Episode 3
2116 Words
Chapter 3
Alena
Lumipas ang mga araw naging maayos ulit kami ni Rico. Hindi na siya umuuwi na lasing at palagi na rin siyang may dalang pagkain para sa aming dalawa.
Hindi niya na rin ako pinipigilan na magtinda ng mga gulay napananim ko. Kahit paano kasi nakaka-pera ako at naiipon ko rin ang iba. Gusto ko makapagtapos din sa pag-aaral. Gusto kong matupad namin ni Rico ang mga pangarap namin sa buhay.
Pinaliwanag ko rin sa kaniya na kailangan namin magtulungan na dalawa para gumaan ang buhay namin.
Nagsasampay ako ng mga labahan ko ng dumating ang Mama ni Rico, na si Mama Imelda. Katatapos ko lang maglaba ng marurumi naming damit ni Rico sa balon.
"Nasaan si Rico, Alena?" tanong ni Mama sa akin.
"Pumunta kina, Misis Domingo, Ma," sagot ko sa tanong niya.
"May ibibigay akong bigas para sa inyong dalawa. Sabihin mo sa kaniya na kunin niya na lang sa bahay dahil hindi ko naman iyon kayang buhatin. Sabihin mo sa kaniya mag-review-review siya. Para makakuha siya ng scholarship at makapag-aral siya sa susunod na pasukan. Walang mangyayari sa buhay ninyo kapag puro lang kayo landian sa isa't isa. At ikaw wala ka bang balak na mag-aral?" tanong pa sa akin ni Mama na may kasamang panenermon.
"May balak din po, Ma. Kaya nga po ako nag-iipon para makapag-aral ako sa susunod na pasukan,," sagot ko naman sa tanong ni Mama sa akin.
"Wala ka na ba talagang ibang kamag-anak, Alena? Ano na lang ang kinabukasan mo sa anak ko? Paano kung magkaroon pa kayo ng mga anak? Kaya hangga't maaari huwag ka munang magbuntis. Ang bata-bata mo pa. Darating ang araw na kapag hindi mo na kaya ang buhay ninyo ni Rico, maghihiwalay rin kayo. Magbabago rin ang nararamdaman ninyo sa isa't isa. Nagbubugso lang ang damdamin ninyo dahil bata pa kayo. Binigyan mo pa ng responsibilidad ang anak ko," wika pa ni Mama sa akin.
Hindi na lang ako umiimik sa panenermon niya. Pinagpatuloy ko ang pagsasampay ko ng mga labahan.
"Gusto ko maging matagumpay ang anak ko, Alena. Gusto ko makapagtapos siya sa pag-aaral. Subalit nagiging hadlang ka sa tagumpay na makakamit sana ni Rico. Napakabata niyo pa. Ikaw, marami ka pang makikita na higit pa kay Rico. Magiging sagabal ka sa pag-aaral niya at sa pagtatagumpay niya," sabi pa sa akin ni Mama na para bang may ibig siyang sabihin.
Huminto ako sa pagsasampay at tumingin sa kaniya.
"Ano po ba ang gusto ninyong gawin ko, Ma? Mahal ko po si Rico. Nagmamahalan kaming dalawa. Hindi ko naman siya hahadlangan sa pag-aaral niya. Magsisikap naman ako para sa aming dalawa. Kahit hindi na muna ako mag-aral, kahit magtrabaho pa ako para lang makatulong kay Rico," sabi ko kay Mama.
Bumuntong hininga naman siya ng malalim sa sinabi ko.
"Ang gusto kong gawin mo hiwalayan mo ang anak ko. Hangga't nariyan ka sa tabi niya hindi niya makakamit ang tagumpay sa buhay. Tignan mo nga ang anak ko, nagsusumikap siya para lang may makain kayong dalawa. Pero hindi sapat ang kinikita niya para sa inyong dalawa. Alena, mas makakamit ni Rico, ang mga pangarap niya kapag wala ka sa tabi niya. Kung mahal mo ang anak ko huwag mo siyang hilahin pababa. Huwag mo siyang idamay sa kamalasan mo sa buhay," sabi pa ni Mama sa akin.
