Poetic Justice

Worry

Nang makita nang mga dalaga ang nangyari kay Selene at ang hirap nito sa paghinga habang nakahawak sa dibdib niya. Bigla silang nagpanic at hindi alam ang gagawin. Nagsimulang mag sisihan sa halip na unahin ang tulungan ang dalaga. Dahil sa hirpa sa paghinga at sa nakikitang pag-aaway nang tatlong dalaga biglang nawalan nang balanse si Selene at dahilan para ma hulog ito sa kinauupuan. Biglang natiglan ang tatlong dalaga sa pag-aaway nang makita nila ang nangyari sa dalaga. Ngunit ang lalong ikinagulat nila ay nang makita ang Binatang sumalo kay Selene nang mahulog ito. Hindi nila inaasahan na makita ang binata.

“Hey Kiddo.” Wika ni Hunter sa dalaga. “Just what happened?” tanong nang binata saka bumaling sa tatlong dalagang natigilan dahil sa pagtataka.

“Hindi ko alam bigla na lang siyang nahihirapang huminga.” Depensa nang dalaga. Iyon lang ang pinakinggan ni Hunter Saka mabilis na pinangko ang dalaga at walang pasabing lumabas. Kahit nagulat sumunod naman ang dalaga kay Hunter. Habang naiwang tigalgal ang dalawang dalaga at hindi alam ang gagawin dahil sa nangyari.

“Call his brother.” Wika ni Hunter sa dalaga na salikod nang sasakyan kasama ang walang malay na si Selene.

“But I don’t know----” wika nang dalaga saka napatingin sa Binatang nagmamaneho nang sasakyan.

“Here.” Wika ni Hunter saka iniabot ang cellphone sa dalaga. “Atty Edwards. Dial that contact.” Wika nang binata na hindi lumilingon sa dalaga habang inaabot ang cellphone dito. Nag-aalangan namang tinanggap nang dalaga ang cellphone saka tinawagan ang contact na sinabi ni Hunter.

Nang mga sandaling iyon, Si Kristian at si Aurora ay kasama ni Renz. Nasa isang restaurant sila. SInamahan ni Kristian ang binata at si Aurora na mag Dinner. Ayaw sana niyang sumama pero parang paranoid si Renz dahil sa mga serial killing na nang yayari. Habang nasal abas nang Restaurant at naghihintay kay Renz at Aurora, biglang tumunog ang cellphone ni Kristian. Nang tiningnan niya iyon. Nakita niya ang sa Caller iD ang pangalan ni Hunter. Nagtaka pa ang binata dahil hindi naman tumatawag sa kanya ang binata. Kahit nagtataka. Sinagot niya ang tawag na iyon. Ganoon na lamang ang ulat ni Kristian nang marining mula sa kabilang linya ang sinabi nang dalaga.

“Where is that Punk going?” Tanong ni Renz nang biglang nagpahinto nang Taxi si Kristian at walang paalam na umalis. Bigla namang napatingin si Aurora sa binata. Maya-maya natanggap siya nang text message mula kay Kristian at sinabing hindi na siya makakapaghintay sa kanila dahil nasa hospital si Selene.

“Hey!” biglang wika ni Renz nang biglang tumayo si Aurora mula sa kinauupuan. Wala itong pasabi at biglang umalis. Hindi naman nahabol nang binata ang dalaga dahil sa bigla itong sumakay nang taxi. Hindi niya maintindihan ang nangyayari at bakit biglang umalis ang dalawa nang hindi manlang nagpapaalam.

Nang dumating sila Kristian at Aurora sa Hospital Nakita nila si Hunter at Julianne nandoon na. Mukhang nauna pa si Julianne na dumating sa kanila. Nakita din ni Kristian ang isang dalagang namumutla.

“Si Selene?” tanongni Kristian kay Julianne at Hunter.

“Nasa Emergency room pa siya.” Sagot ni Julianne.

“Anong nangyari?” tanong ni Aurora kay Julianne.

“Hindi ko rin Alam.” Wika ni Julianne saka tumingin kay Hunter at naptingin sa dalagang nasa likod nang binata at nangangatog.

“I’m sorry! I’m really sorry. Hindi ko alam na malalason siya.” Wika nang dalaga sabay hikbi. Napatingin naman si Kristian sa dalaga. Hindi niya alam kung anong sasabihin. Mas nag-aalala siya sa kapatid niya.

“Lason?” takang wika ni Julianne.

“Gusto ko lang naman na ipagluto si Hunter. I asked her to taste it dahil malapit naman sila sa isa’t-isa” anang dalaga. Hindi ko naman alam na malalason siya.” Wika nito. “Ngunit wala naman akong kakaibang inilagay sa niluto ko. Gusto ko lang mapalapit sa iyo. Wala akong intension na saktan ang kapatid mo.” umiiyak na wika pa nito.

