Come By The Worst

3 - Lewdness

NAPAHIGPIT ang hawak ni Brian Bryle sa manibela ng kaniyang kotse nang lumapit ang lalaki sa car window banda roon sa driver seat kung saan siya nakaupo.

Kinatok siya nito roon.

Bahagya niyang ibinaba ang salamin ng bintana.

Napapikit pa siya nang diretso nitong itutok sa mismong mga mata niya ang hawak nitong flashlight.

"Ipakita mo sa akin ang iyong mga kamay," may awtoridad nitong utos habang nakaumang sa kaniya ang baril.

Nanatiling nakatutok sa mukha niya ang flashlight kaya iniiwas niya ang mukha rito habang itinataas ang dalawang kamay.

"Buksan mo ang car door saka ilagay sa ulo mo ang iyong mga kamay," utos ulit nito.

"What is it for?" tanong niya.

"Kapag hindi mo ginawa ang sinabi ko, itong baril ko ang sasagot sa 'yo!" gigil kaagad na sabi nito.

Napatiim-bagang siya bago sinunod ang utos nito.

Pinaalis nito sa kaniya ang seatbelt niya tapos ay hinila siya palabas. Patulak siya nitong pinadapa sa ibabaw ng car bonnet ng kaniyang kotse habang nasa ulo pa rin niya ang mga kamay.

Noon lumapit ang kasama nitong babae habang nakaumang din sa kaniya ang baril.

Ang lalaki naman na ito ay dumukwang sa loob ng kaniyang kotse at tinanglawan ng flashlight ang loob niyon.

Hindi niya maiwasan ang mapalunok habang pasimpleng tinitingnan ito sa ginagawa nito.

Habang ginagawa iyon ng lalaking ito ay kinakapkapan naman siya ng babaeng kasama nito sa kaniyang katawan habang nakaumang sa ulo niya ang hawak nitong baril.

Sinipa nito ang magkabila niyang mga paa para paghiwalayin.

Kinapa ang mga binti niya at bahagya siyang natigilan nang maramdaman ang kamay ng babaeng ito sa kaniyang matambok na pang-upo. Pinisil-pisil nito ang magkabilang pisngi niyon.

"Harap!" asik na utos nito.

Ginawa niya ang sinasabi nito.

Napamata siya rito nang bigla nitong dakutin ang p*********i niya at pinisil-pisil.

'Bullshit!' sa isip-isip niya habang hindi maitago ang disgusto sa ekspresyon ng kaniyang mukha.

Iniiwas niya ang tingin dito.

Noon lumapit sa kanila ang lalaking kasama nito.

"Wala!" paasik na sabi nito. "Lipat bahay 'ata ang lalaking 'yan," sabi pa nito.

Napatingin siya sa lalaking ito bago tumingin sa babae na noon ay nakatitig sa kaniya, malagkit.

"Kursunada ko s'ya," seryosong sabi ng babaeng ito.

"Ano'ng ibig mong sabihin, Margaret?" tanong dito ng lalaki.

Bahagya siyang nagulat nang bigla nitong hawakan ang belt niya at tinangkang tanggalin iyon.

Natawa ang lalaki sa ginawa ng babaeng ito sa kaniya.

"Ang wild mo, Margaret," kantyaw nito sa babae.

"Buwisit!" inis namang sabi ng babaeng ito nang hindi nito matanggal ang kaniyang belt. "Tanggalin mo!" mariing utos nito sabay dikdik ng baril sa kaniyang mukha.

Hindi siya kumibo kaya kaagad siya nitong sinikmuraan gamit ang baril nito.

Tatlong beses nitong ginawa iyon hanggang sa mamilipit siya at magkanda-ubo sa sakit.

"Tanggalin mo!" paasik na utos naman sa kaniya ng lalaki sabay diin ng hawak nitong baril sa kaniyang sentido.

Wala siyang nagawa kun'di sundin ang mga ito.

Tinanggal niya ang kaniyang belt at matapos niyang gawin iyan ay kaagad na tinanggal ni Margaret ang hook ng slacks pants niya.

Tinanggal din nito ang pagkaka-butones ng kaniyang long sleeves polo at dumukwang sa nahantad na niyang katawan.

