“LIMANG minuto,” wika ni Leonardo at niyakap pa nang husto si Althea sa kanyang mga bisig. Tanging kuliglig lamang bumabasag sa katahimikan ng gabi. Iilang ingay mula sa unang palapag ng bahay-aliwan din ang kanilang naririnig, sa tuwing may mga serbidor na sumisigaw at nagmamadali sa pagsisilbi ng panauhin.
“Baka hanapin ako,” wika ni Althea at umangat ang nakasandal na ulo sa dibdib ng Leonardo upang tingnan siya sa mukha. Nakapikit ang ginoo, walang planong bumangon. “Hindi mo binayaran ang kwarto na ito. Magtataka si Crisanto kung bakit anim na oras mahigit itong nakasara.” Patuloy niya at humagikhik.
“Hindi ka bayarang dilag upang pagbayaran ko ang silid na kasama ka,” tugon ni Leonardo at dumungaw sa kanya. “Kung inaalala mo ang magiging kita ni Crisanto ay huwag kang mag-alala. K