Masakit man ang mga sinabi niya, subalit parang may point naman siya. Paano magtatagumpay si Rico, kung kulang pa nga sa aming dalawa ang kinikita niya? Sa halip na para lang sana sa kaniya ang kinikita niya nagiging alalahanin niya pa ako.
Iniisip ko pa lang na maghiwalay kami ni Rico, parang pinipiga na ang dibdib ko.
"Ma, wala na akong ibang mapupuntahan. Si Rico, na lang ang pamilya ko. Kapag umalis po ako wala akong mapupuntahan. At hindi ko po kaya na mawalay kay Rico," mangiyak-ngiyaki kong sabi kay Mama.
"Kung gusto mo talaga ng buhay na ganito eh 'di, bahala ka. Gusto ko lang makapagtapos ang anak ko at matupad niya ang mga pangarap niya. At paano naman niya matutupad ang mga pangarap niya kung nariyan ka na pasanin niya? Hayzz... Bahala ka nga! Huwag mo akong masisi kung darating ang araw na magsisisi ka at hindi mo sinunod ang sinabi ko, at kung bakit ganiyan ang buhay niyo mahirap pa sa daga!" sabi pa ni Mama sa akin.
Tumalikod na ito at umalis. Sa mura kong edad, hindi ko na alam kung alin ang dapat kong gawin. Kung alin ang tama at hindi. Basta ang nararamdaman ng puso ko ang sinusunod ko. Hindi ko kayang mawalay kay Rico dahil mahal na mahal ko siya.
Isa pa wala rin naman akong mapupuntahan kapag naghiwalay kami. Balak ko na lang sana mag-apply ng trabaho at maging school girl. Subalit nahihirapan ako na malayo kay Rico. At maghirap din mag-apply subalit susubukan ko.
Lumipas pa ang ilang oras at sumapit ang tanghali. Sabi ni Rico, uuwi siya ng tanghali at dito siya kakain para sabay kami. Naggisa na rin ako ng talbos ng kangkong para ulam namin ni Rico.
Wala naman kasi akong naisipan na lutuin. Ang kangkong lang ang nakita ko kanina habang naglalaba ako, kaya naisipan ko na manguha.
Nakatanaw ako sa bintana habang naghihintay kay Rico, na dumating.
Gano'n na lang ang saya ko nang makita kong paparating na siya.
May mga plastic siyang dala. Pagdating niya sa pintuan ay sinalubong ko na kaagad siya.
Humalik siya sa aking labi. "May litson manok akong dala. Binili ko kanina," sabi niya sabay abot sa akin ng supot na dala niya na may laman na litson manok.
"Wow, makakatikim na ulit ako ng manok. Tamang-tama at luto na ang sinaing ko. Naggisa na rin ako ng kangkong. Saglit lang, hon. Maghahain muna ako sa lamesa," sabi ko kay Rico.
Nagsalok na ako ng kanin sa kaldero at inilagay ko sa lapag.
"Ito pala ang kita ko, hon. Naka-jackpot ako kanina dahil dumating ang kamag-anak ni Mrs. Domingo, na nakapag-asawa ng Amerikano. Ako ang sumundo sa airport, kaya binigyan ako ng dalawang libo," nakangiti pang sabi ni Rico, sa akin habang inaabot niya sa akin ang dalawang libo.
"Mabuti naman kung gano'n, hon. Ilalagay ko ito sa ipon natin. Hali ka na kumain na tayo," aya ko na sa kaniya at inilagay ko sa bulsa ko ang pera na inaabot niya.
"Ipapasyal sana kita mamaya sa plaza. Maraming mga paninda roon dahil malapit na ang fiesta. Kaso babalik pa ako kina Misis Domingo. Baka may lakad sila, kaya ako 'yong magiging driver nila," sabi pa ni Rico sa akin.