Sininghot siya nito na parang droga. Napangiti ito na parang na-high.

"Ang bango-bango mo," paanas na sabi nito. Gigil na gigil, takam na takam.

Hindi siya nag-react.

Naiiwas niya ang mukha nang tangkain nitong halikan siya sa labi.

Sinapak siya nito sabay hawak sa kaniyang mukha at kaagad na sinibasib ng halik ang labi niya.

Gusto niyang masuka at himatayin. Amoy sigarilyo ang bibig nito, kababaeng tao.

'What the fvck?!' parang gusto niyang magkasakit sa ginagawa ng babaeng ito sa kaniya nang mga sandaling iyan.

Iniwan nito ang labi niya at pinagapang pababa sa kaniyang katawan ang dila habang ibinababa ang kaniyang slacks pants kasama ang boxer brief niya.

"What the heck?!" hindi na napigilang react niya.

Imbes na magsalita ay sinapak siya nito ulit at sinikmuraan muli ng ilang beses gamit ang baril nito.

Napaubo siya at napadaing sa sakit.

"Ipinagdadamot mo 'to!?" paasik na tanong sa kaniya ni Margaret sabay tutok ng baril sa p*********i niya. "Gusto mong paputukan ko 'to, hmm?" pananakot nito sa kaniya.

Hindi siya nagsalita at napigil ang hininga.

Natawa ang lalaki.

Dinakot ni Margaret ang p*********i niya at hinimas.

"Masyado kang pinagpala!" sagad sa gigil at paghangang sabi nito habang nilalaro ng kamay nito ang kaniyang p*********i. Napakagat-labi pa nga ito.

Gayunpaman ay hindi niya magawa na masiyahan. Nandidiri siya.

'Wala bang dumadaang sasakyan dito?' tanong niya sa isip. 'Please!' Hiyaw ng kaniyang isipan.

Napalunok siya habang iniisip na sana ay mayroong pagkakataon para matakasan ang sitwasyong iyan.

Ang lalaking kasama nito ay nasisiyahan na nakamasid lamang sa kanila habang nakaumang ang baril sa kaniya.

Hindi siya makapaniwala na nag-i-exist pala talaga sa mundo ang mga ganitong klase ng tao—ganitong klase ng babae.

Gusto niyang umalma pero 'di bale na siguro, ang importante ay ligtas ang estranghera sa loob ng kaniyang kotse.

Kaya naman hahayaan niya ang babaeng ito sa gustong mangyari tutal naman ay lalaki siya at walang mawawala sa kaniya.

Speaking of the stranger woman inside his car, sana lamang ay hindi nito makita o nakikita ang sinasapit niya sa kamay ng mga ito nang mga sandaling iyan.

Napakurap siya at napatiim-bagang nang lumuhod ito sa harap niya at gamitin ang bibig sa kaniyang p*********i.

Sarap na sarap ito roon. Paulit-ulit nito iyong inilabas-pasok sa bibig nito at ipinagsasagaran hanggang sa lalamunan habang sinasabayan ng paggalaw ng isang kamay na mahigpit na nakahawak sa kahabaan ng p*********i niya.

Napalunok siya. Nasa ganoong sitwasyon siya pero kakatwang nagagawa nitong buhayin iyon kahit pa nga labag sa kaniyang kalooban.

Ah, ganoon naman talaga siguro, hindi niya masisisi ang kaniyang katawan.

Ilang sandali nito iyong ginawa habang hawak pa rin ang baril at nakaumang sa kaniya.

Pagkaraa'y hindi pa rin nakuntento si Margaret at inutusan siyang i-angat ang kaniyang sarili sa ibabaw ng car bonnet niya.

Nagpatianud na lamang siya sa nais nito.

Hinubad nito ang panty at walang pakundangan na sinupalpal sa bibig niya. Naduwal siya pero tiniis niya.

Umakyat ito at kaagad na inupuan ang kaniyang p*********i.

"Ohhh. . . " ungol nito na napatirik pa ang mga mata habang napapakagat-labi nang ganap nitong maipasok ang kaniyang kahabaan sa p********e nito.

Mahusay ito sa ibabaw, sanay na sanay. Perpekto ang bawat galaw ng balakang.

