Poetic Justice

From The Past II

“That bastard.” Wika ni Julianne.

“You know that guy?” Takang tanong nang Binatang kasama nang admiral at tumingin kay Kristian.

“We had a long ang twisted fate.” Tiim bagang na wika ni Kristian. Hinding-hindi niya makakalimutan ang lalaking ito. Dati muntik nang mapahamak si Selene dahil ditto.

“Kristian.” Mahinang wika ni Aurora at hinawakan ang kamay nang asawa. Nararamdaman niya ang matinding galit nito. Nangingig si Kristian dahil sa labis na galit.

“I want you to do a background check on that guy. I want full details of who he is.” Wika nang admiral sa kasama nilang binata.

“Yes Sir.” Tumalima na wika nito at naglakad papalapit sa isang laptop kung saan nakaupo sina Julius at Rick, naupo ito saka nagsimulang mag research sa ipinahahanap nang Admiral.

“He is the son of the former senator Villafuerte.” Wika ni Kristian.

“You mean Sen. Villafuerte, the head of the largest gun smuggling syndicate in the country?” gulat nang binata.

“Yes, he is. Dati na naming siyang nahuli at naipakulong kasama ang kanyang anak na siya ring kasosyo nito sa mga illegal na Gawain. Not too long after he was sentence to a life inprisonement he took his own life.” Wika ni Rick.

“And not too long ago, Elmer was reported to have break from prison. He was even declared KIA habang hinahabol nang mga pulis.” Wika ni Julius at lumapit sa kanila. “However, I think it was all just a plot. He was not dead after all.”

“And he is after you.” Wika ni Hunter at tumingin kay Kristian.

“Would you be able to Identify their location with that call?” tanong nang admiral sa Binatang nasa harap nang laptop.

“That would take so much time Sir, if they have intercepted the signal, we need to terminate it first.” Sagot nito.

“We only have 24 hours. We don’t have that much time to waste.” Ani Rick.

“This is what I have so far.” Wika nang binata at at iniharap sa kanila ang monitor nang laptop at ipinakita ang detalye nang mg ana research niya. “He owns a number of town houses. 24 hours is not enough for us to investigate each one of them.” Wika pa nito.

“Not to mention it is not practical to do it that way.” Ani Ben.

“But what other option do we have?”tanong naman ni Julius. Napatingin naman ang admiral kay Hunter.

“Where are you going?” tanong nang admiral nang biglang maglakad ang binata papunta sa pinto.

“To look for her.” Wika nang binata.

“Are you serious?” Biglang wika ni Rick nang marinig ang sinabi ni Hunter. “Kahit isa kang magaling na investigator hindi mo basta-bastang---” biglang natigilan si Rick nang mapansing hindi nagbibiro ang binata or he was bluffing. Alam naman nilang hindi isang ordinaryong binata si Hunter. Hindi pa rin nila nakakalimutan ang mga ipinakita nitong kakaibang kakayahan sa una. He is the first person to find Selene eveytime she is in danger. So, bakit siya nagtatanong kung seryoso si Hunter. We are talking about Hunter here. For him, nothing seems to be impossible.

“Let us know if you have led on their whereabout.” Wika nang admiral sa binata. Hindi naman sumagot si Hunter saka naglakad lang palabas. Inihatid lang siya nang tingin nina Kristian. Hindi naman siya nagdududa sa kayang gawin ni Hunter. He knows he can find her in no time.

“You should take some rest.” Wika ni Kristian sa asawa niya at inakay ito patungo sa sofa.

“Paano ako makakapagpahinga gayong alam kung nasa panganib ang mga anak ko.” Wika ni Aurora at humawak sa kamay nang asawa.

“Aurora, hindi rin makakabuti sa iyo ang labis na pag-aalala. Makinig ka nalang kay Kristian. You need rest.” Wika ni Julianne. Naiitindihan naman niya si Aurora. Sino ba namang ina ang makakapagrelax kong alam mong nasa panganib ang mga anak mo. Kahit naman sinong ina ganoon din ang magiging reaksyon.

“Tama si Kristian. Magpahinga ka. Nandito naman kami. Kami nang bahala kay Selene at mga anak mo. Ililigtas naming sila.” Wika ni Julius at lumapit. He understands how she feels. Ngayong may anak na din siya. Double ang pagiingat na ginagawa niya. Dahil alam niyang delekado ang trabaho niya bilang isang pulis. Ano nalang ang nararamdaman ni Aurora ngayong nasa panganib ang anak nito. Ngayon kailangan ni Aurora nang mga kaibigang masasandalan.

