You're mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

ลองดู

You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

Ep.5

"ถ้าจะถามตรงๆขนาดนี้พี่ก็ไม่รู้จะแนะนำยังไง"

"แล้วพี่คีย์ล่ะ รู้ไหมคะ"

ฉันหันไปถามเสียงหวานใส่คนตรงหน้าพี่คีย์กระตุกยิ้มเล็กน้อยเขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินมายืนข้างฉัน

"อยากลองนักใช่ไหม เดี๋ยวฉันจัดให้" คีย์โน้มลงไปกระซิบใกล้ใบหูของคนตัวเล็ก

"ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวเมียพี่จะว่าเอา"

ฉันปรายตามองไปยังนังปอบปากแดงที่นั่งตรงข้ามคงจะโกรธน่าดู

"ฉันไม่มี"

"งั้นก็แล้วแต่นะคะ แต่เอลไม่อยากไปหรอกค่ะแค่เอากันแต่ไร้สถานะแบบนี้เอลไม่ชอบ"

ฉันกรีดยิ้มหวานถ้าคิดว่าฉันง่ายขอบอกเลยว่าคิดผิด

"พี่มิกค์ล่ะ คิดว่าไงคะถ้าแค่เอากันเฉยๆแต่ไร้สถานะ"

"ก็ไม่เห็นแปลก ปกติก็มักจะเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ" มิกค์หันไปถามหาความเห็นจากคีย์

"เออ ก็ปกติ" คีย์เอ่ยตอบเสียงเรียบก็มันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วน้ำแตกแล้วแยกทาง

ฉันลุกขึ้นยืนทั้งๆที่พี่คีย์ยังคงโน้มหน้าลงมาอยู่ทำให้เขาต้องยืดตัวตรงเพราะหน้าอกของฉันแทบจะทิ่มหน้าเขาอยู่แล้ว

"จะไปไหน ฉันไปส่ง"

"ไม่ได้นะคีย์ แตงนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน จะทิ้งไปหาอีเด็กนั่นเหรอ" หญิงสาวโพล่งขึ้นอย่างโมโห

"ก็เด็กมันเด็ดกว่าไงคะคุณพี่ แถมฟิตขนาดนี้หรือจะเถียง"

"อีนังเด็กเวรวันนี้กูจะตบมึงให้คว่ำเลย"

นังแตงนั่นง้างมือขึ้นพร้อมปรี่เข้ามาอย่างเร็ว

"เอาสิ มึงตบกูต่อยแต่ถ้าไม่จบดีๆระวังจะวาร์ปไปหน้าผับมึงเลือกเอา"

ฉันกอดอกมองมันอย่างเหนือกว่า

"อีเอลแกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" นาโนที่เดินมาพร้อมเวย์เอ่ยห้ามเพื่อนในทันที

"แกให้มันตั้งการ์ดก่อนดิเดี๋ยวมันแม่งไม่รู้ว่าโดนต่อยสลบตอนไหน" นาโนพูดต่อขึ้นอีกเมื่อเห็นว่านังบ้านั่นนังไม่ลดมือลง

"อ้าว..นึกว่าจะห้ามกัน" มิกค์เกาหัวด้วยความไม่เข้าใจของสาวๆ

"ห้ามทำไมคะ อีเอลชนะเห็นๆถ้าแกแพ้นะอีเอลขายขี้หน้าค่ายมวยพ่อแกตายเลย"

ฉันระบายยิ้มเย็นมองนังแตงนั่นอย่างเอาเรื่องเลือดพ่อมันแรงอ่ะทำไง

"ฉันไปส่ง" คีย์เอ่ยเสียงเรียบเขาคว้าข้อมือบางไว้แล้วออกแรงดึงให้ตามไป แต่ไม่ทันไรก็ถูกขวางหน้าจากคนบางคน

"เอล เธอยังยุ่งกับมันอีกเหรอ" ธามจ้องมองคีย์ด้วยความไม่พอใจที่เห็นเอลยังคงใกล้ชิดคีย์อยู่

"ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้ล่ะ นายไม่พอใจเหรอธาม"

ฉันพูดขึ้นพร้อมกับคล้องแขนพี่คีย์เอาไว้คนตัวสูงเหมือนรู้งานเขาเลยเปลี่ยนมาเป็นโอบฉันเอาไว้แทน

"มันกำลังเห็นเธอเป็นของเล่น ทำไมฉันจะไม่รู้ไม่มีใครจริงจังกับเธอเท่าฉันหรอก" ธามมองคีย์อย่างเดือดดาลเขารู้มาว่าคีย์มั่วผู้หญิงขนาดไหน

"เหมือนที่นายทำกับฉันใช่ไหม ตอนนี้สนุกอยู่หรือเปล่าล่ะ...หรือจะให้ฉันกลับไปเล่นกับนายอีก"

ฉันเอื้อมมือไปลูบใบหน้าของธามช้อนสายตามองเขาเหมือนที่เคยทำแต่แตกต่างกันตรงความรู้สึกตอนนี้มันมีแต่ความรังเกียจ

"แต่รอหน่อยนะ ตอนนี้ฉันกำลังสนุกอยู่เลย"

ฉันกรีดยิ้มบางๆหันไปโอบรอบคอหนาแล้วกดท้ายทอยพี่คีย์ให้โน้มลงมาใกล้ทาบริมฝีปากฉันบนริมฝีปากหนาฉันขบเม้นริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจส่วนพี่คีย์ก็ตอบรับความหวานได้เป็นอย่างดี

ผัวะ!!