“So, you are involved in this.” Wika ni Julianne kay Hunter. Hindi naman sumagot ang binata.

“It’s okay. Wala ka namang kasalanan. I am sure of it.” Wika ni Aurora saka nilapitan ang dalaga para pakalmahin. Hindi niya ito magawang masisi dahil sa nangyari kay Selene. Alam niyang hindi naman nito intension na mapahamak ang kapatid niya.

Ilang sandali pa lumabas na ang doctor mula sa emergency room.Agad namang lumapit si Kistian dito para magtanong kung ano ang nangyari sa kapatid niya.

Sabi ng doctor isang allergic reaction ang dahilan kung bakit hindi makahinga si Selene. Maaring may nakain ito na hindi pwede sa kanya. Saka lang naalala nang dalaga ang chicken powder na nilagay niya sa niluto niya.

“I’m sorry hindi ko alam.” Wika pa nito nang sabihin ni Kristian na may allergy ang kapatid sa manok.

“That Kid. Minsan hindi talaga siya nag-iingat.” Wika ni Julianne.

“I am really sorry.” Apologetic na wika nang dalaga

“It’s okay, I am not blaming you.” Ani Kristian. “I think you better go home baka hinahanap kana sa inyo.” Wika pa nang binata. “Julianne pwede mo ba siyang ihatid sa kanila?” wika pa nang binata sa kaibigan

“It’s fine.” Biglang wika ni Hunter. “Akon ang maghahatid sa kanya. Nandito na rin naman kayo. I think I am not needed here.” Wika pa nang binata.

“Salamat sa pagdala sa kapatid ko dito.” Wika naman ni Kristian binata’

“Don’t mention it.” Anito saka naunang umalis. “Nagkataon lang na nandoon ako that moment when it happens.” Nagpaalam si Hunter sa kanila at dinala ang dalaga para ihatid sa bahay nila.

Nang magising si Selene, napansin niyang nasa isang silid siya kung saan puro puti ang nakikita niya. Nagtataka siya kung bakit siya naroon sa lugar na iyon. Bigla siyang nagpanic nang ma pagtanto kung anong lugar ang kinalalagyan niya.

“Kuya.” Tawag ni Selene sa kapatid niya. Sakto namang pumasok sa loob nang silid si Kristian kasama si Julianne. Nang makita ni Kristian na nagpapanic si Selene agad niyang ibinihay kay Julianne ang dalaga saka nilapitan ang kapatid.

“Hey.” Wika ni Kristian at lumapit sa kapatid niya. Nabigla naman si Kristian at Julianne nang biglang mahigpit na hawakan ni Selene ang braso nang kapatid niya saka isiniksik ang mukha sa braso nito. Halatang takot na takot ang dalaga.

“What’s happening?” tanong ni Julianne.

“Hey. It’s okay I’m here.” Wika ni Kristian sa kapatid niya.

“Ayoko dito. Umalis na tayo.” Wika ni Selene habang nanginginig na nakahawak sa braso nang kapatid.

“Relax okay. Mahihirapan ka na namang huminga.” Wika ni Kristian Saka hinimas ang likod nang kapatid. “Are you seeing them?” Tanong nang binata.

“Marami sila dito.” Wika nang dalaga saka tumingin sa kapatid niya. Pero bigla siyang napahawak nang mahigpit nang makita ang kaluluwa sa likod nito. Nababalot nang dugo ang muka nito. Si Julianne naman na nakikinig sa kanila ay nakitang nabago ang kulay nang mata nang dalaga.

“Close your eyer.” Wika ni Kristian. Marahang inilagay sa mat ani Selene ang kamay niya para takpan iyon. “I’ll stay with you. Just close your eye.” Wika ni Kristian saka marahang inalalatan ang dalaga mahiga. Pero hind parin binibitiwan ni Selene ang braso nang kapatid niya.

“When you say, seeing them—you mean?” Wika ni Julianne na lumapit nilingon naman ni Kristian ang kaibigan.

“So, this is the reason she is scared of hospitals.” Wika nang binata. Simple namang tumango si Kristian.

“You can’t leave, alright?” wika ni Selene sa kuya niya na mahigpit pa din ang hawak sa braso nito.

“I am not going to leave. I’ll stay with you.” Wika ni Kristian.

“I am here too.” Wika ni Julianne.

“Go back to sleep and don’t think anything.” Wika ni Kristian saka hinimas ang buhok nang kapatid. He can only imagine kung gaano siya ka takot. Those ability of her sa halip na maging isang advantage para kay Selene mukhang hindi pa iyon nakakabuti. Gusto lang naman niyang mabuhay ito nang normal. Gaya nang iba.