เปลือกตาที่แนบกันสนิทค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ทันทีที่สติสัมปชัญญะกลับมาทำงานอีกครั้งก็รู้สึกปวดร้าวตามร่างกายและตรงศีรษะ แม้ภายในห้องนอนไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้ หากแต่ยังคงทำให้คนป่วยรู้สึกหนาวสั่นเพราะถูกพิษไข้เล่นงานอย่างหนัก
แต่ทว่า…
ไออุ่นจากมือใครบางคนที่นอนกุมไว้ทั้งคืนทำให้คนป่วยค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ภาพลูคัสกำลังนั่งหลับพิงหัวเตียงทำหัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ เธอดึงสายตากลับมามองมือหนาที่ตัวเองจับอยู่
เขานั่งหลับแบบทั้งคืนเลยเหรอ… เธอพูดคนเดียวในใจ จากนั้นเริ่มคลายมือตัวเองที่จับกุมมือเขาอยู่ออกอย่างระวังเพราะไม่อยากให้อีกคนตื่น
หมับ!
“!!!” หัวใจเธอกระตุกวูบพร้อมกับดวงตาที่เบิกโพลงเองโดยอัตโนมัติ ตั้งใจจับมือลูคัสกลับไปวางไว้บนหน้าขาให้ แต่ทว่ากลับถูกเขาเป็นฝ่ายจับมือตัวเองเอาไว้แน่นแทน
นี่เขาไม่ได้หลับอยู่หรอกหรือเนี่ย
“นะ…นายไม่ได้หลับอยู่เหรอ”
“ตื่นนานแ