*******

Dinala ni Elmer si Selene at ang dalawang bata sa isang condo Unit. Nang pumasok sila napatingin si Selene sa paligid. Halatang walang nag-aayos nang mga gamit doon at makalat. May mga putting tela na nakatakip sa sofa. Para bang matagal nang walang naninirahan sa unit na iyon. Habang nakatingin si Selene sa unit, bigla niyang napansin na pamilyar sa kanya ang unit na iyon. Tama, ito ang Unit kung saan sila nakatira noon nang kuya niya at ni Julianne. Pero papaanong nagkaroon nang access doon si Elmer at ano naman ang ginagawa nila sa lugar na iyon? Natigilan sa pag-iisp si Selene nang bigla niyang maramdaman ang paghawak ni William sa kamay niya. Nakita nitong naupo sa sofa si Elmer na para bang kanya ang lugar na ito.

“Make yourself at home.” Wika nito at lumingon sa kanila.

“Anong balak mong gawin sa amin?” tanong ni Selene sa lalaki.

“Sa ngayon wala pa.” wika nito at tumayo mula sa kinauupuan. “Pero kapag hindi nagawa nang kuya mo ang pinagagawa ko sa kanya. Ikaw at ang dalawang batang yan ang tatapusin ko.” Ngumising wika nito.

“Nababaliw kana. Kung sa palagay mo matatakot mo ang kuya dahil dito nagkakamali ka. At kahit ilang-----” biglang natigilan si Selene nang biglang lumapit sa kanya si Elmer. Lalo siyang nabigla nang sapilitang kunin sa kanya nang lalaki si Laylah habang ang isang lalaki naman ay kinuha si William. Panay ang pagpupuniglas si William habang si Laylah naman ay biglang sumigaw at pumalahaw sa pag-iyak dahil sa hindi kilalang lalaking may hawak sa kanya.

“Anong ginagawa mo?” Asik ni Selene sa binata.

“Sabi ko saiyo nakikipaglaro ako sa kuya mo. Interesado ka bang malaman kung sino ang una niyang ililigtas? Ikaw ba o ang mga anak niya.” Wika nito sa kanya at ngumisi.

“Huwag mong sasaktan ang mga bata.” Ani Selene na tila hindi binigyang pansin ang sinabi ni Elmer.

“Don’t worry. I’ll take care of them.” Wika nito saka naglakad papalabas. Hahabol sana si Selene nang marinig ang sigaw ni William ngunit dalawang lalaki ang humarang sa kanya. nang akma niyang susugurin ang dalawa isang mabigat na kamay ang naramdaman niyang dumapo sa sikmura niya isang malakas na sundtok sa sikmura ang iginawad nang lalaki sa kanya kasunod noon nag dilim ang paningin niya.

Nakita niyang naglakad papalabas sa unit ang dalawang lalaki. Gustuhin man niyang sundan ang mga lalaki ngunit nilalamon nang kadiliman ang ulirat niya. Hindi rin siya makagalaw dahil sa ginawa nito. Hanggang sa tuluyang mawalan siya nang malay.

“What’s going on?” biglang wika ni Hunter at itinigil ang motor niya nang biglang lumitaw sa harap niy ang isang hourglass. Kakaalis lang niya noon sa bahay nina Kristian. Dahil sa nagbigay nang oras ang kidnapper nina Selene kailangan niyang mahanap ang dalaga bago pa may mangyaring masama dito. Sisimulan na sana niya ang paghahanap sa dalaga nang biglang lumitaw sa harap niya ang hourglass at ang mukha ni Selene ang ang Nakita niya. Ang hourglass na nasa harap niya ngayon ay ang hourglass nang buhay ni Selene. Ibig sabihin noon. Si Selene ang susunduin niyang kaluluwa nang mga sandaling iyon. Biglang natiglan si Hunter. Ito ang unang pagkakataon na Nakita niya ang hourglass ni Selene. Hindi niya gusto ang pakiramdam na iyon. Ang hourglass din ang nagturo sa kanya sa direksyon kung saan matatagpuan si Selene. Natagalan bago muling binuhay ni Hunter ang makina nang motor niya. Anong gagawin niya ngayon? Handa na ba siyang sunduin ang dalaga? Bakit bigla naman yata ang pangyayaring iyon? Hindi niya alam kung anong iisipin o gagawin nang mga sandaling iyon.