"Sige lang, hon. Sa susunod na lang tayo mamamasyal roon. Isa pa tipid tayo ngayon. Mainggit lang tayo sa mga bumibili roon ng pagkain at ng kung ano-ano. Kailangan nating magtipid para sa susunod na pasukan makapasok na tayong dalawa," sabi ko pa kay Rico.
Nakaupo na kaming dalawa sa lapag sa harap ng kanin at ng ulam na binili niya.
"Simula kasi noong lumipat tayo rito sa munti nating bahay hindi na tayo nakapag-date," sabi pa ni Rico sa akin, habang nilalagyan ko siya ng kanin sa kaniyang plato.
Ngumiti naman ako sa kaniya. "Para naman tayong nagde-date dito sa ating munting bahay. Hindi naman ako naghahangad na i-date mo ako. Sapat na sa akin na uuwi kang ligtas sa akin."
Nilagyan ko na rin ng ulam ang plato niya.
"Hayaan mo, hon. Kapag yumaman na ako palagi kitang i-date at papakainin sa mamahaling restaurant. Gagawin kitang prinsesa," nakangiti niya pang sabi sa akin.
Kay sarap sana pakinggan ng mga pangarap ni Rico para sa aming dalawa. Subalit hindi ko alam kung paano matutupad iyon?
"Sa ngayon litson manok pa lang ang kaya kong ibigay sa'yo. Pero kapag yumaman na ako lahat ng request mo ibibigay ko at bibilhin," nakangiti niya pang sabi sa akin at nilagyan niya na rin ng kanin ang plato ko at ulam.
"Ubusin mo 'yang nasa plato mo, ha? Dapat kumain ka ng marami. Parang ang laki ng pinayat mo, hon?" tanong pa ni Rico sa akin.
Ngayon niya lang yata napansin na pumayat ako ng husto. Paano kasi sa tuwing umuuwi siya noon palagi siya lasing. Kaya parang hindi niya na ako napapansin.
Tipid lang akongk ngumiti sa kaniya at sumubo ng pagkain.
"I'm sorry, hon. Siguro nangungunsume ka sa akin, kaya ka nangangayayat. Hayaan mo babawi ako sa'yo mas lalo ko pang sisipagan," sabi pa sa akin ni Rico. Siguro nakokonsensya rin siya sa mga pinagagawa niya sa akin noong nakaraan.
"Okay, lang, hon. Hon, may itatanong sana ako sa'yo," seryoso kung sabi sa kaniya.
"Ano iyon?"
"Pabigat na ba ako sa'yo? Ibig kong sabihin nahihirapan ka na ba na buhayin ako?" tanong ko sa kaniya.
Baka tama ang kaniyang ina na baka nagiging pabigat na ako kay Rico? Dalawang taon niya na akong binubuhay.
Huminto siya sa pag-nguya at tumingin sa akin. "Bakit mo ba tinatanong ang bagay na iyan? Paano ka naging pabigat sa akin? Parang ako pa nga ang naging pabigat sa'yo dahil mga nakaraang araw umuuwi ako na lasing at walang dalang pagkain. Mahal kita, Alena. Kahit ano pa ang maging sitwasyon ng buhay natin hindi magbabago ang pagmamahal ko sa'yo. Obligasyon ko na buhayin ka dahil asawa kita. Kahit hindi man tayo kasal asawa pa rin kita. Huwag mong isipin na pabigat ka sa akin. Sige, na kumain ka na."
Parang nabusog ang puso ko sa sinabi ni Rico. Ngumiti ako at nagpatuloy sa pagkain.
"Siya nga pala, hon. Maghahanap sana ako ng mapag-trabahuhan ko. 'Yong pwede akong paaralin. Para naman hindi mabigat sa'yo kapag nag-aral ka na. Eh, ako high school pa lang. Ikaw college ka na. Gusto ko rin kasi makapag-aral sa susunod na pasukan," sabi ko kay Rico.
