“ปกติแล้วเลขาต้องอยู่หน้าห้องไม่ใช่เหรอ?” เธอหันไปถามลูคัส หลังจากมองโต๊ะทำงานของตัวเองที่ถูกวางไว้ในห้องทำงานเขาแล้วเกิดความสงสัยขึ้นมา
ลูคัสย่อตัวนั่งพิงขอบโต๊ะทำงานตัวเองพลางกอดอกมองคู่หมั้นสาวด้วยสายตายากคาดเดา
“เธออยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงาน แถมเป็นเลขาชั่วคราวของฉัน เพราะฉะนั้นการทำงานของเธอจะต้องอยู่ในสายตาฉันตลอดเวลา”
“ห้ะ? มีแบบนี้ด้วยเหรอ”
“ฉันเป็นประธานบริษัท ส่วนเธออยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงานและทำหน้าที่เลขาส่วนตัวชั่วคราว ฉันคงไม่ไว้ใจปล่อยให้เธอทำงานคนเดียวลับสายตาฉันหรอก”
“กลัวฉันขโมยข้อมูลไปขายให้คู่แข่งนายหรือไง”
“ก็ไม่แน่”
เธอทำปากขมุบขมิบหลังจากได้ฟังคำตอบของลูคัส ใครจะเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงทำเรื่องพรรค์นั้น นี่เธอต้องทนนั่งทำงานและใช้อากาศหายใจร่วมห้องเดียวกันกับเขาจริงหรือเนี่ย แม้โต๊ะทำงานวางห่างกัน แต่เวลานั่งทำงานก็ต้องหันหน้าใส่กัน แบบนี้เธอจะมีสมาธิทำงานไหมเนี่ย
