Poetic Justice

Effect

Nagpaiwan si Kristian sa lugar na iyon dahil may mga bagay pa siyang kailangang asikasuhin. Gusto rin niyang makausap ang mayor sa lugar at malaman kung bakit ganoon ang nangyari sa maliit na baryong iyon. Kasama niyang nagpaiwan sa lugar na iyon si Rick para tulungan siyang kausapan ang Mayor habang ang ibang kasamahan nila ay naghahanda na para bumalik at mag report sa nangyari sa lugar na iyon Nagawa nilang malutas ang kaso tungkol sa mga nawawalang dalaga. Pero nakakalungkot lang dahil sa hindi lahat nagawa nilang mailigtas.

“Babalik din ako kaagad.” Wika ni ni Kristian kay Selene habang papasakay ang dalaga sa Van nang task force. Napahinto naman ang dalaga saka nilingon ang kapatid niya. Saka tumango. Simpleng ngiti naman ang tinugon ni Kristian sa kapatid bago bumaling kay Julianne.

“Anong plano mong gawin?” tanong ni Julianne kay Kristian.

“Hindi ko pa alam. I have to talk to their mayor first.” Wika ni Julianne.

“Hanggang ngayon pala isipan parin sa aking ang nangyari sa lugar na ito. Pero baka may makuha kang rason kapag nakausap mo na ang mayor nila.” Wika pa ni Julianne saka tinapik ang balikat nang kaibigan. “Be careful.” Wika pa nito. Bago naglakad patungo sa van.

“I will.” Wika nang binata saka pinanood ang pagsara nang pinto nang Van at inihatid nang tingin ang papalayong sasakyan. Nang makaalis na sina Julianne kinausap ni Kristian ang mga residente. Sina Don fausto ang mga tauhan nito ay ididretso na sa kulungan para sa kasong kidnapping at murder. Sa presinto, sinabi nang Don at nang mga residente na sinasamba lamang nila ang kanilang Diyos at tinutupad lang nila kung ano man ang inuutos nang diyos nila sa kanila. Wala silang ginawang kasalanan dahil sa utos iyon ang kanilang Diyos.

Habang nakikinig si Kristian sa mga ito hindi niya maiwasang hindi mapakuyom nang kamao. Makikitang talagang nalayo sa sibilisasyon ang mga tao sa baryong iyon. Sukat na gumawa sila nang sarili nilang Diyos-diyosan. Naiintindihan ni Kristian na naging desperado na ang mga taong ito dahil sa liblib ang lugar at walang masyadong tumutulong sa kanila. Kulang sa gamot walang paaralan na magtuturo sa mga bata ng mali at tama. Sabi rin nang isa sa mga miyembro nang lugar na walang pari na nagagawi sa lugar na iyon.

Kung meron mang itinatalaga ang kabayanan sa hindi malamang kadahilanan ay hindi na nakakakarating isa ito sa mga dahilan kung bakit naligaw nang landas ang mga residente sa lugar na ito. Talagang napabayaan nang gobyerno ang lugar na iyon. Dahilan para sila mismo gumawa nang kanilang sariling batas at diyos.

Nangako si Kristian na tutulungan ang lugar nila para bumangon. Nangako siyang kakausapin ang pinuno nang local na gobyerno para muling mabigyan nang pansin ang lugar lalo na ang mabigyan nang pari. Nangako din siya nang tulong medical sa mga ito. Nangako siyang babalik sa lugar na iyon dala ang mga tulong niya.

“Pakikinggan kaya tayo nang Mayor nang bayang ito?” ani Rick habang patungo sila sa city Hall. Nais ni Kristian na kausapin ang mayor nang lugar para bigyan nang atensyon ang napariwarang lugar na iyon.

“Hindi ko alam. Malalaman natin mamaya.” Wika ni Kristian

Nakausap nila ang Mayor nang bayan. Nalungkot itong malaman na ganoon ang nangyari sa maliit na barangay na iyon. hindi nito inakalang hindi man lamang nakarating sa kanya ang ganoong pangyayari. Sinabi ni Kristian sa mayor ang mga bagay na dapat gawin para sa luagr na iyon.

