You're mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ Ep.1 หญิงสาวหน้าตาสวยหวานดวงตากลมโตมีเสน่ห์ เดินทอดน่องเข้ามาในงานหมั้นงานนึง เธอสวมชุดเดรสสีดำแสนเซ็กซี่เป็นเป้าสายตาจากบรรดาแขกในงานได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอรี่กระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นร่างสูงที่ดูคุ้นเคย ​ เธอคว้าแก้วน้ำสีอำพันมาไว้ในมือตรงไปยังทั้งคู่ "เอล~" เสียงเรียกทุ้มเข้มดังออกมาจากริมฝีปากหนาที่ก่อนหน้านี้มันยังเป็นของเธอ แต่มาวันนี้เขากลับมาหมั้นกับคนอื่นอย่างหน้าตาเฉย "ไง~ ธามคิดถึงฉันไหม" รางบางเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าทั้งคู่เธอกรีดยิ้มหวานราวกับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับงานหมั้นของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ แกร๊ง!! ร่างบางยื่นแก้วในมือไปชนกับแก้วของธามด้วยรอยยิ้ม "ขอให้ความรักมีแต่ความบรรลัย ให้ทั้งคู่ฉิบหายจนหมดสิ้นทุกอย่าง cheers~" ร่างบางโปรยยิ้มหวานก่อนจะปรายตามองคนข้างกายธามที่ตอนนี้ไม่ใช่ที่ของเธออีกต่อไปแล้ว เธอเทของเหลวในแก้วลงพื้นอย่างช้าๆ บนหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของเธอ แต่แน่นอนมันไม่ใช่รอยยิ้มของความยินดี "ไม่ต้องห่วงฉันไม่กรวดน้ำแผ่เมตตาให้หรอก ที่เทเพราะขยะแขยงจนกลืนไม่ลง" "ชนแก้ววววว!!" เสียงใสๆของสามสาวดังขึ้นพร้อมกับชนแก้วกันกลางโต๊ะภายในผับที่เคยมากันประจำ "ปล่อยเหี้ยกับเหี้ยให้แม่งได้กันเองนั่นเหละ แกอย่าไปเสียใจกับเหี้ยตัวเดียวเลย" นาโนเพื่อนสนิทของเอลเอ่ยขึ้นพลางลูบหลังเพื่อนอย่างปลอบโยน เธอก็รู้พร้อมกับเอลเหมือนกันว่าธามคนที่เอลคบอยู่แอบไปหมั้นกับผู้หญิงอีกคนทั้งๆที่เมื่อวานยังมารับมาส่งเพื่อนเธอเหมือนปกติ "คนแบบนั้นปล่อยให้ไปที่ชอบๆนั่นเหละดีแล้ว" ฟรีสเอ่ยขึ้นมาบ้างเธอรู้ดีว่าเพื่อนเสียใจแค่ไหนหากแต่กลับไม่เห็นน้ำตาสักหยดจากดวงตาคู่สวยของเอลแม้แต่น้อย "หึ! แม้แต่น้ำสักหยดฉันก็จะไม่กรวดแผ่ให้มัน" เอลหมุนแก้วในมือช้าๆดวงตากลมโตสั่นไหวเล็กน้อยแต่ก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิม "แบบนี้สิเพื่อนฉัน ไม่สวยไม่เริ่ดกูไม่คบจ้ะขอบอก" นาโนพูดพร้อมปรบมือให้เพื่อน "ไม่เมาไม่กลับ! ให้การ์ดแม่งลากไปทิ้งหน้าผับเอา" เอลและฟรีสส่ายหัวน้อยๆกับความกวนของนาโนขอเดาว่ามันคงไม่ทันจะเมาพี่เวย์ก็คงมาลากมันกลับไปแน่ๆ "เหรอ? ให้การ์ดลากไปงั้นเหรอ" เสียงทุ้มเย็นยะเยือกทำให้สามสาวต้องพากันหันควับไปมองยังที่มาของเสียง "ไฮ~ สามีขาาาา" "พ่องมึง!" เวย์ตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ที่นาโนมานั่งดื่มเหล้าในผับโดยไม่บอกเขา "อุ๊ย! ผัวกูค่ะผัวกู" นาโนหันไปบอกเพื่อนอย่างกวนๆก่อนจะชี้ไปยังเวย์ "เออ รู้" เอลตอบอย่างเอือมๆผ่านมากี่เดือนแล้วนาโนก็ยังไม่เลิกเห่อผัวสักที "จะกลับไม่กลับ" "พี่เวย์คืนนี้โนขออยู่เป็นเพื่อนเอลนะ กลับไปจะลงโทษโนยังไงก็ได้ จับมัดหรือใช้กุญแจข้อมือก็ได้โนยอมหมดเหละ" "ทำไม" นาโนลุกขึ้นไปใกล้ร่างสูงก่อนจะกระซิบเบาๆว่าเอลถูกแฟนหักหลังไปหมั้นกับคนอื่น เวย์เลยพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินไปนั่งยังโต๊ะvipด้านตรงข้าม "เรียบร้อยผัวกูว่านอนสอนง่าย เอ้า!ชน" ​ แกร๊ง!!! เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าทั้งสามนั้นเมาได้ที่แล้ว "ไม่ไหว~ ถ้าดื่มอีกมีอ้วกแน่" เอลดันแก้วเหล้าออกห่างอย่างนึกรังเกียจไม่นานเวย์ก็เข้ามาช่วยประครองนาโน โดยมีคีย์และต้าเดินตามเข้า "อีฟรีส~ไปกลับบ้านกานนน" พรึ่บ! ร่างบางโซเซอย่างควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้จนเกือบจะล้มคะมำถ้าไม่มีแขนแกร่งโอบเอวคอดของเธอเอาไว้ซะก่อน "เดินยังไม่ตรง" น้ำเสียงทุ้มเข้มราวกับจะดุร่างบางที่ดื่มจนเมามายขนาดนี้ เอลปรือตาเพ่งมองคนตรงหน้าช้าๆ เธอระบายยิ้มหวานออกมาก่อนจะใช้แขนคล้องคออีกฝ่ายไว้แน่น ส่วนร่างสูงก็ใช้แขนทั้งสองข้างโอบเอวคอดร่างบางเอาไว้กันไม่ให้เธอล้ม "ใครอ่ะ?" เอลเอียงคอถาม "คีย์" ร่างสูงตอบเสียงเรียบนัยน์ตาเย็นชาทอประกายความหงุดหงิดเล็กน้อย "อ้อ เพื่อนผัวอีโน" "..." "เพื่อนผัวของผัวเพื่อนก็เหมือนผัวเรางงป่ะ เข้าใจยากตรงไหน" "...." "เอางี้พี่มาเป็นผัวจริงๆเลยดีกว่าจะได้ไม่งงเก็จป่ะ เอาเป็นผัวน่ะจบนะ"