PUMASOK sa silid si Esteng at nadatnan si Althea na naghahanda ng kanyang mga kagamitan, isang madaling araw. Isinara niya ang pintuan at tumabi sa dalaga sa higaan. Napatingin siya sa mga gamit nito.
“Ikaw ba’y nakatitiyak na ang lalakeng iyon ang susi ng iyong alaala?” tanong ni Esteng sa kanya. Tumango naman si Althea at ngumiti. Huminga nang malalim si Esteng at bahagya ring ngumiti. Walang bakas na kasiyahan ang mga ngiting iyon, kung hindi ay pawang kalungkutan lamang. Sa susunod na araw o linggo ay siguradong mawawala na si Althea sa kanilang piling. Mawawalan siya ng alaga at anak. “Mag-iingat ka, kilala natin sa pangalan at estado ang taong iyon ngunit hindi natin kilala ang kanyang pag-uugali at kung paano siya mag-isip.
“Opo, tiya.” Sagot naman ni Althea. “Alam ko pong nag-aa