Ngunit hindi niya ito kayang hangaan o tingnan man lamang.

Ipinikit niya ang mga mata upang hindi ito makita ngunit naramdaman niya sa kaniyang pisngi ang dulo ng baril nito.

"Imulat mo ang mga mata mo, tumingin ka sa akin ng diretso at umungol," utos nito sa kaniya habang patuloy sa mabilis na paggalaw ang balakang.

'Ano pa ba ang gusto ng babaeng ito? Hindi pa ba siya nasisiyahan na hinahayaan ko na siyang gawin kung ano'ng gusto niya sa katawan ko?!' pagmamaktol niya sa isip.

Napilitan siyang buksan ang mga mata at tumingin dito.

"Ungol," magkasabay pang sabi ng mga ito habang kapwa na nakatutok sa kaniya ang mga hawak na baril.

Wala siyang magawa kun'di sumunod. Umungol siya ng paulit-ulit.

"Lambingan mo," demand pa ng lalaki sa kaniya.

Pero bago pa niya gawin ang nais ng mga ito ay umalingawngaw ang putok ng baril na siyang umantala sa kaganapang iyon.

Bumagsak ang lalaki at na-distract si Margaret.

Sinamantala niya ang pagkakataon. Kaagad siyang kumilos. Mabilis niyang naagaw ang baril kay Margaret at hindi na siya nag-aksaya ng panahon o nagdalawang-isip na sapakin ito.

Himatay itong bumagsak sa tabi niya.

'Pasensiya ka na, nasarapan ka na rin naman siguro, 'di ba?' sa loob-loob niya sabay tanggal ng panty sa bibig niya at nandidiri na inihagis iyon dito.

Mabilis siyang nakaibis sa unahan ng kaniyang kotse at kaagad na inalis doon si Margaret.

Itinaas niya ang kaniyang slacks pants kasama ang boxer brief niya.

Nakita niyang gumalaw ang lalaki kaya naman kaagad niya itong nilapitan at tinadyakan sa sikmura ng paulit-ulit hanggang sa mawalan ng malay.

Humihingal siyang napatingin kay Brianne Faith na noon ay nakatayo sa gilid ng kaniyang sasakyan.

Dahil abala ang dalawa sa kaniya kanina ay hindi namalayan ng mga ito maging siya ang pag-ibis nito sa kotse.

Umiiyak ito at nanginginig ang mga kamay habang hawak ang kaniyang baril na noo'y nakaumang pa rin, tila hindi nito malaman o magawang ibaba iyon.

Lumakad siya palapit dito at dahan-dahang kinuha sa kamay nito ang baril. Her trembling and heavy breathing could be heard and felt by him.

"Kailangan nating makaalis dito," desperado at mariing sabi niya.

Ilang sandali rin itong hindi kumibo pero kapagkuwa'y kumilos at doon na dumaan sa driver seat na noon ay nakabukas pa lamang.

Inilapat niya ang pintuan sa backseat kung saan ito lumabas kanina.

Nagmamadali na rin siyang sumakay sa driver seat.

Dahil nakahambalang sa kalsada ang sasakyan nila Margaret ay wala siyang choice kun'di ipihit ang sasakyan pabalik sa pinanggalingan nila.

Nasa tatlong daang metro pa lamang ang natatakbo nila nang matanaw sa tulong ng liwanag sa headlights ng kaniyang kotse ang tatlong lalaki sa kalsada.

"Sila. . . Sila 'yon!" nanginginig ang boses ni Brianne Faith habang umiiyak nang sabihin iyan.

Napatiim-bagang siya.

'Sh*t!' sa isip-isip niya.

Alam niyang delikado dahil zigzag ang kalsada pero he had no choice.

Napahigpit ang hawak niya sa manibela nang isagad ang speedometer ng kaniyang kotse.

Nahagip ng sasakyan niya ang isa sa mga ito at ang dalawa ay nagawa pa silang paputukan.

Sabay pa silang napayukod ni Brianne Faith dahil diyan. Napatili pa nga ito kasabay ang pagpalahaw ng iyak dahil sa labis na takot.

Muntik na silang mawala sa kalsada, mabuti na lamang at mabilis ang kaniyang mga kamay sa manibela.

