เมื่อสองเท้าสัมผัสกับพื้น สิ่งแรกที่ฉันทำคือเงยหน้าขึ้นมองบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวทับทิม
“อีอาย!”
แต่สำรวจความใหญ่โตได้ไม่เท่าไหร่ เสียงคุ้นเคยจากทิศทางใดทิศทางหนึ่งก็กระชากฉันไปยังต้นตอของเสียงทันที
เป็นทับทิมเองที่ยืนโบกไม้โบกมืออยู่ตรงหน้าประตู
หลายนาทีหลังจากนั้นฉันถูกมันพาเข้ามาในงานวันเกิดพี่แทน
ก็คิดไว้อยู่แล้วว่างานวันนี้ของพี่ชายมันต้องไม่ธรรมดา ต้องยิ่งใหญ่ ต้องหรูหรา แต่ก็ไม่คิดว่าจะอลังการงานสร้างได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะแขกเหรื่อต่างๆ ภายในงานที่ส่วนใหญ่จะดูภูมิฐาน มีฐานะ ทำเอาฉันที่คล้ายกับจะเป็นแกะดำแทบไม่กล้าขยับตัวเลย
“ไง” ฉันลากสายตากลับมาเมื่อได้ยินเสียงแหบๆ ของใครคนหนึ่งดังขึ้น
คำตอบปรากฏชัดตรงหน้าเมื่อพบว่าเสียงนั้นเป็นของพี่แทน พี่ชายแท้ๆ ของทับทิม
เขาอยู่ในชุดสูทสีดำแบบเท่ๆ และตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างเป็นมิตร การเอ่ยทักทายของเขาทำให้ฉันต้องรีบยกมือไหว้อย่างทั
