Poetic Justice

Closer

Teka nga. Bakit ako sasama saiyo?” tanong ni Selene kay Hunter nang bigla itong dumating sa classroom nila at hinahanap siya. Naging malaking kaguluhan pa iton dahil ilan sa mga ka klase niya ay may crush kay Hunter at Idol na idol ang sikat na binata. Halos kalahati ata nang populasyon sa university nila may gusto sa binata dahil hindi lang ito Magandang lalaki, Matalino pa at magaling sa sports. Halos lahat ata nang sports club sa school nila sinalihan na nito. At bukod doon miymebro pa nito nang Task force. Parang kulang ang oras sa isang araw para magampanan nang binata ang lahat nang mga activities niya.

Lahat nang mga kaklase niya nakatingin sa binata. Hindi naman itago ang pagtataka ni Selene. Bakit naman pupunta doon si Hunter. At saka hindi naman sila malapit bakit siya nito iimbitahan na Samahan siya na manood nang baseball game nito? Hindi niya maintindihan ang binata naguguluhan siya. At kapag Nakita ito nang fanclub nang binata baka maging isa pa siya sa mga kaiinisan nang mga ito. Maayos naman ang buhay niya sa university kung hindi lang siya guguluhin nang binata.

“What’s wrong with you watching my game?” tanong ni Hunter sa dalaga.

“Hindi mo alam?” Di makapaniwalang wika ni Selene sa binata. “Okay, Una. Kapag Nakita ka nang mga fans mo at fan club's mo with me a nobody, tiyak na pagmumulan iyon nang malaking gulo. Pangalawa, I am already satisfied being invinsible. I am good at it. Pangatlo. We are not even close.” Wika nang dalaga.

“Iyon lang ba? None of them matter.” Deristsahang wika nang binata. “Oh, Sorry to say this but we have a bond that can’t be break. Even if you want it.” Wika nang binata saka itinuro black pearl na kwetas nang dalaga. Nang mapansin ni Selene ang itinuro nang binata agad niyang itinago sa loob nang damit niya ang pearl na kwentas niya.

“You are talking nonsense.” Wika nang dalaga.

“It’s not nonsense. We are connected by fate. So, kahit ayaw mo. You can’t just push me away.” Wika nang binata.

“Ano bang gusto mo?” tanong ni Selene.

“You.” Deresahang wika nang binata. BIgla namang natigilan ang dalaga at napaawang ang labi dahil sa hindi makapaniwala sa narinig ano bang sinasabi nito. Napatingin siya sa mga kaklase nil ana nakikinig sa pinag-uusapan nila. Napakagat labi ang dalaga nang mapagtanto kung anong magiging epekto sa kanya nang mga naririnig nang mga ito.

“Siguro pinagmamalaki mo ang kuya mo.” Wika pa nang isang kaklase niya. Napatingin si Selene sa dalaga at simpleng ngumiti.

“Swerte lang ang kuya niya. Isang third rate lawyer ang kuya niya. At kung umasta akala mo isang first class na magaling na lawyer.” Wika ni Analie. Lalong napakuyom ng kamao si Selene at nakagat ang pang-ibabang labi dahil sa sobrang inis. Humugot ng malalim na buntong hininga si Selene bago lumingon sa kaklase at ngumiti kahit na sa loob niya gusto niyang sumabog sa inis.

Inis na lumabas nang classroom nila si Selene at dahil sa inis niya hindi na niya namalayan na naglalakad siya sa direksyon nang baseball field. Nabigla pa ang dalaga at napatingil nang makita si Hunter na naka tayo sa mound. Maging ito ay nagtaka nang makita siya.

“What are you doing here? Na cancel ang match.” Wika nang binata.

“I don’t.” wika nang dalaga. Napatingin naman si Hunter sa dalaga at agad na napansin na tila naiinis ito.

“Bakit parang gustong sumabog nang ugat sa noo mo? May nangyari ba?” tanong ni Hunter saka naglakad papalapit sa dalaga.

“Alam mo hindi ko maintindihan kung bakit may mga taong ang yayabang at sobrang taas nang tingin nila sa sarili nil. Ang dali para sa kanila na maliitin ang iba dahil lang sa mas mataas sila sa Lipunan. Nakakainis.” Wika nang dalaga. Napangiti naman si Hunter.

“I know something that can help you relieve that anger.” Wika nang binata saka hinawakan ang kamay nang dalaga saka inakay papunta sa home base at pinatayo sa batting area.

“What are you doing?” tanong ni Selene.

“We are playing baseball.” Wika nang binata at inilagay sa kamay nang dalaga ang isang wooden bat.

“You realize I don’t know how to play baseball. I am not good at this. My hand and I coordination is Zero.” Wika nang dalaga.

“Just hit the ball as hard as you can. Think about it as those people talking nonsense.” Wika nang binata.

“You know, you are talking nonsense right now.”

“AM I really?” Nakangiting wika nang binata habang nakatayo sa mound.

“Here goes.” Wika nang binata at itinaas ang kamay at aktong magpi-pitch.

“Wh-wait. What am I Suppose to do?” Natarantang wika nang dalaga. Isang malakas na sigaw ang pinawalan ni Selene nang biglang bumulusok papalapit sa kanya ang bola mula sa pitch ni Hunter. Dahil sa takot mabilis na umiwas ang dalaga. Isang malakas na tawa naman ang kumawala mulakay Hunter nang makita ang naging reaksyon nang dalaga.

“Seriously? You are laughing?” inis na wika nang dalaga.

“I remember that’s not how you play baseball. Hindi ka magiging isang batter kung iiwas ka.”

“I am not planning to become one.” Ani Selene. “And why Am I playing with you anyway.”

“It’s just a game.” Wika ni Hunter. “If you can hit just one pitch then we ‘re done here.” Dagdag pa nang binata.

“Are you serious do you think I can hit that ball in that speed. Do you realize that I don’t have any idea how this sports work.”

“Just because you don’t know how to play it doesn’t mean you can’t play. Pwede naman matutunan ang lahat.”

“Now you are talking like a person who is making sense.”Anang dalaga saka muling tumayo sa batter’s box. “And I wonder, why I am playing along with you.”

“I wonder.” Nakangiting wika nang binata nang makitang tila handa na ulit ang dalaga sa bagong pitch. “Ready?” tanong nang binata.

“If I can only hit that ball.” Mahinang wika nang dalaga habang nakatingin kay Hunter nang magpakawala ito nang pitch. She was focusing sa bolang papalapit sa kanya. At para bang mukha ni Analie ang nakikita niya Napahawak siya nang mahigpit sa bat as she step forward at buong lakas na hinampas nang bat ang bola. Hindi makapaniwala si Hunter sa Nakita niya. She was able to make a perfect arc with that. Malayo din ang nilipad nang bola. Maging si Selene ay hindi makapaniwala sa Nakita niya.

“You can become a good batter.” Wika ni Hunter.

“I guess I can.” Natatawang wika ni Selene at tumingin kay Hunter. Hindi alam nang dalawa na pinapanood sila nina Analie at nang iba pang dalagang miyembro nang fansclub ni Hunter. At sa ayos nang itsura nang mga ito tila hindi nila gusto ang nakikita nila, Hindi nila guston na makita si Selene at Hunter na nakangit sa isa’t-isa at tila masaya.