Alam ko na hindi siya papayag subalit gusto ko lang subukan.
Bumuntong hininga siya ng malalim. "Papayag lang ako magtrabaho ka kapag uwian ka. Pero kapag stay in ka hindi ako papayag," tugon niya sa akin kaya natuwa naman ako..
Ngumiti ako sa kaniya. "Sige, susubukan ko maghanap ng stay out na trabaho, sana may magtanggap sa akin," sabi ko sa kaniya.
Hindi na siya umimik at nagpatuloy siya sa kaniyang pagkain.
"Siya nga pala, Hon. Pumunta rito si Mama, kanina. Sabi niya may bigas daw siyang ibibigay sa akin kaya puntahan mo raw," wika ko pa sa kaniya.
"Nakasalubong ko siya kanina. Mamaya ko na lang kukunin pag-uwi ko ng hapon," tugon niya sa akin.
Tumango-tango naman ako at nagpatuloy kami sa pagkain.
Nang makatapos kaming kumain ni Rico, niligpit ko na ang pinagkainan namin.
Kasalukuyan naghuhugas ako ng plato nang yumakap siya sa likuran ko.
Inamoy-amoy niya ang leeg ko at hinalik-halikan ito.
"Honey, naghuhugas pa ako," nakangiti kong sabi sa kaniya dahil nakikiliti ako sa paghalik niya sa aking leeg.
"Ang bango-bango ng baby ko. Paisa muna bago ako umalis," paglalambing niya sa akin.
Hindi pa nga ako sumagot ay binuhat niya na ako, kaya napatili na lang ako.
"Ay! Ano ba, Rico? Hindi pa ako tapos sa paghuhugas, oh!" natatawa kong sabi sa kaniya habang buhat-buhat niya na ako.
"Mamaya mo na lang tapusin pagkatapos natin," sabi pa niya at dinala niya na ako sa loob ng silid namin. Inihiga niya ako sa sahig. Pagkatapos hinubad niya ang kaniyang pang-itaas na damit.
Pumatong siya sa itaas ko habang hinahalikan ang aking labi. Ilang sandali pa huminto siya sa paghalik sa akin. Hinubad niya ang kasuotan ko.
Parang palagi siyang nasasabik sa akin at walang kasawaan na angkinin ako.
Naging mapag-angkin ang mga halik niya sa aking katawan at hinalikan niya ako sa aking leeg at bumaba iyon sa aking dibdib.
Kapag ganito ang ginagawa ni Rico, sa akin lalong umiinit ang aking katawan. "Kanino ka lang, Alena?" tanong niya sa akin habang palipat-lipat ang pagsipsip niya sa corona ng aking dibdib.
"Sa'yo lang ako, Rico," sagot ko naman sa tanong niya.
Ilang sandali pa bumaba ang halik niya sa aking puson. Mas lalo iyong nagbigay sa akin ng kakaibang kiliti, kaya napapaliyad ako at napapakislot ng aking katawan.
Ilang sandali pa dumapo ang kaniyang labi sa malabalbong pusa kong kabebe.
Dinilaan niya iyon at hinalik-halikan.
"Ahhh... Honey..." Napaungol aka dahil sa kakaibang sarap na aking naramdaman sa buo kong pagkatao.
Sarap na sarap si Rico, kainin ang aking kababebe. Wala siyang kasawaan sa pagkain niyon.
Tinakpan ko ang aking labi dahil hindi ko mapigilan ang hindi mapaungol. Tanghaling tapat subalit narito kami ni Rico sa silid namin para pagbigyan ang pangangailangan ng katawan namin.
Inangkin niya ako ng tanghaling iyon. Pagkatapos masaya siyang umalis sa aming bahay dahil nakaisa siya. Sana ganito na lang kami palagi ni Rico. Masaya kahit mahirap ang buhay. Gusto ko lang naman palagi kaming magkasundo, walang away at palaging nagmamahalan.
- Writer