Nangako ang mayor na ibibigay ang tulong sa lugar lalo na ang pagtatayo nang maliit na kapilya na siyang binigyang diin ni Kristian. Isa na dito ang unang utos ng Diyos na siyang pinakaunang nilabag ng mag residente. Ang pagsamba nila sa Diyos-Diyusan ay ang paglabag sa unang utos ng Diyos. Alam ni Kristian na iyon ang dapat niyang bigyan nang pansin. Kaya naman naging madiin ang pakiusap niya sa mayor na madaliin ang pagpapatupad sa mga napagkasunduan nila.

*****

Selene?” Wika nang isang matandang nakauniporme nang Pulis. Sinalubong nito si Selene habang papalabas nang Campus nila. Nang makita nang dalaga ang matandang lalaki nabigla pa siya at natigilan. He looks so familiar saan nga ba niya Nakita ang lalaking ito? Hindi siya kaagad nakakilos at naka pagsalita. Nakatingin lang siya sa lalaking sumalubong sa kanya.

“It’s been a long time. Siguro hindi mo na ako naaalala. I am your uncle Antonio. Kung hindi naman siguro masama, gusto kitang imbitahan kumain sa labas.” Wika nito. Nakatingin pa din si Selene sa matanda. Uncle Antonio? Ulit nang isip niya. Bakit naman siya kakausapin nito? Nagtatakang tanong nang dalaga sa isip niya.

“Hindi mo naman siguro ipapahiya ang pamilya mo by declining my request.” Wika pa nito sa kanya.

“Can I join you.” Biglang wika nang isang baritonong boses. Sabay akbay nang may ari nang boses na iyon kay Selene. Sa pagkabigla nang dalaga agad siyang napalingon sa may-ari nang kamay na umakbay sa kanya. Maging ang lalaking nasa harap nila ay nagulat din dahil sa Nakita.

“You are Hunter Archer?” Tanong nito.

“Yes Sir—General Guillermo.” Wika nito at tumingin sa name tag sa damit nang lalaki.

“Guillermo?” tanong ni Selene saka tumingin sa matanda.

“Can you recognize me now? AKo ang nakakatandang kapatid nang ama mo. I know you are not using our name but, we are still family. Hindi naman siguro masamang anyayahan kung kumain sa labas ang pamangkin ko.” Wika nito saka tumingin kay Hunter. “And you, what’s your relationship with my niece.” Tanong nito.

“I’m her schoolmate.” Walang kaabog-abog na sabi nang binata saka tumingin sa dalaga. “And we are also connected by some fate.” Anito na derechon nakatingin sa mata nang dalaga. Napakunot naman ang noon ang matanda dahil sa sinabi nang binata. Hindi niya maintindihan kung anong pinagsasabi nito. At kung paano nito nasabing konektado silang dalawa.

“I don’t want to be rude young man. Pero kung hindi mo mamasamain. Pwede ko bang makausap ang pamagkin ko.” Wika nito. “Privately, if you will.” Naging maawtoridad ang boses nito sa huling sinabi nito.

“Is he really your uncle?” tanong ni Hunter sa dalaga. Simple namang napatingin ang dalaga sa binata. She knows may pamilya pa sila nang kuya niya. But she never met them before. Nor they made an effort to meet them. They were alone all these years. Her brother was raising her all alone.

“I—I am not sure.” Wika nang dalaga saka tumingin sa matanda.

“So, your brother is didn’t mention us.” Wika nito sa dalaga. “No wonder, you are also using the name of your adoptive father.” Wika pa nito.

“I am sure he has his reasons.” Wika ni Selene. “I can ask him if it’s okay na sumama ako saiyo. Kapag sinabi kong sasama----”

“He will not allow it. That’s for sure.” Agaw nang matanda. Napakunot naman ang noon ang dalaga dahil sa sinabi nito. Bakit naman hindi papayag si Kristian? Hindi naman siguro masama kung sasama siya sa uncle niya. Wala siyang masyadong alam sa pamilya nila. Kristian is not talking about them either.

“But I am sure it is not bad if you can join me for a coffee.” Wika nang matanda. Napatingin naman si Selene sa lalaki. Kung tito nga niya ito. Hindi naman siguro masama kung sasama siya.

“Can he join us?” wika nito na tinutukoy si Hunter. “He is blunt and arrogant. But he is a good guy.” Wika nang dalaga.

