ฉันได้รับเมจเสจจากใครคนหนึ่งหลังจากนั้นเพียงสองวัน...
มันควรเป็นเช้าที่สดใสเนื่องจากวันนี้ไม่มีเรียน แถมฝนก็ตกปรอยๆ เหมาะกับการนอนตีพุงสบายๆ อยู่ในห้อง
ใช่ ฉันคิดแบบนั้น จนกระทั่งเปิดข้อความนั้นขึ้นมาแล้วพบว่าเป็นภาพของตัวเองกับผู้ชายคนหนึ่งท่ามกลางสายฝนและการจราจรติดขัด
ผู้ชายคนนั้นคือพี่คิม
ในภาพคือช่วงเวลาที่พี่คิมยื่นร่มเพื่อบังฝนให้ฉัน ส่วนเขาเปียกไปแล้วครึ่งซีก
มันคือตอนที่พี่คิมลงมาแล้วสั่งให้ฉันไปรอในรถ ก่อนตัวเขาเองจะเป็นคนไปซื้อผ้าอนามัยมาให้ฉันเอง
Unknown :: ยังไง?
ฉันมองเมจเสจไม่ปรากฏชื่อนั่นแล้วได้แต่สงสัยและหวาดกลัว สองไม้สองมือสั่นไปหมดเพราะตอนนี้สติสตังเริ่มแตกซ่าน คิดไม่ออกว่าจะควรทำยังไงในสถานการณ์คับขันแบบนี้
อาจเป็นพี่แอลก็ได้ หรือใครสักคนที่ฉันไม่อยากให้รู้...เพราะเรื่องมันอาจลามไปจนถึงตัวพี่ชายฉันได้ในที่สุด
Me :: ไม่ทราบว่านี่ใครเหรอคะ...
หลังจากปล่อยให้เ