Parang gustong sumabog ng dibdib niya. Buong buhay niya ay ngayon lamang niya naranasan ang ganito, at nang dahil ito sa babaeng ito sa kaniyang tabi.

Sinulyapan niya si Brianne Faith sa rearview mirror. Yakap nito ang sarili habang tahimik na umiiyak.

Nakadama siya ng habag para rito.

Sa tulong ng liwanag doon sa loob ng kaniyang kotse ay nakikita niya ang ayos nito. Gulo-gulo ang buhok, basa sa magkahalong luha at pawis ang mukha.

Napailing siya.

Wala siyang ideya sa pagkatao nito. Hindi siya sigurado kung worth it ba na ibuwis ang buhay niya para sa babaeng ito.

Nakadarama siya ng pagsisisi kung bakit pinili niyang iligtas ito kahit hindi niya alam kung ano ang kaniyang kahahantungan o kung ano'ng gulo ang idudulot sa buhay niya.

Napabuntong-hininga siya.

Inisip na lamang niya na anu't-ano pa man, hindi na siya dapat magsisi pa. Kahit sino pa man ang babaeng ito, hindi rin nito deserve ang sitwasiyon nito ngayon.

Sumulyap siya sa rearview mirror at bahagyang lumuwag ang dibdib niya nang makitang walang sasakyan ang nakasunod o humahabol sa kanila.

Kinuha niya ulit ang cellphone sa glove compartment upang tingnan kung may signal na sa bahaging iyon ng kabundukan.

Kaagad siyang nakadama ng mas kaluwagan sa dibdib nang makitang may signal na roon kahit paano.

Gumawa siya ng tawag sa pagitan ng kaniyang pagmamaneho.

"117, what's your emergency?" boses ng dispatcher sa emergency hotline.

Binagalan niya ng bahagya ang pagpapatakbo sa sasakyan. "I. . . I need your help please, I'm now with a woman who has been kidnapped and I’m not sure how long I can keep her safety so please—"

"Sir. . ." putol nito sa kaniya. "Relax," sabi pa nito.

Hindi siya aware sa pagkataranta niya sa kaniyang pananalita.

"I'm number three two four, narito po ako para makinig at tulungan ka, pero hinihiling ko po sa 'yo na kumalma ka para mas maintindihan ko ng maayos ang sasabihin mo."

"Okay," mabilis niyang sang-ayon dito.

"Ano'ng pangalan mo, Sir?"

"My name is Brian Bryle Villaverde."

"Ano'ng emergency mo, Mr. Brian Bryle?"

"K-Kasama ko sa kotse ko ngayon si Brianne Faith Constantine, she managed to escape from her kidnappers. W-what should I do!? Where can I take her!? I can't guarantee her safety if she stays with me!"

"Sir, sinabi ko na sa 'yo na ikalma mo ang sarili mo upang mas magkaintindihan tayo," sabi ng nasa kabilang linya sa mahinahong kaparaanan.

"I-I'm sorry, I was just worried about the situation," nababahala na sabi niya habang pilit hinahamig ang sarili.

"Sabihin mo kung saan ang lokasyon ninyo."

"GPS says we are on the zigzag road along San Bartolome Quezon."

"Yeah, I got you," sabi naman nito pagkawika niya noon. "Is she okay? Hindi ba kailangan ng paramedic?"

"No, all we need is help to escape the situation—ah yes, yes we need the paramedic, please!?"

"Okay, Mr. Brian Bryle. The Anti-Kidnapping Unit is already preparing an operational response. Stay in the line until they arrive. The San Bartolome Police Department will also drive to meet you on your way, so you won't have to worry."

"Thank you!" wika niya, nabuhayan ng loob.

Napabuga siya ng hangin at nagpatuloy sa mabilis na pagmamaneho.

Sinulyapan niya si Faith na noon ay tahimik pa ring umiiyak. Namumugto na ang mga mata nito.

"Mr. Brian Bryle," narinig niyang sabi ng 117 dispatcher.

"I'm still here," sabi niya.

"Yes, Sir. But I can see how fast your car is moving. I understand the situation but you need to calm down for safe driving."

"Oh, yes. Thank you!" Bahagya niyang binagalan ang pagpapatakbo.