Poetic Justice

Decision

Namangha si Julianne nang dumating sila sa isang malaking bahay. Ang tatlong naka uniporme na nakasalubong nila ni Kristian sa Airport ay napag-alaman niyang mga tiyuhin ni Kristian. Dinala sila nang mga ito sa malaking bahay. Ni hindi nila alam kung bakit sila dinala doon. Pero nakikita niyang hindi gusto ni Kristian ang nangyayari.

“Lance, dalhin mo muna si Selene sa garden.” Wika ni Antonio sa sa Binatang anak ni Antonio.

“Why would I----” biglang naputol ang sasabihin nito nang biglang tingnan siya nang masama ni Antonio. “Fine!” padaskol na wika nito. “Bakit Kailangan kong mag-alaga nang isang bata.” Wika nito saka lumapit kay Selene. Pero sa halip na lumapit napayakap sa bewang ni Kristian si Selene at Ayaw bumitaw.

“She will stay with me.” Ani Kristian at hinawakan ang kapatid bago bumaling sa tito niya. “Kung may sasabihin kayo. You can say it infront of her she has the right to hear it.” Wika nang binata.

“You are stubborn.” Wika nito saka naglakad patungo sa sofa saka naupo. Sinabi naman ito kay Kristian at sa mga kasama nito na maupo. Nang makaupo ang mga ito. Inilapag ni Lucas ang isang documento sa harap ni Kristian. Taka namang napatingin sa Kristian sa dokumento saka tumingin sa mga tito niya. Hindi niya gusto ang ibig sabihin ang dokumentong nasa harap nito.

“Alam namin ang nangyari sa ama-amahan niyo. We are sorry for him.” Wika nang Tito Antonio niya.

“Are you really?” sakristong wika nang binata.

“Aba’t---” inis na wika ni Rafael pero pinigilan siya ni Antonio.

“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. What you are seeing are the documents that says you are entrusting all the assest and shares that you have sa Empire to Us. Your guardian is dead and the only family you have is us. And since you are not of legal age and incapable of handling it. We will be the one----”

“So, technically you are robbing us our rights.” Agaw nang binata.

“Matalas ang dila mo Kristian. Ano sa palagay mo ang ipinagmamalaki mo? Wala dito ang Ama-amahan mo o ang lolo mo para ipagtanggol ka.” Wika nito saka tumingin kay Selene. “Or should I send your little sister sa orphanage.” Wika ni Antonio.

Napatiim bagang si Kristian nang marinig ang sinabi nang Tito niya. Parang hindi sila nito kamag-anak kung ituring. Alam niyang galit ang mga ito sa ama niya because he basically own Empire. At dapat lang naman dahil siya ang nagpalago nito And without Chris baka nalugmok na din ang Empire. Pero bakit ngayon sapilitang inaagaw sa kanila nang mga tito niya ang Karapatan nilang iyon napara bang hindi sila parte nang pamilya.

“I don’t want to sound like an oppressor dahil pamilya naman tayo. But, you are not just capable of handling that vast business. You are naïve and incapable. If you sign that paper. We will give you enough money para buhayin ang kapatid mo. Bibigyan ka namin nang matitirahan. Hindi kayo maghihirap. You can study as you want and send your sister to school. In exchange, you will give us all th rights that you have on Empire.”

Kristian smirk with disbelief sa narinig. Nakita naman ni Julianne ang naging reaksyon nang kaibigan niya. Hindi siya makapaniwala sa naririnig. Lalong hindi siya makapaniwala na si Kristian ay parte nang isang mayamang pamilya.

“If you refuse to sign. Then we will you and your little sister sa Orphanage. We have just Found out that Chris change your last name to his. So, technically you are not part of this family.” Napakuyom naman nang kamao si Kristian nang marinig ang sinabi nang Tito niya.

“You have to decide Kristian. Or Stay stubborn, Tingnan ko lang kung saan ka----” biglang naputol ang sasabihin ni Antonio nang biglang kunin ni Kristian ang dokumento sa harap nito. Napatingin naman sa kanya si Rafael at Lucas.

“Hindi ako makapaniwalang aabot kayo sag anito just to get what you want.” Wika ni Kristian. You can have the Empire for all I care. But, I will not sign this. Chris and my dad worked really hard para sa Kompanyang ito. Giving it to you would mean throwing away what they’ve worked hard.” Wika ni Kristian saka tumayo.

“Let’s Go Selene.” Wika nang binata.

“Are we not going to see lolo?” tanong ni Nang batang babae.

“He is not here.” Wika ni Kristian. Nakita niyang nalungkot ang batang babae dahil sa sinabi niya.

“Masyado kang nagmamatigas Kristian. Akala mo ba mabubuhay ka nang walang suporta mula sa amin.” Habol ni Antonio.

“You bet we can. Watch me.” Wika nang binata saka nagmamadaling lumabas.

Ang naguguluhan namang si Julianne at sinundan lang ang galit na binata. Hindi niya maintidihan ang conflict mula sa Pamilya ni Kristian. But the way he is seeing it. Mukhang ginalit lang ni Kristian ang mga tito niya nangtumanggi siya ibigay sa mga ito ang hinihiling nila.

Nang umalis sa mansion nang mga Guillermo si Kristian. Wala siyang nagawa kundi ang kumuha nang maliit na apartment para sa kanila ni Selene at Julianne. Mabuti nalang at itinakas ni Julianne ang bag niya at nai-salvage pa ang pera nila. Sapat na iyon para makakuha sila nang matitirahan. Ngayon kailangan nalang niyang maghanap nang trabaho. Dahil hindi naman tatagal ang pera nila. Maging si Julianne at naghanap din nang trabaho. Nakakuha sila nang trabaho sa isang Grocery store. They are getting paid daily which is already good for their daily needs. Ini-enrol naman niya si Selene para kahit nasa trabaho siya alam niyang may nagbabantay sa kapatid niya.

“Anong plano mo?” Tanong ni Julianne habang nakatingin si Kristian sa brochure nang military academy. Sa tingin palang ni Kristian mukhang may planong pumasok doon si Kristian but he is hesitant dahil sa walang magbabantay sa kapatid niya. Hindi na siya nagtataka kung interesado doon si Kristian mukhang nasa angkan nila ang dugong public servant. Sa mga tito palang nito mukhang bigating mga opisyal nang armed forces na.

“May kakilala akong pwedeng mag-alaga kay Selene habang nasa loob tayo nang academy.” Wika ni Julianne.

“Tayo?” wika ni Kristian at tumingin sa kaibigan.

“Aba, Oo. Ikaw at ako. Naniniwala akong hindi aksidenteng nagkita tayo. Kaya naman kung nasaan ka doon din ako.” Wika ni Julianne. Natawa lang si Kristian sa sinabi nang kaibigan.

“Mapagkakatiwalaan naman ang kakilala ko. Ngalang hindi marangya ang titirahan ni Selene.” Wika ni Julianne. Napaisip ni Kristian. Kung nagkataon. Ito ang unang beses na papalayo si Selene sa kanya. Pero kailangan niyang magpasya. Hindi naman pwedeng wala siyang gawin para sa kanilang dalawa ni Selene. Siya lang ang masasandalan nang kapatid niya. Hindi habang buhay pwede siyang magtrabaho sa grocery store. Kailangan niya nang stable na trabaho para sa kanilang dalawa. And he has to find the killer of Chris. Kailangan niyang mag desisyon para sa kanilang dalawa ni Selene. At kung ano man ang maging pasya niya hindi maiiwasang may maisasakripisyo niya.