจะถามทำไม"
- Writer
