ท่าราชครูหลิวผละออกจากร่างบาง จนหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้น คนโมโหหันหลัง หมายจะเดินหนีออกไป แต่กลับมีเสี่ยวเอ้อของร้านเข้ามาเสียก่อน
“นายท่าน เกิดอันใดขึ้นหรือขอรับ”
“…” เห็นสีหน้าโกรธเคืองของเอกบุรุษ เสี่ยวเอ้อจึงรีบถามจนพูดผิดพูดถูก
“ระ หรือพวกท่านมิได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ”
“เป็นแล้วอย่างไร ไม่เป็นแล้วอย่างไร เจ้าเฝ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไปเรียกสาวใช้ของนางมารับตัวกลับ”
“มะ ไม่ได้นะขอรับ หะ หากนางเป็นภรรยาของท่าน ท่านควรพานางกลับเอง แต่หากไม่ ท่านก็ควรพานางกลับเช่นกัน เพราะนางมากับท่าน” เสี่ยวเอ้อหันรีหันขวาง ทำสิ่งใดไม่ถูก
แต่เขาก็มีคุณธรรมพอที่จะไม่ตอบรับคำสั่งนั้น
“เจ้านี่อย่างไร ต้องการบอกสิ่งใดกันแน่”
“คือ…อาหารที่แม่นางผู้นั้นทานเข้าไป ผสมยาปลุกกำหนัดไว้ขอรับ ขะ ข้าเอามาให้ผิดห้อง แต่พอพวกท่านบอกว่าเป็นสามีภรรยากัน ข้าจึงมิได้บอกความจริงออกไป” ได้ยินดังนั้น อี้เฟิงก็รีบหันมาดูฮูห