ธามกระชากฉันออกอย่างแรงก่อนจะปล่อยหมัดใส่พี่คีย์เข้าอย่างจัง

"เมียกูมึงอย่ายุ่ง" ธามประกาศลั่นด้วยความโกรธเขาง้างหมัดขึ้นจะต่อยซ้ำอีกครั้งแต่กลับถูกใครบางคนถีบกระเด็น

"กูไม่ใช่เมียมึง หุบปากพล่อยๆของมึงเอาไว้ให้ดีในเมื่อมึงเลือกมันก็สมควรแล้วที่กูจะเขี่ยมึงทิ้ง"

เพี๊ยะ!!

ฉันฟาดมือเข้ากับใบหน้าของธามจนหันไปตามแรงโดยไม่ยั้งมือและตบอีกครั้งซ้ำลงไปที่เดิม

"อีเอลพอได้แล้ว พี่คีย์รีบพามันออกไปไม่งั้นอีเอลได้ฆ่าธามตายแน่ๆมันบ้าขึ้นมาอะไรก็ฉุดไม่อยู่" นาโนรีบบอกคีย์ให้พาเอลไปไม่ใช่ว่าสงสารธามแต่เธอกลัวเพื่อนจะถูกจับซะมากกว่าอย่างน้อยก็ฆ่ามันในที่ๆคนน้อยกว่านี้ก็ยังดี

พี่คีย์ยึดมือฉันที่เตรียมจะฟาดลงอีกครั้งฉันตวัดตามองเขาอย่างไม่พอใจ เลยใช้ขาเตะเข้าหน้าท้องของธามแทนเพราะมือฉันมันไม่ว่าง

"พอได้แล้วเดี๋ยวมันก็ตายเอาหรอก"

"มันสมควร"

ฉันตอบกลับพี่คีย์ออกไปก่อนจะเตะเข้ายอดอกธามอีกครั้ง สายตาเจ็บปวดของธามที่ส่งมามันไม่ได้ครึ่งนึงของฉันเลยสักนิด ขอโทษนะมันน่าสมเพช

"ปล่อย"

ฉันสั่งร่างสูงเมื่อเขาอุ้มฉันพาดบ่าออกมาโยนใส่รถหรูของเขาแล้วเขาก็อ้อมมานั่งฝั่งคนขับด้วยความเร็ว

"เวลาโกรธโคตรน่ากลัวว่ะ" คีย์แค่นหัวเราะมองร่างบางข้างๆที่แสดงความโกรธออกมาอย่างเหนือความคาดหมาย

"อยากลองดูไหม?"

"ห๊ะ ลองตบฉันเหรอ" คีย์มองร่างบางด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆเธอก็พูดขึ้นมา

"ลองเอากันดู แต่ถ้าไม่ให้เรียกผัวก็ไม่ต้องเอา"

"จะสนทำไมแค่คำเรียก แค่เอาเฉยๆก็ได้ป่าววะ"

"ไม่ได้เอลไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ถ้าได้เอลแล้วอย่างหวังว่าจะเอากับคนอื่นได้อีกถ้ามันไม่รักดีก็ตัดทิ้งไปซะเลย"

ฉันปรายตามองไปยังเป้ากางเกงของพี่คีย์ถ้าจะมีดีแค่พลุบเข้าพลุบออกแต่ไม่มีปัญญารักษาก็ตัดหำทิ้งให้หมาแดกไปซะเถอะ

"ก็มาอ่อยฉันทุกวันสิ ฉันหลงเธอวันไหนไม่มีทางที่ฉันจะมองใครนอกจากเธอได้อีก" คีย์ส่งยิ้มหวานตามสไตล์คนเจ้าชู้เขามองร่างบางด้วยสายตามีเลศนัยนัยน์ตาดำสนิทนั้นช่างดูน่าค้นหา

"แล้วอย่ามาขอให้เอลหยุดละกัน เพราะเอลไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่"

ฉันฉีกยิ้มหวานก่อนจะใช้มือสอดเข้าไปใต้กระโปรงแล้วดึงบางอย่างลงมาลากผ่านเรียวขาแล้วคล้องมันกับกระปุกเกียร์

"แทนคำขอบคุณนะคะ พรุ่งนี้จะไปเอาคืน"

ฉันพูดจบก็เปิดประตูลงรถออกมาเดินไปยังรถของตัวเอง

"แม่งเล่นให้กางเกงในมาแบบนี้เลยเหรอวะ เชี่ยแม่งโคตรถูกใจว่ะ" คีย์ยิ้มกว้างออกมาทันทีที่เห็นว่าเอลให้อะไรตอบแทน เขามองตามหลังร่างบางที่เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป ร้อยยิ้มที่เผยออกมาพร้องเสียงหัวเราะเล็กๆของคนตัวสูง

"ชักจะไม่อยากให้เธอไปเอากับใครแล้วสิ"