“Thank you.” Sakristong wika nang binata.

“Sinabi nang kuya ko na huwag akong sumama sa mga di ko kilala. He is a little ofver protective so I don’t want him to worry about me. He knows hunter. So---”

“It’s okay.” Biglang wika nito saka tumingin sa binata. Isang tipid na ngiti naman ang tinugon nang binata sa matanda.

Dinal ani Antonio ang dalawa sa isang Restaurant. Sinabi nito kay Selene na umorder lang nang gusto niyang kainin. Habang kumakain sila. Biglang inilabas ni Antonio ang isang envelop. Nagtaka naman si Selene nang makita ang inilabas nito.

“You might be wondering kung para saan ito. Let me go straight to the point. You and you brother are still the biggest obstacle para mapunta sa amin ang pangalan nang Empire. I am saying this because I am concern about our family----” wika nito na biglang natigilan nang biglang padabog na inilapag ni Hunter ang kobyertos niya sa Mesa.

“Are you done?” tanong ni Hunter kay Selene. Taka namang napatingin si Selene kay Hunter. Hindi niya maintindihan ang sinasabi nang tito niya pero bakit may hinala siyang hindi Maganda iyon.

“If you are done then let’s go. Hindi mo kailangang makinig sa sasabihin niya.” Wika ni Hunter saka tumayo at hinawakan ang kamay ni Selene para akayin itong tumayo.

“Young man, You are being rude.” Wika ni Antonio saka tumingin kay Hunter.

“AM I? Anong tawag mo sa ginagawa mo? Naka uniporme kapa naman.” Wika nang binata.

“What?” hindi makapaniwalang wika nang matanda.

“Huwag mong dungisan ang uniporme mo sa pagiging ganid mo.” Anang binata.

“Hindi ko alam kung anong istorya nang buhay niyo or why are you doing this. But please. I don’t think this is the right way. If you want you can ask you lawyers to settle the matter. I think Atty. Kristian Edwards would be happy to talk to you and listen to all that you have to say.” Wika nang binata saka pinatayo si Selene. “Let’s go.” Anang binata. Hindi naman nakapagsalita si Selene at nakatutol sa binata nang akayin siya nitong palabas. Hindi nakapagsalita si Antonio dahil sa gulat. Hindi niya akalaing pipihilan siya nang Binatang hindi niya kilala. Napakuyom ang kamao niya dahil sa nangyari at pakiramdam niya napahiya siya dahil sa nangyari.

“Don’t talk to him if you are alone.” Wika ni Hunter.

“Teka nga.” Wika ni Selene saka inagaw ang kamay sa binata. “Is it normal for you to decide for me?”

“Nakita mo naman siguro. He is trying to----

“I don’t know what happen or what he wants pero hindi naman ako kulang sap ag-iisp para hindi magpasya para sa sarili ko. While I appreciate your help, I don’t appreciate na pinangungunahan mo ako.”

“Now your talking like a grown adult.” Wika nang binata saka inilagay ang kamay sa ulo nang dalaga.

“Don’t treat me like a child.” Wika nang dalaga saka tinapik ang kamay nang binata. Simple lang na ngumiti ang binata. Mukhang kaya namang pangalagaan nang dalaga ang sarili niya.

“That’s a relief that you are fighting back.” Anang binata saka naglakad patiuna sa kanya.

“Hey wait for me.” Wika nang dalaga saka hinabol ang bianta. Napalabi siya habang nakatingin sa binata. Simple niyang nilingon ang restaurant. Kung hindi pamagitna si Hunter. Ano kayang gustong sabihin nang tito niya? Ano ang tungkol sa Empire? Hindi ba matagal na silang tinanggal sa Empire as successor? Iyon ba ang pinunta nang tito niya? Iyon ba ang dahilan kung bakit bigla siya nitong makausap. INiisip palang niya kung sasabihin niya sa kuya niya ang nangyari, she can already figure out ang magiging reaksyon nito. Hindi niya alam kung anong komplikasyon meron sa pamilya nila pero tiyak niyang may mga bagay na alam ang kuya niya na ayaw nitong sabihin sa kanya. Is he still protecting her from them? She is curious gusto iyang malaman ang tungkol sa pamilya nila.