เอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ ชนิณเม้มปากเล็กน้อย ยื่นมือไปดึงสายรัดเอวของเสื้อคลุมออก สาบเสื้อแยกออกจากกัน ท่านั่งบนขาหยั่งทำให้เห็นส่วนต่างๆ ของร่างกายได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะส่วนสงวนที่ไร้ปราการปกปิดซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เขาต้องไม่สวมใส่อะไรยามมาเยือนห้องของรัญญ์ ทว่าการเปลือยกายต่อหน้าอีกฝ่ายในครั้งนี้สร้างความอับอายให้กับชนิณยิ่งนัก เขารู้สึกว่าตัวเองถูกมองทะลุไปทั่วทั้งร่างไม่เว้นแม้แต่ส่วนลึก ใบหน้าคร้ามร้อนผะผ่าว สีแดงเรื่อจากการสูบฉีดของเลือดปรากฏให้เห็นบนใบหน้าและลำคอ ดวงตาไม่กล้าประสานกับคนตรงข้ามที่เอาแต่จ้องมองตาไม่กะพริบเสียอย่างนั้น
รัญญ์ยิ้มมุมปากอย่างพึงใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ลืมไปสิ้นว่าตนสูบบุหรี่คาไว้อยู่จนขี้เถ้าร่วงหล่นสู่พื้น เอาแต่ตั้งใจดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นในลำดับต่อไป เมื่อเห็นว่าชนิณไม่ลงมือสักทีก็ร้องทัก
“จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ทันนะ”
ชนิณได้สติ เขาสบสายตาคนพูดเ
